Φάνηκε καθαρά στην Καβάλα ότι ο πρωταθλητής ακόμα κι όταν θέλει κάτι πολύ αδυνατεί να βρει τρόπους για να το κατακτήσει. Βραχυκυκλωμένος από τη σωστή αμυντική οργάνωση της τοπικής ομάδας περίμενε να “πιάσουν” οι προσωπικές ενέργειες του Ζαϊρί στην αρχή και του Λούα Λούα στο τέλος μήπως και καταφέρει να γίνει επικίνδυνος. Οταν η ομάδα που θέλει οπωσδήποτε να νικήσει πατάει την αντίπαλη περιοχή μόλις δύο φορές (Νταρμπισάιρ) τότε απλά πρέπει να τα βάζει με τις αδυναμίες της…
Αδυναμίες είχε κι ο Παναθηναϊκός που νίκησε 2-0 τον υποβιβασμένο Πανθρακικό. Από εδώ και κάτω αρχίζουν να γίνονται υποθέσεις εργασίας. Χωρίς τον Σισέ και τον Κατσουράνη γίνεται να νικάς τον Πανθρακικό. Ισχυρότερους αντιπάλους όμως; Δεν είναι στις προθέσεις του κειμένου να υποθέσει ποια θα ήταν η βαθμολογική συγκομιδή των πράσινων αν τους ταλάνιζαν απουσίες βασικών παικτών όπως συμβαίνει με τον “αιώνιο αντίπαλο”.
Ο Νίκος Νιόμπλιας ξέρει ότι εκεί που έφτασαν τα πράγματα θα πρέπει η ομάδα του να παρουσιάσει αυτοκτονικές τάσεις για να πέσει από την κορυφή. Αυτά πάνω – κάτω είχε στο νου του εκφράζοντας “έντονη” δυσαρέσκεια για την εμφάνιση της ομάδας του στο δεύτερο ημίχρονο. Ο κόουτς βάζει στο λογαριασμό την αναιμική εμφάνιση εναντίον του Πιερικού στο Κύπελλο, προσθέτει τα… παράπονα του για την χαλαρότητα στο ματς με τον Πανθρακικό και ψάχνει τρόπους για να μην τριτώσει το κακό. Το τρίτο ματς – θυμίζω – είναι με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη.
Περνώντας και από εκεί ο Παναθηναϊκός κόβει την όρεξη του Ολυμπιακού να επανέλθει στη διεκδίκηση του τίτλου. Εννοείται ότι ο πρωταθλητής θα πρέπει να αλλάξει την εικόνα του αν θέλει να επικρατήσει επί του ΠΑΟΚ. Το κείμενο κλείνει με μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Ο Κετσπάγια έχασε τη θέση του στον πάγκο του Ολυμπιακού μετά τη λευκή ισοπαλία με την Καβάλα. Τώρα, πάλι με την Καβάλα έφερε λευκή ισοπαλία…