«Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να χωρίσω τον άνθρωπο από τον ποδοσφαιριστή και το αντίστροφο. Πιστεύω πως όχι. Πιστεύω πως είναι περίπλοκο για κάποιον που, κάνοντας το δικό μας υπέροχο επάγγελμα, συχνά μεγαλώνει έχοντας περισσότερο την παρέα μίας μπάλας παρά φίλων.
Όμως, υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος, περισσότερο από τον παίκτη, πρέπει να είναι δυνατός. Για τον ίδιο, για τα παιδιά του, για την οικογένειά του. Είναι οι στιγμές που υποφέρεις, όχι μόνο από πόνους στο σώμα.
Ξέρω για τι πράγμα μιλάω και ξέρω ότι αυτή τη στιγμή, αγαπητέ Αντόνιο, καταλαβαίνεις καλά τι θέλω να πω», αναφέρει αρχικά και συνεχίζει:
«Εσένα σκέφτομαι πολύ αυτές τις ημέρες. Το ατύχημα που σου συνέβη με έχει συγκλονίσει βαθιά. Ξέρω ποιες είναι οι σκέψεις σου, οι ανησυχίες σου, οι φόβοι που διαπερνούν το μυαλό σου. Καταλαβαίνω τη μοναξιά που ίσως νιώθεις και σε κάνει ξαφνικά να τα βλέπεις μαύρα. Το ξέρω πολύ καλά και για αυτό είμαι δίπλα σε σένα και τον Ρίνο Γκατούζο, ο οποίος περνάει επίσης μία δύσκολη περίοδο.
Όμως αγαπητέ Αντόνιο, είμαι πεπεισμένος ότι ο θετικός χαρακτήρας σου που θυμάμαι καλά από εκείνη την ημέρα που συναντηθήκαμε στη Ρώμη και η στοργή που θα έχεις από τα δικά σουτ άτομα θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις αυτές τις δυσκολίες. Και τώρα, περιμένοντας να σε δω σύντομα σε φόρμα και ήρεμο με την οικογένειά σου, σου εύχομαι να σε ξαναδώ σύντομα ευτυχισμένο και να τρέχεις με μία μπάλα.
Και το εύχομαι και για το ποδόσφαιρο, επειδή η φαντασία που ξέρουν να προσφέρουν ταλέντα όπως εσύ δεν φτάνει ποτέ. Πάνω τους, φίλε μου».