Κάνουν δε αναφορά στον Λάμπρο Φούντα, λέγοντας ότι “για τις επιλογές που έχουν κάνει έχουμε ήδη στην ιστορική μας διαδρομή ένα νεκρό σύντροφο από το κράτος”. “Έχοντας ένα νεκρό σύντροφο στην ομάδα μας οι απαιτήσεις γίνονται ακόμα μεγαλύτερες για εμάς, η αφοσίωση στην κοινή ιστορία και τους συντρόφους μας μεγαλώνει, η πίστη για τους κοινούς στόχους ατσαλώνεται” αναφέρουν.
Όπως λένε από την στιγμή της σύλληψής τους ανέλαβαν την ευθύνη για τη δράση του “Επαναστατικού Αγώνα”, καθώς θεωρούν – όπως λένε – “ιστορικό χρέος να υπερασπιστούμε την ομάδα μας και να μην την αφήσουμε έρμαιο στις όποιες προσπάθειες δυσφήμησης και συκοφάντησης απ’ όπου και αν προέρχονται”.
Από τη φυλακή οι Ρούπας, Μαζιώτης και Γουρνάς καλούν σε στρατολόγηση “αυτούς που είναι διαθέσιμοι να συγκρουστούν με το καθεστώς του σύγχρονου φασισμού”.
Επίσης, θεωρούν όπως λένε ότι: “Η εποχή της κρίσης κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για το κράτος να ξεμπερδέψει μαζί μας, αφού, όπως είχε δηλώσει κυβερνητικό στέλεχος λίγες μέρες μετά τις συλλήψεις μας, ο Επαναστατικός Αγώνας θα μπορούσε με τη δράση του «να τινάξει στον αέρα τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης». Και εμείς από τη μεριά μας δηλώνουμε πως έχουν δίκιο αφού αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο στόχος μας: να συντρίψουμε τα αντικοινωνικά σχέδια που κυβέρνηση, Ε.Ε., Ε.Κ.Τ και Δ.Ν.Τ. θέλουν να επιβάλουν στο όνομα του ξεπεράσματος της οικονομικής κρίσης”.
Διαχωρίζουν τη θέση τους τέλος από τους λοιπούς κρατουμενους λέγοντας ότι “για εμάς, ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, ο προσδιορισμός μας ως πολιτικοί κρατούμενοι είναι αναπόσπαστο μέρος του αγώνα μας μέσα από τη φυλακή, αφορά την ταυτότητά μας και τη φύση της υπόθεσής μας και γι’ αυτό είναι γεγονός αδιαπραγμάτευτο”.