Ο τρίτος αγώνας της σεζόν θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη όσων τον παρακολούθησαν και κυρίως στους Νίκο Ρόσμπεργκ ο οποίος εκκίνησε από την πρώτη θέση, διαχειρίστηκε εξαιρετικά τα ελαστικά του και πανηγύρισε την πρώτη του καρό σημαία.
Όλος ο αγώνας ήταν ένα παιχνίδι στρατηγικής. Οι περισσότεροι πήγαν σε στρατηγική 2 πιτ στοπ και όχι 3 που επέλεξαν οι δύο McLaren και ο Μαρκ Γουέμπερ.
Στο τέλος του αγώνα ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχαν ανακατατάξεις, αφού 10 μονοθέσια βρίσκονταν σε πολύ μικρή απόσταση.
Ο Ρόσμπεργκ ήταν ανενόχλητος μπροστά, ο Σουμάχερε είχε εγκαταλείψει λόγω λάθος του μηχανικού της Mercedes που δεν βίδωσε τον πίσω τροχό και οι υπόλοιποι έδιναν μάχη ρόδα με ρόδα.
Ενδεικτικό είναι ότι ο Ράικονεν ήταν στη 2η θέση 10 γύρους πριν το τέλος και μέσε σε 1,5 γύρο βρέθηκε 12ος αφού έχασε λίγο τον ρυθμό του και αυτό ήταν αρκετό για να τον βγάλει από τους βαθμούς.
Ο Μπάτος παρά την καθυστέρηση στο τρίτο του πιτ στοπ τερμάτισε 2ος, μπροστά από τον σταθερό Λιούις Χάμιλτον που για τρίτο σερί αγώνα ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου.
Οι 2 Red Bull με εξαιρετική στρατηγική και μονομαχία των δύο πιλότων της στο τέλος, πήρε την 4η και 5η θέση με τους Γουέμπερ και Μπάτον. Ο Γκροζάν τερμάτισε για πρώτη φορά στην καριέρα του στη δεκάδα, ενώ ο Μαλδονάδο που ήταν 8ος είχε τον καλύτερο τερματισμό στην καριέρα του.