Ο μάρτυρας, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου, χαρακτήρισε “σχεδιασμένη και συντονισμένη” την επίθεση, με σαφή “ανθρωποκτόνο σκοπό” περιγράφοντας: “Σε κλείνει μια ομάδα, τάγμα εφόδου, δηλώνει Χρυσή Αυγή, στοχεύει το κεφάλι ξεκάθαρα, φέρουν όπλα που δεν ειναι συνηθισμένα, δεν ειναι σκέτα ξύλα, έχουν μέταλλα, ελάσματα. Αν θελει κάποιος απλώς να σε χτυπήσει, σε πλακώνει στις μπουνιές. Ηθελαν αίμα”.
Ο ίδιος εξεφρασε την πεποίθησή του οτι η Χρυσή Αυγή “βγήκε μπροστά”, για να καθαρίσει η Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη από τους κομμουνιστές, κατ´ εντολήν μεγαλοεργολάβων.
Αναλύτικα στη κατάθεση του ο μάρτυρας περιέγραψε για το βράδυ της επίθεσης: “Είδαμε δυο ομάδες ατόμων να έρχονται, περίπου 20-25 άτομα κάθε ομάδα, ενήλικοι, άνδρες, βαστούσαν καδρόνια, ξύλα, σχεδόν όλοι. Μου έκαναν εντύπωση, προσωπικά, αυτοί που φορούσαν κράνη και βαστούσαν καδρόνια (…). Κάποιοι ήταν γυμνοί απο τη μέση και πάνω (…) Είχαν ταχύ βήμα, ήταν δυο μπουλούκια που έρχονται και σμίγουν (…). Εκαναν τόξο, μας περικύκλωσαν. Οι από πίσω φωνάζουν, βρίζουν, Χριστούς, Παναγίες, αφήστε τα. Βγήκαν δυο, Χατζηδάκης, Πανταζής, μπροστά και μας είπαν “φυγέτε, (από τη Ζώνη εννοούσαν), εμείς η Χρυσή Αυγή κάνουμε κουμάντο πλέον εδώ”. Ενστικτωδώς, συμπτυχθήκαμε. Φωνάζουν πού ειναι ο Πουλικόγιαννης.
(…) Ο Πουλικόγιαννης τους είπε σε ένα σύντομο διάλογο, “τί γίνεται, κάνουμε κάτι νόμιμο”. Εκεί έγινε το πέσιμο. Χατζηδάκης, Πανταζής, ήταν οι δυο μπροστά, και δίπλα στον Πανταζή, ο Αντωνακόπουλος. Τον Αντωνακόπουλο, τον φωνάζανε Κούλη στη Ζώνη, ετσι τον ήξερα. Το πλήρες όνομα του το εμαθα στη ΓΑΔΑ. (…). Νιώθω τον Αντωνακόπουλο να με σπρώχνει, και να μου ρίχνει μια μπουνιά, σφίγγει περισσοτερο ο κλοιός γύρω μας. Οι δυο πρώτοι (Χατζηδάκης, Πανταζής) ήταν ακάλυπτοι, ο Αντωνακόπουλος κρατούσε ξύλο. Το κρατάει χιαστί και με σπρώχνει: “πίσω ρε μουνιά!”, ξεκινάνε οι ροπαλιές.
Κάποιος άλλος σήκωσε ένα ξύλο, έκανα δεξιά να το αποφύγω, και την τρώω στο φρύδι. Ενστικτωδώς σήκωσα το χερι μου, κι έτσι έφαγα τις υπόλοιπες στο χερι μου, στον αγκώνα, την ωμοπλάτη, είχα αρχίσει να γυρνάω το σώμα μου προς τα δεξιά, προς το έδαφος… Δεν μπόρεσα να δω πόσοι ήταν αυτοί που χτυπούσαν”.
Στη συνέχεια, ο μάρτυρας αναφέρθηκε στον τραυματισμό του προέδρου του συνδικάτου εξιστορώντας πως: “Όπως γύρισα, ειδα κατω, αιμόφυρτο τον Πουλικόγιαννη, το μάγουλο ηταν στην άσφαλτο (…), μου εδωσε την αίσθηση οτι ψυχομαχάει. Έπεσα πάνω του ενστικτωδώς, για να τον προστατεύσω. Τον αγκάλιασα και προσπάθησα να τον σύρω, να τον απομακρύνω, τα χτυπήματα δεν ειχαν σταματήσει, τρώω ακόμη στην πλάτη, τον αυχένα… Τα κατάφερα, τον πήγα με μεγάλο κόπο, γιατι ήταν σαν τσουβάλι, ειχε χάσει τις αισθήσεις του, τον έσυρα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Παραμιλούσε, νόμιζε προφανώς ότι είναι όρθιος, έλεγε “γιατί μας χτυπάτε”. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι εκείνη τη στιγμή ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Ξαναλιποθυμάει. Δεν άντεχα να τον κρατήσω αλλο, τον γύρισα καθιστό στο πεζοδρόμιο, τον κρατούσα. Τότε άκουσα, πρέπει να ήταν ο Χατζηδάκης, τη φράση “το Πέραμα απο δω”, είδα ότι κάποιοι πετάνε πέτρες, πολλές πέτρες, και τα καδρόνια που κρατούσαν στα χέρια τους. Εκεί σταμάτησε η επίθεση. Πρέπει να κράτησε πέντε λεπτά”.
Και κατά τη σημερινή συνεδρίαση υπήρξαν εντάσεις μεταξύ υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής με αποτέλεσμα η διαδικασια να διακοπεί για λίγο. Όταν στον μάρτυρα ερώτησεις υπέβαλε η συνήγορος Πολιτικής Αγωγής κυρία Ελένη Ζαφειρίου, η πρόεδρος διέκοψε τη διαδικασία λόγω της έντασης με την υπεράσπιση.
“Ας όψεται ο Καραμανλής που σας έκανε νόμιμο κόμμα!”, ακούστηκε προς την Πολιτική Αγωγή του ΚΚΕ, απο τα έδρανα της υπεράσπισης.