Βλέπετε η διακοπή συνοδεύτηκε από στοιχεία τα οποία πιστοποιούν ότι με τις εισπράξεις που είχε φέτος η ΠΑΕ ξεπέρασε τον οικονομικό κάβο και μπορεί πλέον να αντεπιτεθεί ώστε να επανακτήσει την εγχώρια κυριαρχία που απώλεσε από τον Παναθηναϊκό.
Ωστόσο οι οπαδοί της ομάδας θα προτιμούσαν την ολοκλήρωση μιας συμφωνίας που θα πιστοποιούσε την οικονομική ισχύ της ΠΑΕ και θα καθιστούσε τον Ολυμπιακό οικονομικά ανταγωνιστικό. Αυτό δεν έγινε και φυσικά δεν θα γινόταν με δέκα εκατομμύρια ευρώ τα οποία θα έβαζε ο κ. Λαυρεντιάδης προκειμένου να φτάσει το ποσοστό συμμετοχής του στο μετοχικό κεφάλαιο της ΠΑΕ γύρω στο 20%. Θα έδειχνε όμως την προοπτική που υπάρχει.
Διότι ανεξάρτητα από προθέσεις όταν οι συνεργάτες του κ. Λαυρεντιάδη, κ.κ. Ρογκασόπουλος και Κυριακίδης διαβεβαίωναν στα αποδυτήρια τους παίκτες ότι ο Ολυμπιακός θα γίνει μία από τις μεγάλες ομάδες του κόσμου, έστελναν σαφέστατο μήνυμα. Η ερυθρόλευκη κοινή γνώμη το «εισέπραξε» ως αρχή μίας νέας εποχής για τον Ολυμπιακό. Της “εποχής Λαυρεντιάδη“ που ανάμεσα στα άλλα θα κάνει την ποδοσφαιρική περίοδο 2009-2010 ανάλογη της περιόδου 2003-2004. Μία παρένθεση δηλαδή και τίποτα παραπάνω.
Γίνεται σαφές ότι η πρόθεση Λευρεντιάδη κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με τον πρόεδρο της ΠΑΕ, ήταν η ενεργός εμπλοκή του στα διοικητικά. Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες της διαπραγμάτευσης, το θέμα στο οποίο παρατηρήθηκε εμπλοκή αφορά το πως και το πότε της ουσιαστικής εμπλοκής του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στα διοικητικά της ΠΑΕ.
Έτσι λοιπόν η διαβεβαίωση ότι η ΠΑΕ έχει ορθοποδήσει οικονομικά συνδέεται με την –έστω πρόσκαιρη- αδυναμία συνεννόησης ανάμεσα στους δύο άνδρες. Όμως υπάρχουν θέματα που δεν μπορούν να περιμένουν. Για παράδειγμα μέσα στην εβδομάδα πρέπει να καλυφθεί το ποσό των δέκα εκατομμυρίων ευρώ ώστε να ολοκληρωθεί η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Αν το ποσό καταβληθεί από τον Σωκράτη Κόκκαλη οι διαπραγματεύσεις με τον κ. Λαυρεντιάδη θα τραβήξουν σε μάκρος αν δεν διακοπούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.