Ο Πορτογάλος τεχνικός φανταζόταν ένα τελείως διαφορετικό ντεμπούτο, αλλά η Γεωργία αποδείχθηκε πιο δύσκολος αντίπαλος από όσο θα περίμεναν οι διεθνείς.
Την επομένη της ισοπαλίας η κουβέντα επικεντρώνεται στην αλλαγή φιλοσοφίας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος που δυστυχώς δεν αποτυπώθηκε και στο σκορ.
Ο Σάντος παρά το ότι επιθυμεί να παίξει με 4-4-2 όταν αντιλήφθηκε ότι οι παίκτες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, το γύρισε στο 4-3-3 του Ρεχάγκελ. Αλλαγή από τη μία ημέρα στην άλλη δεν γίνεται εύκολα.
Πάντως το ότι έβαλε στην άκρη τον εγωισμό του και κοίταξε το συμφέρον της ομάδας είναι αν μη τι άλλο θετικό. Πολλοί είναι αυτοί που έπεσαν να τον… φάνε γιατί άλλαξε την πετυχημένη συνταγή του Γερμανού. Όμως αν θέλαμε την τακτική Ρεχάγκελ γιατί δεν τον κρατήσαμε; Γιατί τον επικρίναμε για τις επιλογές του; Γιατί γκρινιάζαμε που η ομάδα δεν έπαιζε ποδόσφαιρο;
Είναι παράλογο να ζητάμε από τον Σάντος να κάνει αυτά που κατακρίναμε στον Ρεχάγκελ. Όπως και στους συλλόγους έτσι και στην Εθνική ομάδα ο προπονητής χρειάζεται πίστωση χρόνου.
Μην ξεχνάμε ότι ο Ρεχάγκελ ξεκίνησε με 5αρα από τη Φινλανδία… Άρα καλύτερο είναι το ξεκίνημα του Σάντος.
Αν μπορεί κάποιος να καταλογίσει κάτι στον Σάντος είναι το ότι επέλεξε σύστημα χωρίς να έχει τα απαραίτητα εργαλεία. Η Εθνική για να παίξει το 4-4-2 θα πρέπει να έχει καθαρούς πλάγιους χαφ. Στα αριστερά δεν έχει κανέναν και στα δεξιά παίζει κατά συνθήκη ο Σαλπιγγίδης…