– Ο απολογισμός της πρώτης χρονιάς στην ΑΕΚ:
“Θα έλεγα ότι ο απολογισμός είναι πολύ ικανοποιητικός. Ήταν μια καινούργια εμπειρία που μου πρόσφερε πολλά πράγματα. Χρειαζόμουν μια αλλαγή περιβάλλοντος και επέλεξα το στοίχημα της ΑΕΚ, έναν σύλλογο με απίστευτη ιστορία που ιδρύθηκε από πρόσφυγες. Τα τελευταία χρόνια έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ο κόσμος της έχει εγκαταλείψει σε ένα μεγάλο ποσοστό το γήπεδο. Εμείς καταφέραμε πολύ σημαντικά πράγματα, όπως η κατάκτηση ενός τίτλου μετά από 9 χρόνια και η παρουσία 50.000 φιλάθλων στο Ολυμπιακό Στάδιο”.
– Έχετε κάνει επαφές με ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν;
“Τον Ιανουάριο με πλησίασε η Έρκουλες και τις τελευταίες εβδομάδες η Χετάφε, η Λεβάντε και η Ράθινγκ του Σανταντέρ. Με την Χετάφε οι επαφές ήταν συνεχόμενες, διαπραγματεύτηκα μαζί τους, αλλά τελικά αρνήθηκα την πρότασή τους, αν και βρεθήκαμε πολύ κοντά. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία μου με την ΑΕΚ προβλέπει την παραμονή μου για έναν ακόμα χρόνο, υπάρχει ρήτρα στο συμβόλαιό μου, σύμφωνα με την οποία μπορώ να φύγω αυτό το καλοκαίρι χωρίς να χρειαστεί να καταβάλλω οικονομική αποζημίωση. Δεν κρύβω ότι θέλω να επιστρέψω στην Ισπανία και την Πριμέρα Ντιβισιόν.
Αλλά για να κάνω κάτι τέτοιο, θα πρέπει να με ενδιαφέρει πολύ η πρόταση, να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στην ΑΕΚ και να υπάρχει σημαντική δέσμευση από τον σύλλογο που θα ενδιαφερθεί σε αυτά που θα συμφωνήσουμε. Οπότε, το πιο πιθανό είναι να συνεχίσω στην ΑΕΚ. Σε ότι με αφορά, θα προσπαθήσω να τηρήσω τη συμφωνία μου, αφού υπάρχει μια δέσμευση μαζί τους την οποία σέβομαι. Σε ότι αφορά τον μάνατζέρ μου, η δική του ευθύνη είναι να βρίσκεται στην αγορά και να συζητάει όλες τις προσφορές που έρχονται”.
– Πόσο σημαντική είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου;
“Τους τίτλους δεν τους κατακτούν τα πρόσωπα, αλλά οι οργανισμοί, τα σύνολα. Από αυτή την άποψη, ήταν πολύ σημαντικό για μένα να ανοίξω, ως προπονητής της ομάδας, μια καινούργια πόρτα στην ελπίδα για τον σύλλογο μετά από πολλά χρόνια ξηρασίας. Το Κύπελλο ήταν μια αναγνώριση, ένας ιδανικός τρόπος να ολοκληρώσουμε μια διοργάνωση στην οποία αποκλείσαμε μεγάλους αντίπαλους. Κάτι ανάλογο σα να είχαμε αφήσει εκτός την Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ συν μια από τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες. Η πορεία μέχρι την κατάκτηση του τρόπαιου ήταν αυτή που έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία στον τίτλο”.
– Η Σεβίγια και οι δανεικοί που ενδιαφέρουν την ΑΕΚ:
“Θα μιλήσω σύντομα με τον Μόντσι. Προς το παρόν δεν το έχω κάνει γιατί πρώτα πρέπει να αποφασίσει ο Μαρθελίνο ποιους παίκτες υπολογίζει και ποιους όχι. Θα μου άρεσε να μπορέσω να έχω στη διάθεσή μου παίκτες που δεν θα έχουν ευκαιρίες φέτος με τη Σεβίγια. Θα ήταν χρήσιμο και για τις δυο πλευρές, γιατί, όπως συνέβη και με τον Ματέο της Ρεάλ Μαδρίτης, οι ποδοσφαιριστές που θα πάρω κοντά μου, θα βελτιωθούν. Ο Κάλα και ο Μπερνάρδο είναι δυο περιπτώσεις που με ενδιαφέρουν”.
– Σύγκριση ανάμεσα στις επιτυχίες με τη Σεβίγια και την ΑΕΚ:
“Στη Σεβίγια ανέβηκα δυο κατηγορίες με τη δεύτερη ομάδα και είχα μια τρίτη θέση στην Πριμέρα με την πρώτη ομάδα. Δυστυχώς όμως, οι τίτλοι είναι το πρώτο που κοιτάει κάποιος σε ένα βιογραφικό. Για μένα βέβαια, θα έπρεπε να είναι το τελευταίο. Το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου είναι η εκπαίδευση και η πορεία μέχρι την επιτυχία. Οι τίτλοι είναι αυτοί που τελικά φτιάχνουν το όνομα ενός προπονητή, όμως εγώ είμαι περήφανος για την καθημερινή δουλειά από τότε που ανέλαβα την Αραάλ μέχρι σήμερα που βρίσκομαι στην ΑΕΚ. Η κατάκτηση του Κυπέλλου δεν με κάνει περισσότερο περήφανο, ας πούμε, από τα τέσσερα πλέι οφ ανόδου που έπαιξα με την Σεβίγια Ατλέτικο”.
– Ομοιότητες ανάμεσα στα δυο Κύπελλα, το περσινό της Σεβίγια και το φετινό της ΑΕΚ;
“Ναι, η πορεία μοιάζει πολύ. Με τη Σεβίγια πρόπερσι γίναμε η πρώτη ομάδα που απέκλεισε αυτή τη μεγάλη Μπαρτσελόνα σε διπλό παιχνίδι. Ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό η νίκη μέσα στο Καμπ Νόου και η πρόκριση τελικά στο Σάντσεθ Πιθχουάν. Και μετά ακολούθησε το περίφημο πια ματς με την Χετάφε, εκεί που κλείσαμε τα στόματα όσων μας αμφισβητούσαν. Επίθεση δεν είναι να βάζεις μέσα περισσότερους επιθετικούς, επίθεση είναι να νικάς. Με την υπεροχή στη μεριά της Χετάφε, πέρασα τον Ρομαρίκ στη θέση του Νεγρέδο και κερδίσαμε 2-0”.
– Ήταν προσωπική δικαίωση το Κύπελλο με την ΑΕΚ;
“Δεν το βλέπω σα δικαίωση απέναντι στο πέρασμά μου από τη Σεβίγια. Το ένα δεν έχει καμία σχέση με το άλλο. Εργάστηκα πολύ για να κατακτήσει η Σεβίγια το περσινό Κύπελλο. Η ιστορία θα γράψει ότι ο τίτλος αυτός κατακτήθηκε με τον Αντόνιο Άλβαρεθ, αλλά το τρόπαιο δεν έρχεται μόνο με τον τελικό. Όπως εκείνο το Κύπελλο δεν το πήρε ο Άλβαρεθ ή ο Χιμένεθ, αλλά η Σεβίγια, το ίδιο συνέβη και φέτος, το κατέκτησε η ΑΕΚ και κανένας άλλος”.
– Σε ποιους αφιερώνετε το Κύπελλο;
“Στην οικογένειά μου, σε όσους με αγαπούν και χρειάστηκε να περάσουν άσχημες στιγμές όταν έφυγα από τη Σεβίγια. Αυτοί που με γνωρίζουν είναι οι πραγματικά σημαντικοί για μένα, οι υπόλοιποι μπορούν να έχουν όποια γνώμη θέλουν για μένα”.
– Ποιοι έστειλαν συγχαρητήρια από τη Σεβίγια για την επιτυχία με την ΑΕΚ;
“Ο Ντελ Νίδο, ο Κάστρο, ο Μόντσι, ο Όρτα, ο Ραμόν, μέλη του τεχνικού τιμ, επίσης άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα στις ακαδημίες και αρκετοί παίκτες, ανάμεσα στους οποίους ο Εσκουδέ, ο Ρενάτο και ο Νάβας που με προσκάλεσε στο γάμο του και στον οποίο εύχομαι κάθε ευτυχία”.
– Για την αγάπη του κόσμου της Σεβίγια προς το πρόσωπό του:
“Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο κόσμος εδώ με αγαπάει. Κάλυψα την απόσταση από την Nervion Plaza μέχρι εδώ (σ.σ. τα γραφεία της Estadio Deportivo απέχουν το πολύ 5 λεπτά από την πλατεία του Νερβιόν) σε 20 λεπτά, γιατί ο κόσμος με σταματούσε συνεχώς να μου μιλήσει, να με χαιρετήσει, να με συγχαρεί για το Κύπελλο με την ΑΕΚ. Εκεί φαίνεται η αναγνώριση, στον δρόμο. Στο τέλος, το ποδόσφαιρο βάζει τον καθένα μας στη θέση που του αξίζει”.
– Η επιλογή της Ελλάδας είχε να κάνει με την ανάγκη για αναγνώριση;
“Δε συμφωνώ. Έχω ζήσει την εκτίμηση των φιλάθλων της Σεβίγια και νιώθω ότι δεν έχω να αποδείξω τίποτα. Αντίθετα μάλιστα, θα έλεγα ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο αναγνωρίζει ο κόσμος τη δουλειά που έκανα σε αυτόν τον σύλλογο”.
– Για τη βία στα ελληνικά γήπεδα:
“Υπάρχει γενικευμένη βία στο ελληνικό ποδόσφαιρο που την προκαλούν ομάδες φανατικών. Η ελληνική κοινωνία και οι φίλαθλοι είναι τελείως αντίθετοι με αυτά τα φαινόμενα, όμως είναι δύσκολο να μπει φρένο. Το ζήσαμε κι εμείς στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά είναι καλύτερο να μην τους δίνουμε περισσότερη δημοσιότητα. Είναι κρίμα πάντως να συμβαίνει αυτό σε μια χώρα που ζει το ποδόσφαιρο με τόσο πάθος και ένταση”.
– Πώς είναι η διαμονή σε μια ξένη χώρα;
“Είναι πολύ σκληρό. Μου λείπουν η οικογένεια και οι φίλοι μου. Από την άλλη, το πέρασμά μου από τη Σεβίγια είναι πλέον παρελθόν, όμως μπορεί στο μέλλον να επιστρέψω, είναι κάτι που δεν το αποκλείω. Και το λέω ανοιχτά, γιατί περισσότερη καρδιά σεβιγίστα από μένα δεν έχει κανείς”.
– Μουσακάς ή παέγια;
“Ο μουσακάς είναι πολύ νόστιμος και τα λαχανικά εντυπωσιακά, όμως προτιμώ ακόμα την παέγια. Αν πάντως θα έπρεπε να αποφασίσω ανάμεσα σε έναν μουσακά και μια παέγια, θα διάλεγα ένα καλό gazpacho (τυπικό πιάτο της Ανδαλουσίας)! Στην Ελλάδα είναι εκπληκτικό το πόσο εκτιμάει ο κόσμος το χαμόν και γνωρίζοντας ότι είμαι Ισπανός, όλοι μου λένε συνεχώς: χαμόν, χαμόν!”.
– Η οικονομική κρίση γίνεται αντιληπτή στην καθημερινότητα;
“Ναι, αν και υπάρχει το εξής παράδοξο: το επίπεδο της ζωής είναι πολύ υψηλό ενώ οι μισθοί πολύ χαμηλοί. Πάντως ο κόσμος το παλεύει, δεν το βάζει κάτω και ελπίζει σε κάτι καλύτερο, παρά το γεγονός ότι περνάει δύσκολες μέρες”.
– Για το ότι είναι σχεδόν ένα χρόνο στην Αθήνα και δεν έχει επισκεφθεί τον Παρθενώνα:
“Είναι αλήθεια αυτό. Δεν είχα χρόνο για τίποτα, ακόμα και όταν βγαίνουμε για φαγητό με τους παίκτες, μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο…”