Πρώτο: Παίζει πλέον με εμπεδωμένη την αίσθηση της ομάδας που είναι καλύτερη και θα το δείξει μέσα στο γήπεδο. Χωρίς τη βοήθεια της στατιστικής φάνηκε καθαρά ότι έφτιαξε πολύ περισσότερες ευκαιρίες από τον Άρη και δικαιούτο τουλάχιστον ενός γκολ.
Δεύτερο: Παίζει χωρίς άγχος ακόμα και στην περίπτωση που ο αντίπαλος ανεβάζει την απόδοση του και πιέζει.
Τρίτο: Παίκτες που μέχρι χτες ήταν αναπληρωματικοί έχουν αποκτήσει αυτοπεποίθηση και γίνονται πρωταγωνιστές.
Τέταρτο: Εχει στον πάγκο προπονητή που ξέρει να διαχειριστεί καταστάσεις και αποτελέσματα. Ο Νίκος Νιόμπλιας μετά το τέλος του ματς αντί να μιλήσει για τις χαμένες ευκαιρίες και το “άδικο” 0-0 είπε καθαρά ότι η ομάδα του με τέτοιες εμφανίσεις θα πάρει το πρωτάθλημα. Δήλωση τελείως άσχετη βέβαια με το αποτέλεσμα του αγώνα στο “Γ. Καραϊσκάκης”.
Ενα πράγμα οφείλει να σκεφτεί ο Νιόμπλιας. Ηταν ίσως το πρώτο παιχνίδι στο οποίο εξαφανίστηκε ο Τσιμπρίλ Σισέ. Απουσίαζε από όλες τις ευκαιρίες τις οποίες δημιούργησαν και έχασαν οι συμπαίκτες του. Το γεγονός οφείλουμε να αποδώσουμε στο εξαιρετικό μαρκάρισμα του Νασούτι.
Κι έτσι όμως με απόντα τον Σισέ, ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε στο γήπεδο. Σκεφτείτε δηλαδή τι έχει να γίνει μόλις πάρουν (πάλι) μπροστά τα κανόνια του Γάλλου.
Το στραπάτσο του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟΚ ήρθε σαν χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Δίνει την δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να δουλέψει για την ομάδα που θα παρουσιάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Στον ΠΑΟΚ να εμπεδώσει την διαδεδομένη εντύπωση ότι είναι η καλύτερη ομάδα μετά τον πρωτοπόρο και στον Ολυμπιακό την… άνεση χρόνου να πει «φτου κι απ’ την αρχή».