Γιώργος Βαρδινογιάννης: ο "Ρίνγκο" που ονομάστηκε "Καπετάνιος"

Τριάντα δύο χρόνια πριν, σχεδόν μια ζωή. Ήταν στις 17 Ιουλίου του 1979 όταν ο (ποδοσφαιρικός) Παναθηναϊκός πέρναγε στα χέρια της οικογένειας Βαρδινογιάννη.

Ο νεαρός Γιάννης Βαρδινογιάννης μόλις είχε τελειώσει το Γυμνάσιο και είχε το μυαλό του στα γρήγορα αυτοκίνητα και στα ράλι, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σχέση με τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Το βάρος της ευθύνης το είχαν επωμισθεί ο πατέρας του Βαρδής και οι δυο θείοι του, ο Γιώργος και ο Θόδωρος.

Τα φώτα της δημοσιότητας, έπεσαν στα χρόνια που ακολούθησαν στον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Αυτός ήταν πρόεδρος, αυτός έτρεχε την ΠΑΕ σε καθημερινή βάση.

Γ. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: “ΑΦΙΕΩΡΩΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ”.
Αποχωρώντας στις 29 Μαϊου του 2000 από την προεδρία της αγαπημένης του ομάδας, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είπε μεταξύ άλλων “αφιέρωσα στον Παναθηναϊκό τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου”. Και δεν ήταν ότι μπήκε στο ποδόσφαιρο με κατάμαυρα μαλλιά και βγήκε με γκρίζα. Όλα αυτά τα χρόνια ο Γ. Βαρδινογιάννης δεν ήταν μόνο πρόεδρος. Έκανε όλες τις δουλειές που κάνουν σήμερα οι ακριβοπληρωμένοι επαγγελματίες. Ηταν ταυτόχρονα και διευθυντής επικοινωνίας, είχε τις επαφές με ΓΓΑ-ΕΠΟ-ΕΠΑΕ, ήταν άτυπος τεχνικός διευθυντής και σκάουτερ.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Ο…ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στον Παναθηναϊκό ίσχυσε η αρχή ενός ανδρός. Πάντα τον πρώτο λόγο και ειδικότερα στα οικονομικά το είχε ο αρχαιότερος από τα αδέρφια, ο Βαρδής, ενώ ενεργό συμμετοχή είχε και ο Θόδωρος, ο αποκαλούμενος “μικρός”. Η οικογένεια δεν είχε δει τον Παναθηναϊκό αφ’ υψηλού. Την δεκαετία του ’80, κάθε Τρίτη πρωί στα γραφεία των εταιρειών τους, Καραγεώργη Σερβίας στο Σύνταγμα, γινόταν η καθιερωμένη σύσκεψη. Τα τρία αδέρφια και ο εκάτοστε προπονητής. Με ανάλυση του αγώνα που είχε προηγηθεί και σχεδιασμό για τις επόμενες αγωνιστικές υποχρεώσεις.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΑΛΛΑΞΑΝ ΠΟΛΛΑ
Μετά τον ξαφνικό θάνατο του Θόδωρου Βαρδινογιάννη στις 21 Σεπτεμβρίου 1996, ο Παναθηναϊκός και το ποδόσφαιρο πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ 2000
Ο Παναθηναϊκός ξαναμπαίνει στο παιχνίδι το 2000 με τον Φιλιππίδη στη θέση του προέδρου και τον Γιάννη Βαρδινογιάννη ως μεγαλομέτοχο και τις μεταγραφές τύπου Μιχάλη Κωνσταντίνου και Πάολο Σόουζα. Αυτά που ακολούθησαν με τον Τζίγκερ στην προεδρία της Σούπερλιγκ και την πολυμετοχικότητα είναι πρόσφατα και γνωστά.

O AΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ 32 ΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ
Ο Παναθηναϊκός στα 32 αυτά χρόνια με την οικογένεια Βαρδινογιάννη είχε καταρχήν διοικητική σταθερότητα. Αγωνιστικά μπορούμε να μιλήσουμε για δύο περιόδους: Από το 1979 μέχρι το 1996 και από το 1997 μέχρι τώρα. Στην πρώτη περίοδο και τίτλους κέρδισε ο Παναθηναϊκός και καλές ομάδες έφτιαξε και καλό ποδόσφαιρο έπαιξε και διακρίθηκε στην Ευρώπη με αποκορύφωμα το 1-0 επί του Αγιαξ στος “4” του Τσάμπιονς Λιγκ. Από το ’97 και μετά, μετράει μόνο δύο τίτλους ενώ και πάλι στην Ευρώπη είχε εντυπωσιακή παρουσία.

Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ενώ ο Παναθηναϊκός γέμιζε το Ολυμπιακό Στάδιο, η οικογένεια Βαρδινογιάννη είχε πάντα μια σχέση με σκαμπανεβάσματα με τον κόσμο. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ποτέ δεν καλόπιασε τους οργανωμένους και ποτέ δεν τους έκανε τα χατίρια. Αντίθετα συγκρούστηκε μαζί τους και έντονα μάλιστα.

ΤΑ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ “ΡΙΝΓΚΟ” ΚΑΙ “ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ”
Το πρώτο παρατσούκλι στον αποδυτηριάκια Γιώργο Βαρδινογιάννη ήταν “Ρίνγκο”, επειδή σαν Κρητικός πάντα οπλοφορούσε και σαν νευρικός και οξύθυμος, κάποιες φορές είχε βγάλει πιστόλι. Το δεύτερο παρατσούκλι του το έδωσε ο Κώστας Καίσαρης που κάποια στιγμή μιλώντας μαζί του στο τηλέφωνο στα γραφεία της “Βαρνίμα” στον Πειραιά, μπλέχτηκαν οι γραμμές και ακούστηκε κάποιος από την άλλη γραμμή να τον αποκαλεί “Καπετάν Γιώργη”. Έτσι λοιπόν ο Καίσαρης έβγαλε “Καπετάνιο” τον Γιώργο Βαρδινογιάννης, που με την πάροδο των χρόνων σιγά-σιγά καθιερώθηκε και έχει μείνει μέχρι σήμερα τριάντα χρόνια μετά.