Ο Χενκ Τεν Κάτε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην “Καθημερινή” τα είπε έξω από τα δόντια. Αντωνίου και Πατέρας δεν ξέφυγαν από τα βέλη του.
Μαθαίνατε για τον Παναθηναϊκό;
“Φυσικά. Δούλεψα σ’ αυτό το κλαμπ 17 μήνες και σε αντίθεση με όσα πιστεύουν μερικοί, πάντα θα έχω καλά αισθήματα γι’ αυτόν. Είμαι θετικός άνθρωπος. Στο τέλος της μέρας, παίρνω μαζί μου τις καλές αναμνήσεις”.
– Αρα χαρήκατε το νταμπλ.
“Αλίμονο. Ο, τι κι αν λένε μερικοί, ήταν και δικό μου πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν είναι 50-50, ξέρω ότι ο Παναθηναϊκός ήταν με πολύ κόπο καλά γυμνασμένος και δουλεμένος από εμένα για 17 μήνες. Οταν τον είδα 2-3 φορές στην TV, ήταν στα καλούπια που εγώ τον είχα στήσει”.
– Πιστεύατε στον τίτλο;
“Απολύτως. Ημαστε πολύ καλύτεροι ενώ ο Ολυμπιακός είχε μεγάλα προβλήματα, άσχετα αν τα έκρυψε στην αρχή και δεν τα πλήρωσε. Ενα ματς τα άλλαξε όλα. Με την πρώτη ήττα ύστερα από δέκα μήνες, απόλυση. Η ήττα στο Καραϊσκάκη είχε να κάνει με την τεράστια πίεση και όχι με την ποιότητά μας. Δύσκολα πετυχαίνεις με πίεση, πιο εύκολα όταν είσαι χαλαρός. Και όλοι ήθελαν πάρα πολύ να νικήσουμε τον Ολυμπιακό”.
– Ομως γι’ αυτό σας κατηγορούν. Οτι στρεσάρατε υπερβολικά τους παίκτες.
“Δεν δημιούργησα εγώ τις καταστάσεις που συναντήσαμε εκεί. Ο πρόεδρος προκάλεσε δύο φορές τον Κόκκαλη. Ακόμα θυμάμαι το μεγάλο χαμόγελο του Κόκκαλη όταν βγήκε από το γραφείο του εισαγγελέα. Δεν κράτησα εγώ το πούλμαν δύο ώρες στον δρόμο, δεν δημιούργησα εγώ αυτήν την ατμόσφαιρα”.
– Ηταν λάθος του κ. Πατέρα, δηλαδή;
“Δεν δίνω αυτή τη συνέντευξη για να κατηγορήσω κάποιους. Αλλά οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Ναι, εδώ ο πρόεδρος έκανε μεγάλο λάθος. Κι εγώ κάνω λάθη. Σε 17 μήνες, φυσικά και έκανα λάθη”.
– Τα σημαντικότερα;
“Ισως να πήρα κάποιες λάθος αποφάσεις, ίσως η αντίληψη των πραγμάτων, η προσαρμογή μου στη νοοτροπία σας, να έπρεπε να είναι πιο γρήγορη. Στην Ελλάδα θέλετε να έχετε εξουσία χωρίς να έχετε και την ευθύνη. Είναι πρόβλημα της κοινωνίας σας. Κι εμείς είχαμε πολλούς Ελληνες παίκτες, πολύ περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη «μεγάλη» ομάδα”.
– Αυτό είναι καλό ή κακό;
“Αγωνιστικά είναι καλό. Οι Ελληνες παίκτες όμως έχουν τη νοοτροπία του ελληνικού ποδοσφαίρου, που δεν είναι από τα καλύτερα της Ευρώπης”.
-Οταν σας φώναξε ο κ. Πατέρας, τι σας είπε;
“Χω-ρί-ζου-με. Γέλασα. Ηταν μια μεγάλη έκπληξη. Δεν μου εξήγησε το γιατί. Μόνο ότι ήταν απόφαση των άλλων μετόχων που τον πίεζαν. Μετά έμαθα ότι το αγνοούσαν”.
-Δήλωσε ότι σας απέλυσε λόγω κακών σχέσεων με τους παίκτες.
“Είναι μεγάλο ψέμα. Στην Ελλάδα, όλοι μιλούν με τους δημοσιογράφους και θα είχαν μαθευτεί πράγματα. Διαβάσατε κάτι, με μόνο μία εξαίρεση”;
-Εννοείτε τον Γκούμα;
“Οχι, δεν τσακώθηκα μ’ αυτόν. Του είπα μόνο ότι δεν ήταν πια τόσο καλός για το επίπεδο του Παναθηναϊκού. Ο Γκούμας ήταν μεγάλος παίκτης. Παλαιότερα, όχι όταν τον είχα. Το ποδόσφαιρο είναι σκληρό. Πρέπει να βλέπεις το αύριο και όχι μόνο το χθες”.
-Μερικοί σας κατηγορούν ότι κάνατε πολιτική.
“Μισώ την πολιτική. Αν κάτι φταίει για την κατάσταση της χώρας σας, είναι η πολιτική. Αν έκανα πολιτική, θα έπαιζαν ο Χριστοδουλόπουλος, ο Πετρόπουλος και όχι ο Βύντρα. Όλοι μέσα στο κλαμπ μου έλεγαν να τον πετάξω έξω γιατί δεν τον ήθελε ο κόσμος”.
-Ο κ. Αντωνίου είπε ότι μαζί σας η ομάδα είχε πιάσει ταβάνι.
“Τι παραπάνω έκαναν χωρίς εμένα; Είχα μία ήττα σχεδόν σε ένα χρόνο και ο Νιόπλιας τρεις σε τρεις μήνες. Πόσους βαθμούς πήραν με εμένα και πόσους μετά; Μαζί μου ο Κατσουράνης έβαλε 8 γκολ. Πόσα μετά; Σε 1,5 χρόνο, έχασα δύο ντέρμπι. Νίκησα την ΑΕΚ τρεις φορές, ενώ είδατε πώς φέραμε τις δύο ισοπαλίες με τον Ολυμπιακό. Τον ΠΑΟΚ, τον Αρη τους κερδίσαμε παντού. Πόσες νίκες είχε στα ντέρμπι ο κ. Νιόπλιας; Μη μου λέτε τέτοια, να μου λέτε γεγονότα. Ο Πατέρας ξέρει από καράβια, δεν ξέρει από ποδόσφαιρο. Αυτοί που είναι δίπλα του και του μιλάνε «ελληνικά» για ποδόσφαιρο, αυτοί είναι το πρόβλημα”.
-Εννοείτε τον Αντωνίου;
“Δέκα μέρες πριν απολυθώ, ο Αντωνίου είχε μίτινγκ με μερικούς Ελληνες παίκτες. Μου είπε πιο μετά ότι μίλησαν για τα μπόνους. Μα ελάτε τώρα… Δεν θέλω ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου να ανταλλάξω ούτε μία κουβέντα με τον Αντωνίου. Τη μέρα που απολύθηκα μου είπε ότι δεν ήξερε τίποτα και ότι θα με πάρει τηλέφωνο. Το τηλέφωνό μου δεν κτύπησε ποτέ. Συνεργάτες για 17 μήνες και ούτε ένα τηλεφώνημα. Σε άλλους ήξερε να τηλεφωνεί”.
-Σε ποιους εννοείτε;
“Ελληνικά δεν ξέρω αλλά κόβει το μάτι μου, καταλαβαίνω. Ο Αντωνίου έλεγε τα πάντα σε δύο εφημερίδες, τη “Sportday” και την “Εξέδρα”, για να εξασφαλίσει την εύνοιά τους. Εκεί ήξερε να τηλεφωνεί…”
-Πολλοί παίκτες είπαν ότι αν μένατε, ίσως να χανόταν ο τίτλος.
“Μην ξαναλέω τα ίδια. Ακούστε, δεν είμαι εδώ για να κατηγορήσω τον Νιόπλια. Είναι καλός άνθρωπος, ίσως και σπουδαίος προπονητής, δεν ξέρω. Εκανε καλή δουλειά γιατί πήρε το νταμπλ αλλά οι 33 πόντοι που βρήκε από εμένα, τον βοήθησαν πολύ και όφειλε να δείξει μεγαλύτερο σεβασμό για τη δουλειά μου”.
-Το μόνο παράπονο που έκανε δημόσια είναι ότι δεν βρήκε αρχεία της προπόνησης.
“Γιατί να τα βρει; Ολα ήταν γραμμένα και προετοιμασμένα, αλλά ήταν η δικιά μου προπόνηση και τα πήρα μαζί μου. Ούτε εγώ βρήκα τα αρχεία του Πεσέιρο αλλά και να τα έβρισκα, θα τα έσκιζα γιατί ήταν το πρόγραμμα του Πεσέιρο. Εγώ δουλεύω με το πρόγραμμα του Τεν Κάτε. Ο Νιόπλιας να δουλέψει με το πρόγραμμα του Νιόπλια”.
-Είστε θυμωμένος ή θλιμμένος;
“Απογοητευμένος είναι η σωστή λέξη. Μου στέρησαν δύο τίτλους που τους δούλεψα και τους άξιζα. Έπρεπε να γράφουν το όνομά μου και γράφουν άλλο. Αυτό μόνο, τίποτε άλλο”.
-Έφτασε, νομίζετε, η ώρα του Παναθηναϊκού να κυριαρχήσει;
“Με το που ήλθα, είδα στην πρώτη σελίδα μιας εφημερίδας φωτογραφίες του Βαρδινογιάννη, του Πατέρα, του Γιαννακόπουλου και του γιού του. Χαζός δεν είμαι. Κατάλαβα αμέσως πως πάλι έχουμε πόλεμο. Πώς να κυριαρχήσεις έτσι; Χωρίς σταθερότητα πώς; Πόσους προπονητές έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια; Μπορούν να τους μετρήσουν; Το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι ότι πρέπει να κοιτάει το δικό του δρόμο και όχι τι κάνει ο Ολυμπιακός”.
-Πιστεύετε ότι έχει κόμπλεξ;
“Βεβαίως και είναι φυσιολογικό αυτό όταν έχεις ένα πρωτάθλημα και ο άλλος δώδεκα. Αλλά οφείλεις να το ξεπεράσεις γιατί κάθε χρονιά θα μεγαλώνει η πίεση. Πρέπει να συγκεντρώνεσαι στους στόχους σου. Ποιοι είναι οι στόχοι σου; Το πρωτάθλημα, να βελτιώνεις το παιχνίδι σου, να είσαι στο Τσάμπιονς Λιγκ το Φλεβάρη και όχι να λες ότι θα το κερδίσεις. Ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν θα κερδίσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο”.
-Το «ποτέ» ακούγεται βαρύ για μια ομάδα που έχει παίξει έναν τελικό και δύο ημιτελικούς.
“Το ποτέ σημαίνει ποτέ. Πριν πόσα χρόνια τα έκανε αυτά; Είναι πια θέμα χρημάτων. Τα μεγαλύτερα μπάτζετ εγγυώνται καλύτερους παίκτες και προπονητές, μεγαλύτερες δυνατότητες. Μία καλύτερη ομάδα γίνεται να την κερδίσεις, όπως εμείς κερδίσαμε την Ίντερ. Αλλά μετά έπρεπε να κερδίσουμε και τη Βιγιαρεάλ, και μετά την Αρσεναλ, την Τσέλσι και τη Μπαρτσελόνα. Είναι αδύνατον. Τι είναι ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη; 27ος; Άντε να πάει 20ος. Ποιος είναι ο 20ος στην Ελλάδα; Ο Πανσερραϊκός ίσως; Μπορεί να νικήσει μια φορά τον Παναθηναϊκό όπως τον νίκησε πέρυσι, αλλά πρωτάθλημα δεν θα πάρει. Ποτέ…”
-Ετσι λέγαμε και στο Euro αλλά το πήρε η Ελλάδα…
“Όλοι οι Έλληνες Θεοί ήταν μαζί σας στην Πορτογαλία. Αυτά συμβαίνουν μια φορά στα 100 χρόνια”.
-Αν πηγαίνατε σε μια «τοπ» ευρωπαϊκή ομάδα, θα παίρνατε παίκτες του Παναθηναϊκού;
“Μόνον έναν: τον Βύντρα. Το μόνο του πρόβλημα είναι ότι δεν έχει καταλάβει ακόμα πόσο καλός παίκτης είναι. Ακατανόητο να είναι το μαύρο πρόβατο. Μπορεί να παίξει δεξί και αριστερό μπακ, δεξί και αριστερό στόπερ, είναι γρήγορος, καλός στο ψηλό παιχνίδι, πολύ καλός τεχνικά για αμυντικό, καλός στην τακτική. Τι άλλο να ζητήσεις; Για να παίζει συνέχεια καλά με τόσο άδικη κριτική, είναι πολύ δυνατός και στο μυαλό”.
-Δεν θα παίρνατε τον Νίνη;
“Το πρόβλημά του Νίνη είναι η νοοτροπία του και φταίει ο περίγυρός του. Όποτε κάνει ένα καλό παιχνίδι «είσαι ο καλύτερος, ο πρώτος, σε θέλει η Μάντσεστερ». Να είσαι ο καλύτερος σε ένα ματς είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να είσαι ο καλύτερος σε πολλά. Είναι προικισμένος παίκτης αλλά θέλει διάρκεια. Πολλή δουλειά ακόμα. Μόνο αν είναι για τρία χρόνια ο καλύτερος του Παναθηναϊκού θα παίξει σε μεγάλη ξένη ομάδα. Τώρα δεν είναι έτοιμος ούτε για την ενδεκάδα. Ο Νίνης χρωστάει πολλά στο ολλανδικό τιμ. Δουλέψαμε πολύ για να τον βελτιώσουμε, κάναμε ό,τι καλύτερο. Οι άνθρωποι όμως ξεχνούν εύκολα”…