Ο Λιθουανός γκαρντ μίλησε στην ιστοσελίδα eurohoops.net και τόνισε:
«To συναίσθημα είναι πολύ διαφορετικό όταν παίζεις με την Μπαρτσελόνα απέναντι στον Ολυμπιακό. Δεν είναι το ίδιο με όταν έπαιζαν στον Παναθηναικό, αλλά εντάξει εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τον Ολυμπιακό. Το πρόβλημα είναι ότι αγαπάω τον Παναθηναϊκό. Δεν είμαι σαν τους Έλληνες που μισούν περισσότερο τον Ολυμπιακό απ’ ότι αγαπούν τον Παναθηναϊκό (γέλια). Είναι ωραίο να νικάς τον Ολυμπιακό, αλλά δεν είναι και τόσο μεγάλη υπόθεση. Είμαι απλά χαρούμενος για την ομάδα μου, γιατί στο Τop16 πρέπει να κερδίσεις όλα τα εντός έδρας ματς και κάποια εκτός για να προκριθείς».
-Αγαπάς τον Παναθηναϊκό, όπως είπες, αλλά δεν έμεινες σε αυτόν.
«Ναι αυτά είναι γεγονότα της ζωής. Μην ξεχνάς πως επίσης αγαπώ την Μπάρτσα. Ήμουν εδώ πριν από 11-12 χρόνια και ήταν πιθανότατα η μόνη ομάδα για την οποία θα άφηνα τον Παναθηναϊκό. Όταν η ευκαιρία παρουσιάστηκε, αποφάσισα να την αρπάξω. Εντάξει η ζωή συνεχίζεται. Είμαι σίγουρος ότι με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, θα επιστρέψω στον Παναθηναϊκό».
-Θεώρησες ότι ακόμα δεν είχε φθάσει η ώρα σου να γίνεις προπονητής;
«Ναι δεν ήταν ώρα για μένα να προπονήσω, δεν έχω σκοτώσει τον παίκτη μέσα μου. Σίγουρα εξακολουθώ να απολαμβάνω να πηγαίνω στις προπονήσεις, ακόμα απολαμβάνω να υποφέρω λίγο. Μέχρι αυτό να αλλάξει, δεν θα σταματήσω να παίζω, γιατί αυτή είναι η σπουδαιότερη δουλειά στον κόσμο».
-Για πόσα χρόνια ακόμα;
«Δεν ξέρω. Μετά από κάθε σεζόν, πρέπει να σκέφτεσαι αν την επόμενη μπορείς να παίξεις ή όχι. Οπότε πηγαίνω χρόνο με χρόνο και θα δω το καλοκαίρι».
-Γιατί προτίμησες την Μπαρτσελόνα από τον Παναθηναϊκό; Είσαι ένας παίκτης που ποτέ δεν έχει φοβηθεί εντός του παρκέ, αλλά μήπως φοβήθηκες την αλλαγή τόσο στη διοίκηση, όσο και στο ρόστερ;
«Σε μεγάλο βαθμό δεν είχε να κάνει με τον Παναθηναϊκό, καθώς ήθελα να επιστρέψω στην Μπαρτσελόνα, εδώ κι αρκετό καιρό. Αγαπώ την πόλη, είμαι πολύ άνετα εδώ. Φυσικά αγαπώ την Αθήνα, είναι σαν το σπίτι μου τώρα, αλλά ένιωσα ότι αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία να ζήσω ξανά τις στιγμές που έζησα πριν από 11 χρόνια και να δω τι θα γίνει. Έμοιαζε λίγο πιο σταθερή η κατάσταση, ενώ στον Παναθηναϊκό πήγα σε μεγάλο βαθμό για τον Ομπράντοβιτς. Όταν έφυγε, ένιωσα πως (ξέρεις) ο μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο πήγα στον Παναθηναϊκό, έφυγε. Μετά ήταν πολύ οδυνηρό που οι περισσότεροι παίκτες άρχισαν να φεύγουν. Δεν ήξερα πολλούς παίκτες μου και ο μόνος τύπος με τον οποίο ανυπομονούσα να πάιξω ήταν ο Μήτσος (σ.σ. Διαμαντίδης)».
-Παρακολουθείς τώρα τον Παναθηναϊκό;
«Ασφαλώς».
-Πιστεύεις ότι μπορεί να είναι πετυχημένοι;
«Ποιος είναι ο ορισμός της επιτυχίας»;
-Στην Ελλάδα ξέρεις ότι επιτυχία είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος.
«Πιστεύω πως είναι πιθανό…».
-Αλλά τώρα ο Ολυμπιακός έχει το πλεονέκτημα;
«Ναι το έχουν. Τους έφυγε ένα τεράστιο βάρος από την πλάτη τους, κερδίζοντας πέρσι τον τίτλο, αλλά και την Ευρωλίγκα. Όλα δείχνουν ότι θα έχουν το πλεονέκτημα έδρας που είναι σημαντικό στοιχείο, αλλά όλα έχουν να κάνουν με μια εκτός έδρας νίκη στη σειρά των τελικών. Πιστεύω πάντως πως ο Παναθηναϊκός, μπορεί να πετύχει, ακόμα έχει τον Διαμαντίδη».
-Ναι αλλά τραυματίζεται. Πιστεύεις πως είναι πρόβλημα ότι πρέπει να παίζει 30 και πλέον λεπτά το παιχνίδι;
«Ναι, αλλά δεν παίζει το καλοκαίρι, οπότε αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία γι’ αυτόν. Όταν παίζουμε εμείς τα καλοκαίρια, αυτός πηγαίνει στις παραλίες (γέλια). Έτσι μπορεί να παίζει όλο τον χρόνο».
-Αν και απέρριψες την πρόταση να γίνεις προπονητής του Παναθηναϊκού, σκέφτεσαι μια μέρα τον εαυτό σου σαν τον νέο Ομπράντοβιτς, ή να γίνεις προπονητής για πολλά χρόνια των Πρασίνων;
«Δεν ξέρω, θα το δούμε αυτό. Εξακολουθώ να συμπεριφέρομαι ως παίκτης και μου αρέσουν τα αποδυτήρια με τα άλλα παιδιά. Ποτέ δεν ξέρεις, κάποιοι λένε ότι ίσως να είναι αυτό το μέλλον μου, αλλά είναι πολύ νωρίς για να το σκεφτώ».
-Τελευταία ερώτηση: Ο γιος σου θα παίξει στον Παναθηναϊκό ή τη Ζαλγκίρις;
«Και στους δύο. Εγώ δεν έπαιξα ποτέ στη Ζαλγκίρις, αλλά σίγουρα θα γίνει οπαδός και των δύο ομάδων».