Από την ικανότητα τους δηλαδή να επιβάλλονται στους παίκτες να εμπνέουν είτε φόβο είτε σεβασμό. Στον δεύτερο τομέα (τα αποδυτήρια) ο Ζίκο έχει αποτύχει παταγωδώς. Παρά τις… φιλότιμες σημερινές δηλώσεις του Ματ Νταρμπισάιρ, υπέρ του Ζίκο, η κατάσταση εμφανίζεται μη αναστρέψιμη. Ο μεγάλος άσσος του παρελθόντος συμπεριφέρεται έτσι ακριβώς. Σαν παλιός ποδοσφαιρικός αστέρας κι όχι σαν προπονητής. Στου Ρέντη προκαλεί θαυμασμό μόνο όταν παίρνει την μπάλα για να εκτελέσει φάουλ. Οταν πρέπει να δείξει ασκήσεις ή να κάνει μαθήματα τακτικής φαίνεται πρόχειρος κι απροετοίμαστος. Δίνει την εντύπωση αφηρημένου…
Θα πείτε πως η κατάσταση στα αποδυτήρια γίνεται γνωστή όταν έρθουν τα άσχημα αποτελέσματα. Σωστά. Τότε ανοίγουν τα στόματα και λέγονται αλήθειες. Τότε… απελευθερώνονται οι γραφίδες και πληροφορούμαστε όσα μέχρι τότε απλά συζητούντο στα δημοσιογραφικά γραφεία… Οπως και ναχει ο Ζίκο εξεμέτρησε το ζην ως προπονητής του Ολυμπιακού. Θα είχε πιθανότητες να αντιστρέψει την κατάσταση στο βαθμό που σάρωνε τη Λάρισα, παίζοντας θεματικό ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός με εξαίρεση το τελευταίο δεκάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου ήταν “μια από τα ίδια”. Φλύαρος αν και επιθετικός στο πρώτο μέτριος και μάλλον αμυνόμενος στο δεύτερο ημίχρονο. Ετσι, η μουρμούρα πήγε σύννεφο στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Προπονητής που έχει χάσει τη μάχη στα αποδυτήρια και την εξέδρα, στέκεται μόνο στην αποζημίωση του. Εργοδοτούμενος είναι ο Ζίκο και μοιάζει αφέλεια η απαίτηση να παραιτηθεί από το δικαίωμα της αποζημίωσης και να φύγει.
Αν, όμως, στη διοίκηση του Ολυμπιακού πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια να κατακτήσουν τον τίτλο, οφείλουν να κάνουν δύο πράγματα. Να αντικαταστήσουν τον προπονητή και να κάνουν δύο καλές μεταγραφές. Οσο καθυστερούν τόσο θα δίνουν την εντύπωση ότι πετούν λευκή πετσέτα. Κι η εντύπωση θα περάσει γρήγορα από την εξέδρα στα αποδυτήρια…
Θα πείτε πως η κατάσταση στα αποδυτήρια γίνεται γνωστή όταν έρθουν τα άσχημα αποτελέσματα. Σωστά. Τότε ανοίγουν τα στόματα και λέγονται αλήθειες. Τότε… απελευθερώνονται οι γραφίδες και πληροφορούμαστε όσα μέχρι τότε απλά συζητούντο στα δημοσιογραφικά γραφεία… Οπως και ναχει ο Ζίκο εξεμέτρησε το ζην ως προπονητής του Ολυμπιακού. Θα είχε πιθανότητες να αντιστρέψει την κατάσταση στο βαθμό που σάρωνε τη Λάρισα, παίζοντας θεματικό ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός με εξαίρεση το τελευταίο δεκάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου ήταν “μια από τα ίδια”. Φλύαρος αν και επιθετικός στο πρώτο μέτριος και μάλλον αμυνόμενος στο δεύτερο ημίχρονο. Ετσι, η μουρμούρα πήγε σύννεφο στο “Γ. Καραϊσκάκης”. Προπονητής που έχει χάσει τη μάχη στα αποδυτήρια και την εξέδρα, στέκεται μόνο στην αποζημίωση του. Εργοδοτούμενος είναι ο Ζίκο και μοιάζει αφέλεια η απαίτηση να παραιτηθεί από το δικαίωμα της αποζημίωσης και να φύγει.
Αν, όμως, στη διοίκηση του Ολυμπιακού πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια να κατακτήσουν τον τίτλο, οφείλουν να κάνουν δύο πράγματα. Να αντικαταστήσουν τον προπονητή και να κάνουν δύο καλές μεταγραφές. Οσο καθυστερούν τόσο θα δίνουν την εντύπωση ότι πετούν λευκή πετσέτα. Κι η εντύπωση θα περάσει γρήγορα από την εξέδρα στα αποδυτήρια…