Μοναδική. Δεν είναι μόνο οι αγώνες, είναι η προσμονή. Το να περιμένει να παίξει στην πιο σημαντική διοργάνωση της ζωής σου, να βλέπεις και την τελευταία λεπτομέρεια να έχει λυθεί, να μπαίνει σε υπερσύγχρονα γήπεδα και να νιώθεις προνομιούχος στο πιο σπουδαίο ποδοσφαιρικό ραντεβού του κόσμου. Αυτή είναι η ζωή.
Τελικά το μπέρδεμα παραμένει. Η Εθνική πέτυχε ή απέτυχε στο Μουντιάλ;
Για μένα, πέτυχε. Σίγουρα μπορούσαμε κάτι παραπάνω, αλλά ίσως να κόστισε η έλλειψη εμπειρίας. Και το άγχος. Δεν ήταν μόνο το πρώτο δικό μου Μουντιάλ, ήταν όλων των παιδιών. Ήμασταν αγχωμένοι, προσπαθήσαμε για το καλύτερο, αλλά μερικές φορές μπορεί να μην είσαι σε καλή ημέρα σε ένα παιχνίδι, να χάσεις, και μετά να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Ισχύει αυτό που λένε ότι το χειρότερο δεν είναι να χάσεις από έναν μεγάλο αντίπαλο, αλλά από έναν που τον είχε του χεριού σου. Κουβαλάς μετά την αμφιβολία “τι θα γινόταν αν κερδίζαμε…”, όπως έγινε με τη Νότιο Κορέα.
Το κλίμα γκρίνιας από την Ελλάδα έφτασε σε εσάς; Ότι όλοι έλεγαν «βάλε τον Νίνη» το άκουσες;
Ναι, έφτασε, αλλά δεν με αγγίζει. Ξέρω για την κριτική στον Ρεχάγκελ, υπήρχε παντού, δεν γινόταν να την αγνοήσεις. Έγιναν λάθη από όλους, πάντα γίνονται, αλλά αυτό που ακούω, ότι δηλαδή στο παιχνίδι με την Αργεντινή θα έπρεπε να παίξουμε πιο επιθετικά, είναι κάτι που θεωρείται εύκολο αν είσαι έξω από το γήπεδο. Αν παίζαμε επιθετικά, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Έγιναν λάθη από όλους στο παιχνίδι με την Κορέα, αλλά δεν είμαι ειδικός για να κρίνω εγώ ποιον βάζει ο προπονητής. Όταν ήρθε στην Ελλάδα, ήμουν δέκα χρονών, τον σέβομαι και δεν μπορώ να τον μηδενίσω. Η κριτική είναι μεγάλο θέμα, μας απασχολεί όλους. Εγώ προσωπικά αγχώνομαι πολύ, κάθε φορά προσπαθώ να αποδείξω αυτό που νομίζω πως μπορώ. Δέχομαι ότι αν έχω ταλέντο ή αν έχω κάνει μια καλή εμφάνιση, αυτό δεν σημαίνει πως μπορώ να κάθομαι μετά για πάντα. Αλλά η ισοπέδωση είναι άλλη ιστορία, δεν είναι κριτική.
Φάνηκε ότι είχε άγχος παίζοντας απέναντι στην ομάδα του Μαραντόνα…
Φάνηκε γιατί είχα. Όλη μου τη ζωή το μόνο που ήθελα, το μόνο που ξέρω, είναι να παίζω ποδόσφαιρο. Και ξαφνικά μπαίνω να παίξω στο Μουντιάλ, με αντίπαλο την Αργεντινή, ο Μαραντόνα είναι στον πάγκο και εκπροσωπώ τη χώρα μου. Όλο αυτό είναι αγχωτικό, ακόμη και αν δεν το σκέφτεσαι πολύ. Αν συνειδητοποιούσα και τι συνέβαινε, θα ήμουν ακόμη πιο αγχωμένος.
Διάβασα για άλλη μία πρόταση που ετοιμάζεται να έρθει στον Παναθηναϊκό για μεταγραφή: αυτή τη φορά έγραφαν ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θέλει να δώσει 12 εκατ. ευρώ για να σε αποκτήσει!
Ξέρω, ξέρω, έχει καταντήσει κουραστικό. Και για μένα και για όλους. Το πληρώνω ακριβά όλο αυτό. Δεν ξέρω από πού προέρχονται αυτά τα δημοσιεύματα, μάλλον από κάποιον που θέλει να με βλάψει. Δεν είναι μόνο ότι δεν ισχύει επειδή αυτή την εποχή τα 12 εκατ. ευρώ για έναν παίκτη όπως εγώ, που έχω ρήτρα 10 εκατ. ευρώ, είναι εκτός πραγματικότητας. Είναι ότι αυξάνει και την πίεση που νιώθω. Όλο αυτό το εισπράττει πιο πολύ ο κόσμος με υπόγειο τρόπο. Δημιουργεί προσδοκίες που δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω. Αν έρθει η πρόταση, έχει καλώς. Αλλά μάλλον πρώτα θα το μάθει ο σύλλογος, μετά εγώ και μετά οι εφημερίδες. Δεν θα είναι μία από τις εκατοντάδες προτάσεις που έχουν γραφτεί ότι μου έχουν γίνει.
Πάντως, ίσως λόγω του ποδοσφαιρικού ταλέντου σας και των υψηλών προσδοκιών που έχετε δημιουργήσει, έχω ακούσει πολλές φορές ότι «ο Νίνης δεν δουλεύει πολύ».
Αυτό ακριβώς λέω ότι γκρινιάζω ότι όλη αυτή η προβολή μού κάνει κακό. Όπως πέρυσι έτσι και εφέτος ένα μέρος από τις διακοπές μου θα το περάσω σε προπονητικό κέντρο στη Γαλλία, μόνος μου, κάνοντας ατομική προετοιμασία από το πρωί ως το βράδυ. Γιατί; Επειδή ήθελα και θέλω να δουλέψω περισσότερο, αντί να κάθομαι σε μια παραλία. Άλλοι ποδοσφαιριστές δεν θα το έκαναν αυτό, και δικαίωμά τους. Αλλά όχι και να μου λένε ότι δεν δουλεύω.
Τα χρήματα ενός ποδοσφαιριστή είναι πολλά. Και οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά. Ενίοτε βγαίνει προς τα έξω η εικόνα ότι η οικονομική κρίση αφορά έναν παράλληλο κόσμο που δεν αγγίζει το ποδόσφαιρο.
Είναι λάθος. Δεν ζούμε σε τόσο κλειστό μικρόκοσμο. Κάνω παρέα και με ανθρώπους εκτός ποδοσφαίρου, τους οποίους επίσης έχει χτυπήσει η κρίση. Έχουμε και εμείς τα προβλήματά μας, παρόλο που δεν είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά των άλλων ανθρώπων.
Τα χρήματα σας ενδιαφέρουν;