Η μόνη γραμμή στην οποία οι ερυθρόλευκοι είχαν εφεδρείες ήταν η επιθετική. Ο Μπάντοβιτς πήρε το ρίσκο κι αντί να αναζητήσει καλύτερα ταμπούρια για να μην χάσει η ομάδα του, ζήτησε να πάρει τη νίκη. Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς. Η τόλμη επιβραβεύτηκε κι ο ανώτερος Παναθηναϊκός έφυγε με σκυμμένο κεφάλι. Τα ήθελε και τα έπαθε. Είχε δύο δοκάρια πριν το γκολ κι άλλες τόσες κλασσικές ευκαιρίες. Είχε το γήπεδο δικό του γιατί η αδύναμη και αργοκίνητη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού αναγκαστικά τα παραχωρούσε. Τα είχε σχεδόν όλα και δεν πήρε ούτε την ισοπαλία. Του έχει ξανασυμβεί με την ΑΕΚ και την Καβάλα. Του ξανασυνέβει με τον αποδεκατισμένο Ολυμπιακό που έχασε στο ημίχρονο και τον Μέλμπεργκ.
Οι ερυθρόλευκοι και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να κρύψουν τις αγωνιστικές
Στο παιχνίδι φάνηκε καθαρά πως ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα. Γι’ αυτό άλλωστε και – εκτός απροόπτου – παίρνει τον τίτλο. Ομως κι ο οπαδός του Ολυμπιακού μπορεί να ισχυριστεί ότι με υγιείς τους Ντουντού και Γκαλέτι θα το είχε πάρει και πάλι. Παρά τις ελλείψεις στο ρόστερ, την ακατάλληλη προετοιμασία του καλοκαιριού. Ο Παναθηναϊκός είναι συνολικά καλύτερος του Ολυμπιακού αλλά όχι τόσο καλύτερος όσο… επιβάλει η φετινή γύμνια του αιώνιου αντιπάλου.
Η νίκη στο ντέρμπι είναι χρήσιμη πέρα από το γόητρο για τους ερυθρόλευκους. Τους φέρνει στη δεύτερη θέση και τους στέλνει με ελαφρύ πλεονέκτημα στη διαδικασία των πλέι οφ. Και για τον Παναθηναϊκό έχει χρησιμότητα η ήττα. Δείχνει τα μεγάλα κενά της ομάδας στο κέντρο της άμυνας άρα και την ανάγκη για μεταγραφική ενίσχυση. Δείχνει και κάτι ακόμα: Πως ο Παναθηναϊκός παίρνει πρωτάθλημα απλά γιατί ο Ολυμπιακός ήταν κακός κι ο ΠΑΟΚ στην αφετηρία για τη δημιουργία ανταγωνιστικής ομάδας.
Να δεχτούμε ότι η αντικατάσταση του Τεν Κάτε από τον Νίκο Νιόμπλια, σοβάρεψε την ομάδα. Μένει δρόμος που πρέπει να διανυθεί ώστε η ομάδα να γίνει σπουδαία. Για να το θέσουμε διαφορετικά. Ο φετινός βελτιωμένος Παναθηναϊκός μάλλον θα έχανε το πρωτάθλημα από τον περσινό Ολυμπιακό.