Μιλώντας στην εφημερίδα “ΦΩΣ”, ο Σπανούλης ευχήθηκε να μείνουν οι Αγγελόπουλοι για πολλά χρόνια στο μπάσκετ, τόνισε πως η διαιτησία έχει παίξει ρόλο στο ότι ο Ολυμπιακός έχει μείνει τόσα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, ενώ μίλησε για τη νέα προσπάθεια στον Πειραιά και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Η συνέντευξη του Σπανούλη:
«Δεν μετανιώνω που πήγα στον Ολυμπιακό»
«Όχι, όχι. Δεν μετανιώνω σε καμιά περίπτωση. Αν θα μου ξαναδινόταν μάλιστα η ευκαιρία, το ίδιο πράγμα θα έκανα. Δεν θέλω να γυρίζω πίσω. Ήταν μια συνειδητοποιημένη απόφαση και είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στον Ολυμπιακό. Θέλω να βοηθήσω όσο περισσότερο γίνεται να καταφέρει τους στόχους του. Στο μυαλό μου έχω το πώς θα πετύχουμε με αυτή την ομάδα. Πώς θα φτιάξουμε τον Ολυμπιακό, που θα κάνει τον κόσμο του χαρούμενο για τα επόμενα χρόνια. Νομίζω ότι αυτή η ομάδα, όπως είπαμε και πριν, μπορεί να γίνει πράγματι πρωταγωνίστρια.
Για το αν ξενέρωσε με την αποδυνάμωση του ρόστερ
«Εγώ είμαι μέλος της ομάδας, έχω συμβόλαιο με αυτήν, άρα είμαι υποχρεωμένος και το θέλω με όλη μου την καρδιά κάθε φορά που βρίσκομαι στο γήπεδο να τα δίνω όλα. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου, κάθε παίκτης θέλει να έχει όσο το δυνατόν καλύτερους συμπαίκτες για να φτάσει στην κορυφή. Από την άλλη δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τις ιδιαίτερες συνθήκες που βιώνει όλη η Ελλάδα. Δεν θα μπορούσε το μπάσκετ να μείνει αμέτοχο. Και νομίζω ότι το μοντέλο που ακολουθήθηκε, φέτος από την ομάδα μου ενδεχομένως να αποτελεί και μια διέξοδο για το ίδιο το μπάσκετ. Ο φετινός Ολυμπιακός έχει νεανικό ενθουσιασμό, με νέους και πολύ ταλαντούχους παίκτες αλλά και ένα πολύ έμπειρο προπονητή. Για αυτά τα παιδιά, μάλιστα, που ξεκινούν τώρα την καριέρα τους με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς σαν προπονητή είναι μεγάλη τους τιμή και ένα πραγματικό σχολείο για τη συνέχεια.
Είμαστε λοιπόν μια καινούργια ομάδα, που αν δουλευτεί καλά και μερικές προσθαφαιρέσεις είναι ικανή να κάνει σπουδαία πράγματα. Στο παρόν, στο κοντινό μέλλον και στο απώτερο».
«Υπάρχει πίεση για το πρωτάθλημα»
«Όταν έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια για την κατάκτηση τίτλων, ένα πρωτάθλημα ή μια Ευρωλίγκα, δημιουργείται πράγματι μια υπερβολή. Και μάλιστα όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Μια δήλωση, ένας τραυματισμός, στον Ολυμπιακό διογκώνονται σε απίστευτο βαθμό, κάτι που δεν βλέπουμε να γίνεται σε άλλες μεγάλες ομάδες. Εδώ τα πάντα γιγαντώνονται. Αν κάνεις μια μεγάλη εμφάνιση φτάνεις στον ουρανό, αν χάσεις μπαίνεις κάτω από το πάτωμα. Νομίζω όμως ότι κάπου έχει χαθεί και η εμπιστοσύνη, κάτι βεβαίως που οφείλεται σε αυτό που είπαμε. Στην έλλειψη των τίτλων. Όταν αλλάξει αυτό, θα αντιστραφεί και η ροή των πραγμάτων. Όμως το θέμα δεν είναι να περιμένεις τον τίτλο για να αλλάξεις. Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να μας βοηθήσει και ο κόσμος. Όλοι οι παίκτες καταλαβαίνουν τι σημαίνει να έχεις την υποστήριξη των φιλάθλων, βγάζεις μεγαλύτερο εγωισμό μέσα στο γήπεδο και κάνεις ακόμη πιο πολλά από όσα μπορείς».
Φταίει και η διαιτησία για την έλλειψη τίτλων;
«Σίγουρα, είναι και αυτό. Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει πικραθεί και από τέτοια πράγματα που έγιναν. Δεν θέλω όμως να σταθώ εκεί, αλλά στο αγωνιστικό κομμάτι. Πιστεύω ότι αυτή η ομάδα κάποια στιγμή θα πάρει ό,τι της αξίζει, θα ξαναβρεί την παλιά της αίγλη και θα βρίσκεται στην κορυφή».
Το… παράπονο για τον κόσμο
«Με ενοχλεί που έρχεται λίγος κόσμος στο γήπεδο, γιατί ξέρω τη λαϊκή μάζα που έχει ο Ολυμπιακός και κυρίως πόσο πολύ μπορεί να τον βοηθήσει σε ένα παιχνίδι. Έχω πάει και στο Καραϊσκάκη, φέτος, και έχω διαπιστώσει από πρώτο χέρι τη δύναμη των φίλων της ομάδας. Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις, αλλά είναι λίγο άδικο για μας να βλέπουμε ότι σε παιχνίδια αδιάφορα, όπως με τον Παναιτωλικό, μαζεύονται 20-25.000 κόσμος. Άδικο, γιατί έχουμε καλή ομάδα που προσπαθεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε αντίπαλο. Ξέρω ότι ο κόσμος της ομάδας δεν ξεχνάει το μπάσκετ, το νοιάζεται, το έχει και μαράζι. Κάποια στιγμή θα έρθει κοντά μας. Είναι στο χέρι μας να μην τον απογοητεύσουμε. Η σχέση εμπιστοσύνης έχει χαθεί. Ο κόσμος έρχεται σε ένα, δυο ματς και στην πρώτη στραβή αποχωρεί. Έχει δίκιο και ο φίλαθλος, έχει δίκιο και ο παίκτης που έτσι νιώθει ακόμη μεγαλύτερη την πίεση. Κάποιοι μάλιστα αυτή την πίεση δεν την αντέχουν, ακόμη και αν είναι τα μεγαλύτερα ονόματα. Πιστεύω όμως ότι κυρίως στα παιχνίδια του Top 16, ο κόσμος του Ολυμπιακού θα σταθεί στο πλευρό μας και θα μας βοηθήσει στο μάξιμουμ. Μαζί άλλωστε μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα, αυτό είναι δεδομένο».
Οι βλέψεις στο Top 16
«Είναι δύσκολος όμιλος. Σε αυτή τη φάση, όμως, πας να δώσεις έξι μάχες και έξι τελικούς. Σίγουρα, πήραμε τον καλύτερο πρώτο και τον καλύτερο τρίτο, γι’ αυτό δεν είχε σημασία η θέση μας στην κανονική περίοδο, αλλά η πρόκρισή μας. Για να προχωρήσεις σε ένα τόσο δύσκολο όμιλο πρέπει να κάνεις μεγάλες νίκες, αυτό εξυπακούεται. Θα μπορούσε να ήταν πιο εύκολο το γκρουπ, αλλά από την άλλη υπήρχε κίνδυνος να έχουμε πιο δύσκολη διασταύρωση στα προημιτελικά πλέι οφ. Δεν θα πρέπει πάντως να σκεφτόμαστε τους αντιπάλους, αλλά τους εαυτούς μας. Πώς εμείς θα παρουσιαστούμε πιο δυνατοί, πιο έτοιμοι να παίξουμε καλά και να πάρουμε τις νίκες. Με βάση το πρόγραμμα, πάντως, νομίζω ότι ο αγώνας με την ΤΣΣΚΑ είναι κομβικής σημασίας για μας και μια ευκαιρία. Μια νίκη θα μας δώσει το κάτι παραπάνω. Δεν σημαίνει τίποτε αν χάσουμε, αλλά μια νίκη θα είναι σημαντική υπόθεση και βαθμολογικά και ψυχολογικά».
Έτοιμος για επιστροφή μετά τον τραυματισμό του
«Ήταν μια άτυχη στιγμή. Συμβαίνουν αυτά, όταν παίζεις, δίνεις αγώνες και κάνεις προπόνηση. Μπορεί να γυρίσει το πόδι σου ανά πάσα στιγμή, ή να πατήσεις σε κάποιο άλλο. Είναι πολύ εύκολο να γίνει. Το καλό μέσα στην ατυχία ήταν ότι είχαμε τη διακοπή και δεν θα χάσω πολλά ματς. Όταν χτυπάς είναι αλήθεια πως βγαίνεις εκτός ρυθμού για 15-20 ημέρες, είναι όμως θέμα ημερών, μιας εβδομάδας για να επανέλθεις. Ελπίζω να γυρίσω σύντομα… Δεν πρόκειται να μείνω τόσο πολύ έξω από τα γήπεδα. Ευτυχώς είμαι… γερός».
Γιατί έφυγε από το ΝΒΑ
«Δεν αισθάνθηκα καλά. Με άλλη προοπτική πήγα, άλλα πράγματα συνάντησα. Τηρουμένων των αναλογιών δεν έτυχα καλής συμπεριφοράς. Όλα αυτά συν τις συνθήκες ζωής, με έφεραν σε αδιέξοδο… Δεν λέω ότι δεν ταιριάζει τελικά το NBA στους Έλληνες. Ίσως όμως να είμαστε ανυπόμονοι περισσότερο από τους άλλους. Ίσως πάλι να περνάμε τόσο καλά στην Ελλάδα, που να μην μπορούμε να προσαρμοστούμε εκεί. Εκεί ο κάθε Ευρωπαίος, ακόμη και ο καλύτερος, ξεκινάει από το μηδέν. Αυτό, ενδεχομένως, εμείς να μην μπορούμε να το δεχθούμε από πλευράς ιδιοσυγκρασίας. Προσωπικά, ίσως να ήταν λάθος η ομάδα που πήγα. Αν δηλαδή ήμουν σε μια άλλη, με περισσότερο ευρωπαϊκή νοοτροπία, να ήταν αλλιώς».
«Δεν έφυγα ποτέ από την Εθνική»
«Όταν τραυματίζεσαι μια φορά, δεν σημαίνει ότι σταματάς. Εντάξει, δεν είμαστε ρομπότ, έρχονται και άτυχες στιγμές. Η Εθνική είναι ύψιστη τιμή, είμαστε πολύ υπερήφανοι που παίζουμε για την Εθνική και όσο αντέχουν τα πόδια μου, θα τη βοηθώ όσο μπορώ περισσότερο. Θέλω να παίξω στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ποιος δεν θέλει; Είπαμε, δεν έφυγα από την Εθνική. Ένα τραυματισμό είχα».