Η συνέντευξη του Άκη Ζήκου στο aek365.gr
Για το πώς νιώθει τέσσερα χρόνια μετά το «αντίο» του στα γήπεδα: «Μου λείπει αρκετά η προπόνηση, τα αποδυτήρια, η καθημερινότητα και οι καλές στιγμές, οι αγωνιστικές. Τα γεμάτα γήπεδα, όλη αυτή η ένταση των αγώνων. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα γενικά έχει πολλά κακά. Δεν θέλω να τα σκέφτομαι. Δύσκολα ήταν, και είναι, και τα τέσσερα τελευταία χρόνια για την ΑΕΚ. Όμως προσωπικά κρατάω την πιο γλυκιά ανάμνηση που είναι η τελευταία. Έχει μείνει στο μυαλό και την καρδιά μου το τελευταίο μου παιχνίδι με τον Αστέρα.
Πέρασαν τόσο μεγάλοι παίκτες, από την ΑΕΚ και γενικά από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ακόμα και μεγαλύτεροι από μένα και δεν κατάφεραν να ζήσουν έτσι το «αντίο» τους, όπως εγώ. Νοιώθω ευλογημένος που έζησα εκείνη τη βραδιά πριν τέσσερα χρόνια. Η αναγνώριση, ο σεβασμός και η συμπάθεια του κόσμου προς το πρόσωπό μου με γέμισε. Μπορεί να μην ήρθε κανονικά το πρωτάθλημα για μένα και την ΑΕΚ το 2008, αν και για όλους μας εμείς το πήραμε τότε, αλλά κρατάω την αγάπη του κόσμου. Πραγματικά μοναδικά συναισθήματα».
Για το πέναλτι που είχε εκτελέσει δυο φορές άστοχα στο τελευταίο του παιχνίδι: «Είναι η ψυχολογία της στιγμής. Δεν ήμουν γενικά παίκτης που σκόραρε. Μου ήρθε ξαφνικά, όταν μου είπαν να το εκτελέσω εγώ. Ήμουν αρκετά φορτισμένος και γενικά από το παιχνίδι, που τελείωνε. Δεν το σκέφτηκα ποτέ μετά. Αυτό που έζησα σε αυτό το ματς, δεν το χάλασε το… πέναλτι».
Για τους λόγους που δεν πάει στο γήπεδο: «Γενικά μένω μακριά. Δεν μου αρέσουν πολλά πράγματα που συμβαίνουν στην ΑΕΚ, αλλά και γενικά στο ποδόσφαιρο. Το γήπεδο είναι πάνω απ’ όλα χαρά. Να ζήσεις, να χειροκροτήσεις, να υποστηρίξεις την ομάδα. Νομίζω δεν μπορείς να το κάνεις πλέον. Τα τέσσερα χρόνια είναι πολύ δύσκολα στην ΑΕΚ, με διχόνοιες, προβλήματα, με πολλά. Την ομάδα την έχω ζήσει εγώ στα καλά, στα άσχημα, στα πολύ καλά, στα πολύ άσχημά της. Η περίοδος όμως που έζησα τα τελευταία δύο χρόνια στην ΑΕΚ ήταν μοναδική. Ήταν μία ομάδα που έδινε οξυγόνο. Σωστή οργάνωση. Ευρωπαϊκή οργάνωση, σε όλα τα επίπεδα και με εξαιρετική ομάδα. Μία τέτοια ΑΕΚ πρέπει να υπάρξει ξανά».
Για το πώς θα ξαναζήσει μεγάλες στιγμές η ΑΕΚ: «Αν υπάρξει ο κατάλληλος άνθρωπος να της δώσει πάλι όλο αυτό. Νομίζω πως μόνο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου μπορούν να πάνε μπροστά τις ομάδες. Τους έχουμε ζήσει όλους τους… τεχνοκράτες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ιδού που έχουμε φτάσει. Η ΑΕΚ για να προχωρήσει πρέπει να βρεθεί ξανά ο άνθρωπος να της δώσει το όραμα και να σταματήσει το μεγαλύτερο κακό που είναι η διχόνοια».
Για το αν εννοεί τον Ντέμη Νικολαΐδη ως λύση: «Ναι! Εννοώ τον Ντέμη. Και για να μην παρεξηγηθώ, επειδή ο Ντέμης είναι φίλος μου και φανεί προς τα έξω ότι το λέω γι’ αυτό: Οποιοσδήποτε κι αν ήταν στη θέση του Ντέμη και έδινε στην ομάδα ό,τι της έδωσε τα τελευταία δύο χρόνια που έπαιξα εγώ στην ΑΕΚ, αυτόν θα ήθελα! Δεν έχω κανέναν λόγο να το πω. Απλά, πιστεύω πως μόνο άνθρωποι του ποδοσφαίρου, μπορούν να δώσουν στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην ΑΕΚ συγκεκριμένα αίγλη και δυναμική».
Για το ενδεχόμενο επιστροφής του Ντέμη στην ΠΑΕ: «Αν μου έλεγες πριν 6 μήνες για τον Ντέμη, θα σου έλεγα πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γυρίσει. Εγώ το εύχομαι τώρα να γυρίσει. Αρκεί να καταφέρει αυτή τη φορά να μειώσει τα λάθη που έκανε. Θα ξανακάνει λάθη. Δεν το συζητάμε. Αλλά πρέπει να τα μειώσει και όσο το δυνατόν να τα περιορίσει. Το βασικό είναι το οικονομικό. Πρέπει να έχει τα χρήματα μπροστά του προκειμένου να τα διαχειριστεί σωστά. Όχι να κάθεται να ψάχνει χρήματα».
Για το αν πιστεύει πως έμαθε ο Ντέμης από τα λάθη του: «Όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Είναι έξυπνος ο Ντέμης. Τα έχει ζυγίσει όλα. Είναι ευφυής άνθρωπος και έχει μάθει από τα λάθη του».
Για το ενδεχόμενο να επιστρέψει ο ίδιος στην ΑΕΚ: «Θα βοηθήσω την ομάδα αν μπορεί να με βοηθήσει. Τι εννοώ; Αν η ομάδα έχει ένα πλάνο μακροχρόνιο -διότι πιστεύω πως ούτε φέτος, ούτε του χρόνου, ούτε σε δύο χρόνια μπορεί να πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ- και με προοπτική, τότε κάτι τέτοιο ναι, θα με έβαζε σε σοβαρές σκέψεις. Το θέλω με όλη μου την καρδιά. Δεν ξέρω πως θα έρθουν τα πράγματα βέβαια. Ήμουν, είμαι και θα είμαι στη διάθεση της ΑΕΚ πάντως, αρκεί να υπάρξει μία υγιής κατάσταση».
Για τον κόσμο της ΑΕΚ: «Ο κόσμος δεν έχει ποτέ υπομονή. Και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στο χώρο. Δυστυχώς μία ομάδα σαν την ΑΕΚ, η οποία κάθε χρόνο είναι υποχρεωμένη να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους, ο χρόνος στενεύει. Δυστυχώς είναι μονόδρομος για τον κόσμο να κάνει υπομονή. Πρέπει όλοι να γνωρίζουν πως δεν είναι… “παίρνω τσιμέντο και τούβλα και χτίζω οικοδομή”.
Πολλοί άνθρωποι πρέπει να δουλεύουν σωστά. Σε όλα τα επίπεδα. Από τον προπονητή και τους παίκτες με τη διοίκηση, μέχρι τους υπαλλήλους. Εμπιστοσύνη σεβασμό, πρέπει να βγάζει η ομάδα από μέσα και να περνάει στον κόσμο. Την πίστωση χρόνου και τον σεβασμό μπορείς να τον κερδίσεις απ’ αυτό. Αν δώσεις στον κόσμο της ΑΕΚ το όνειρο και βρεθεί κάποιος να πει “χτίζουμε γήπεδο στη Φιλαδέλφεια μέσα στα επόμενα δύο χρόνια”. Γήπεδο στη Φιλαδέλφεια, γιατί εκεί πρέπει να γίνει για μένα το γήπεδο. Η ομάδα έχει χάσει πρωταθλήματα, έχει χάσει τη δυναμική της από τότε που γκρεμίστηκε το γήπεδο.
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι η θέση του είναι στην κερκίδα. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε το καλό σε αυτή τη χώρα, ενώ έχουμε φάει στη μάπα τα χειρότερα. Και δεν μιλάω για το πώς κρίνει ο κόσμος την κατάσταση που επικρατεί τώρα στην ομάδα. Είναι μπερδεμένος και είναι λογικό. Μιλάω για μία κατάσταση λογική, όταν έχεις ένα στάτους σαν ομάδα. Επαναλαμβάνω όμως, ότι η θέση του κόσμου είναι στην εξέδρα. Δεν μπορείς να απαιτείς να φύγει ο Νικολαΐδης και ο κάθε Μελισσανίδης. Δεν μπορείς να απαιτείς. Αν δεν έρθεις και έχεις ολοκληρωμένη άποψη και λύση για ένα πλάνο, δεν μπορείς να βγαίνεις και να ζητάς ή να απαιτείς να φύγει. Το θέμα είναι η ομάδα και πώς θα σταθεί στα πόδια της».
Για τους λόγους που δεν μιλούσε μέχρι σήμερα: «Δεν έχω κάτι να πω. Ακόμα και όταν ήμουν ποδοσφαιριστής δεν μιλούσα πολύ, μου άρεσε να μιλάω στο γήπεδο. Όταν έχεις να προσφέρεις κάτι στο γήπεδο και μέσα από τη δουλειά σου, τα λόγια περισσεύουν. Παρακολουθώ τα γεγονότα, χαίρομαι και στεναχωριέμαι για κάποια πράγματα. Όσο θυμάμαι όμως το τελευταίο μου ματς, ενωμένοι σε όλα τα επίπεδα, μου φέρνει μία ανάμνηση μελαγχολική…»