Τρεις άνθρωποι που παρανόμησαν και καταδικάστηκαν σε περισσότερο από έναν αιώνα φυλάκιση μιλούν στον Αντώνη Σρόιτερ που με την κάμερα της «Αυτοψίας» καταγράφει τις μαρτυρίες τους.

«Έχω κάνει 29 χρόνια μέσα, τα πόσα έχω “φάει” έχω χάσει το λογαριασμό. Ήμουν 19 χρόνων μαζί με τρεις φίλους, το 1979, πήραμε καραμπίνες και πήγαμε να ληστέψουμε το δημόσιο Ταμείο στους Αγίους Αναργύρους. Πάθαμε λάστιχο στο δρόμο, τα λεφτά έφυγαν κάναμε απόπειρα, δεν πήραμε τίποτα και εκεί ήρθαν τα πρώτα δέκα χρόνια μέσα», λέει ο πρώην βαρυποινίτης Κώστας Χριστοδουλόπουλος, συμπληρώνοντας πως «Έχω κάνει τρεις αποδράσεις και κάτι απόπειρες.

Τον Κορυδαλλό τον ξέρω σαν την παλάμη μου. Εγώ ήθελα να πάω στη Λάρισα να αποδράσω. Οι χειρότερες φυλακές που έχω περάσει είναι τα Διαβατά και μετά τα Γρεβενά. Όταν πήγα στα Διαβατά ανοίγει η πόρτα και δέχθηκα το πρώτο χτύπημα στο πρόσωπο. Μου είχαν έτοιμη τη θηλιά, ήθελαν να κρεμαστώ. Στα Γρεβενά, σε μια μόνο πτέρυγα, ήρθαν ένα μεσημέρι κουκουλοφόροι μπήκαν στα κελιά μας μόνο στη δική μας πτέρυγα και μας ροπάλιασαν  όλους,  παντού μώλωπες», τονίζοντας πως «Κανείς δεν σωφρονίζεται! Τσουβάλι μπαίνεις, τσουβάλι βγαίνεις. Μέσα στην αγέλη των λύκων σε τρώνε οι λύκοι»!
 
Ο Αναστάσης  Στάμου καταδικάστηκε για ληστεία, έμεινε στη φυλακή κοντά στα 15 χρόνια και όπως λέει στην κάμερα της εκπομπής του ALPHA «Πλήρωσα για ό,τι έκανα. Όταν μπήκα στην Τράπεζα δέχτηκα δυο σφαίρες, μία στο κεφάλι και μία στην πλάτη από τον φύλακα της Τράπεζας. Η φυλακή σου μαθαίνει ό,τι θέλεις να μάθεις. Η χειρότερη φυλακή είναι και η καλύτερη. Στην Κέρκυρα κατάφερα να βρω τον εαυτό μου. Μόλις βγήκα είδα το “χωριό” μου να έχει γίνει κωμόπολη, να έχει Αεροδρόμιο, να έχει εκπτωτικό χωριό, πολυκατοικίες, δρόμους. Τα χωράφια δίπλα από το σπίτι μου έγιναν μεγάλες πολυκατοικίες. Όταν επέστρεφα και θέλησα να πάω στο Χαλάνδρι, χάθηκα στην Εθνική οδό. Ευτυχώς είχαν αφήσει ένα δέντρο στην άκρη του δρόμου και προσανατολίστηκα, αλλιώς ακόμη εκεί θα ήμουν ….».

Απόψε, στις 23:30, ο Αντώνης Σρόιτερ μέσα από την εκπομπή του «Αυτοψία», στον ALPHA, συναντά ανθρώπους που τιμωρήθηκαν από το Νόμο και μιλούν γι’ αυτά που βίωσαν στο κελί τους, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, τους ανθρώπους των φυλακών, τις αποδράσεις τους αλλά και το πώς μετρούσαν αντίστροφα τον χρόνο για την αποφυλάκισή τους.