Το είχε αναφέρει και ο ίδιος στην κατάθεσή του στους αστυνομικούς. Υπέγραφε με αίμα τις επιστολές προς την οικογένειά του, αλλά και για να μεταφέρει τις εντολές των δραστών της απαγωγής. Το αίμα του Μιχάλη Λεμπιδάκη διακρίνεται στο χαρτί των επιστολών.
Σύμφωνα με το bloko.gr οι τρεις επιστολές του Μιχάλη Λεμπιδάκη είναι η πρώτη προς οικείο του πρόσωπο και προς μέλη της οικογένειας του, η δεύτερη και η τρίτη, με τις οποίες ζητά ή μεταφέρει εντολές των απαγωγέων.
Στη δεύτερη επιστολή, φαίνεται με ποιο τρόπο”σφράγιζε” με αίμα τις ιδιόχειρες σημειώσεις κάθε φορά που έπρεπε να δώσει απόδειξη ζωής, ή να πειστούν οι διωκτικές αρχές ότι τα κείμενα είναι γνήσια και αυθεντικά.
Η δεύτερη επιστολή με παραλήπτες τη σύζυγο και τα παιδιά του, αυτή που είναι σφραγισμένη με αίμα, ο Λεμπιδάκης δίνει συναισθηματικό τόνο και περιγράφει λεπτομερειακά σκηνές από το τελευταίο ταξίδι τους στη Γερμανία, ώστε κανείς να μην αμφιβάλλει, πέρα από το αίμα και τν γραφικό χαρακτήρα, για την ταυτότητα του συντάκτη του κειμένου.
Η τρίτη επιστολή, που έστειλε, καταμετρώντας ήδη 24 ημέρες δηλώνει ότι έχει αγγίξει τα όρια της ανθρώπινης υπομονής και φτάνει στα όρια της τρέλας.
“Οι ημέρες στην απομόνωση δεν περνούν”
Ο Μιχάλης Λμεπιδάκης μοιάζει να θυμάται στιγμές, αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι είναι ο ίδιος που γράφει στην οικογένειά του. Για τον λόγο αυτό αποκαλύπτει και λεπτομέρειες από τη ζωή του. Πράγματα τα οποία γνώριζε μόνο εκείνος…
Για τον λόγο αυτό αναφέρει το “μινωικό κόσμημα” που προφανώς ο ίδιος και η σύζυγός του είχαν κάνει δώρο, αναφέρεται σε “4 φίλους” και δίνει λεπτομέρειες που μόνο εκείνος θα γνώριζε.
Υπογράφει με το αίμα του και συγκλονίζει παρακαλώντας τους δικούς του ανθρώπους να κάνουν γρήγορα:
“Παρακαλώ κάντε λίγο γρήγορα”
Τονίζει όμως και την προτροπή και απειλή των απαγωγέων:
Μου λένε να μην κάνετε πολλές διαπραγματεύσεις και όχι “κόλπα”.
Δείχνει ξεκάθαρα την αγωνία του γράφοντας:
“Μην γίνει κάποιο λάθος παρακαλώ”
“Να θυμάστε το συνθηματικό Α.Β.” λέει στους δικούς του ανθρώπους και κλείνει την επιστολή λέγοντας: “Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαι τον πόνο, την αγονία και τις δυσκολίες ”.
Μιχάλης 23/4/2017».
«Οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν»«Αγαπημένοι μου γονείς, Κατερινούλα, παιδιά μου, Μανόλη,Είμαι ζωντανός, τρέφομαι καλά, όμως οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν.Με ρωτάνε αν έλαβα το μήνυμα του H… Δε θυμάμαι σε ποιο μήνυμα αναφέρεστε. Περάσαμε θαυμάσια το προηγούμενο Πα/Σα/Κο/ στο Montabaur με την Κατερίνα, στη γιορτή για τα 50 χρόνια, με τους 100 περ. καλεσμένους των 4 φίλων που γιόρταζαν. Το μινωικό κόσμημα φαίνεται να άρεσε στη γυναίκα του…Παρακαλώ, αν μπορείτε κάντε λίγο γρήγορα. Μου λένε, να μην κάνετε πολλές διαπραγματεύσεις κι άλλα «κόλπα».Πειστήρια θα πάρετε ακόμα μια φορά μόνο. Οι άνθρωποι που είναι εδώ που με κρατάνε, μου φέρονται καλά. Μη γίνει κάποιο λάθος παρακαλώ.Να θυμάστε συνθηματικό Α.Β.Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαιτον πόνο, την αγωνία και τις δυσκολίες σας».
“Αγαπημένε μου πατέρα”
Μετά από 24 ημέρες έχω περάσει τα όριά μου, λέει απευθυνόμενος στον πατέρα του… Ήταν όμως χωρίς να το γνωρίζει μόλις στην αρχή μιας οδυνηρής διαδρομής 186 ημερών.
“Έχω φτάσει στα όρια της ανθρώπινης αντοχής και αρχίζει η τρέλα” λέει χαρακτηριστικά.
“Ξέρω ότι δεν έχουμε ούτε κατά διάνοια τα υπέρογκα ποσά που ακούω πως ζητάνε, αλλά να βρεθεί κάτι που κι εσείς μπορείτε και θα είναι γι’ αυτούς αποδεκτό” γράφει στον πατέρα του τονίζοντας παράλληλα να κάνουν γρήγορα καθώς “κάθε μέρα που περνά μπορεί να φέρει κινδύνους”.
Πηγή bloko.gr