Η μητέρα του Π. Αργυρού αναφέρει στο Βήμα: “Εγώ ξέρω πώς κοιμάμαι. Πέρα όμως από τα προβλήματα περιμένω να ακούσω το κατηγορητήριο – ακόμη δεν ξέρω γιατί κατηγορείται το παιδί μου”.
Η μητέρα του Εμ. Γιόσπα λέει: “Έχουμε βρεθεί προ εκπλήξεως, καλούμαστε να ζήσουμε μία εμπειρία κινηματογραφική”. “Αυτά τα παιδιά μόνο παραμελημένα δεν είναι. Είναι προσεγμένα – με την καλή έννοια- και κυνηγημένα παιδιά”, προσθέτει. “Η πιο φρικτή εμπειρία ήταν αυτή της προφυλάκισης. Έπαθα σοκ, δεν ήξερα τί μου συμβαίνει όταν πήγα να τον δω στις φυλακές Αυλώνας”.
Ο πατέρας της Κ. Καρακατσάνη αναφέρει: “Αυτά τα παιδιά δεν είναι τρομοκράτες. Είναι αγανακτισμένα. Αισθάνονται ότι αν και είναι μορφωμένα δεν έχουν μέλλον. Ελάτε να παρακολουθήσετε τη δίκη. Έζησα από κοντά τι σημαίνει τρομοκρατία της Ασφάλειας. Μας παίρνουν τις αστυνομικές ταυτότητες και τις βγάζουν φωτοτυπίες. Τις κρατούν έξι με οκτώ ώρες μέχρι να τελειώσει η δίκη. Οι συνάδελφοί μου φοβούνται να έρθουν να παρακολουθήσουν”.
Ο πατέρας του Ε. Ράλλη λέει στο Βήμα: “Εδώ δεν ασχολήθηκαν με το Χριστοφοράκο ασχολούνται με τα παιδιά. Απέχει το να είναι κάποιος εγκληματίας από το να έχει απλώς επαφές με το συγκεκριμένο χώρο”.
Το Βημα έχει ακόμη στα χέρια του τις καταθέσεις των γονιών.
Ο πατέρας του Γ. Καραγιαννίδη λέει οτι το παιδί του είναι ένα άτομο που σκέπεται και προβληματίζεται. “Υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις, με καλό απολυτήριο. Ο διοικητής του μας είπε ότι ήταν άριστος”. “Κάναμε συζητήσεις καθημερινά. Εκείνο που ήθελε ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη, να μην υπάρχουν πεινασμένοι και αδικημένοι. Είχε διαβάσει και διάβαζε πολύ τους κλασσικούς αναρχικούς”. “Ο Γιώργος ερχόταν μαζί μου ως τα 25 του χρόνια στην εκκλησία της Μυρτιδιώτισσας όπου έψελνα και με βοηθούσε” ανέφερε ο πατέρας στην κατάθεση σύμφωνα με το Βήμα.
Η μητέρα του αναφέρει ότι βοηθούσε πάντα φτωχούς και άστεγους ανθρώπους και ότι ποτέ δεν είχαν παράπονο από το παιδί τους. “Για αυτά που τον κατηγορούν δεν γνωρίζω τίποτα, ποτέ δεν είχα δει κάτι ύποπτο”.
Ο πατέρας του Αργυρού – καθηγητής Μουσικής – λέει ότι το παιδί του σπουδάζει στο Πάντειο και παράλληλα βρισκόταν σε ανώτερες σπουδές στο πιανο και το τσέλο. Το 2009 ειπε στους γονείς του ότι ήθελε να ζήσει μόνος του. Από τότε δεν τον συνέδραμαν οικονομικά όπως αναφέρει. Ο γιος τους λέει απο΄μικρός δούλεψε ως γκαρσόνι και μοίραζε διαφημιστικά φυλλάδια για να βγάλει χαρτζιλίκι.
Ο πατέρας του Χατζημιχελάκη λέει ότι το παιδί του ήταν πάντα του βιβλίου και ήσυχο. “Δεν προκαλούσε ποτέ φασαρίες, ο τρόπος λειτουργίας του ήταν εγκεφαλικός”. Όπως λέει το παιδί του έζησε μία καλή ζωή σε μία δεμένη οικογένεια. “Είχε ενδιαφέρον για την οικολογία και γενικά ο χαρακτήρας του δεν είναι βίαιος” προσθέτει.
Ο πατέρας του Α. Μασούρα λέει ότι τα καλοκαίρια όταν ήταν μαθητής τον βοηθούσε στην οικοδομή και ότι είχε δουλέψει σε διανομή φυλλαδίων και σε τεχνική εταιρεία όπου έφτιαχνε ξύλινα χωρίσματα. Ο 22χρονος έφυγε από το πατρικό σπίτι για να εγκατασταθεί στο Γαλάτσι πέρσι. Ο πατέρας και η μητέρα τον βοηθούσαν με το ενοίκιο όπως λέει.