Είχε παραδεχθεί οτι έβαζε βόμβες, είχε πει στους δικαστές οτι είναι εχθροί του και όμως κυκλοφορούσε ελεύθερος.
Στην αρχή της απολογίας του είχε δηλώσει περήφανος γι’ αυτό που έκανε. “Για το μόνο που μετανοιώνω”, είπε “είναι για το τεχνικό λάθος που έγινε και δεν εξερράγη η βόμβα”.
Απευθυνόμενος στους δικαστές είχε πει: “Είμαστε σε αντίθετα στρατόπεδα, εχθρικά στρατόπεδα.”
Στη συνέχεια εξήγησε οτι το έναυσμα για να ξεκινήσει την δράση του, του το έδωσε η δολοφονία του 15χρονου Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα.
Περιγράφοντας την δράση του είπε: “Εχω γράψει και έχω μοιράσει προκηρύξεις, έχω κάνει αφισσοκολήσεις, έχω συμμετάσχει σε καταλήψεις, είτε βίαιες, είτε ειρηνικές.”
Για το περιστατικό με το κάψιμο της σημαίας το 1998 είπε : “…Εγώ μάλιστα μετά από καιρό στο στρατοδικείο που έγινε το 98, πήρα την ευθύνη και για την σημαία. είπα οτι ε΄γώ την έκαψα. Τη θεωρώ σύμβολο εχθρικής δύναμης. Στον καθένα που βλέπω την ελληνική σημαία, βλέπω τον εχθρό μου, γιατί τη φοράνε οι αστυνομικοί , τη φοράνε οι στρατιωτικοί… Είναι το σύμβολο του εχθρού.”
‘Οσον αφορά “στα τεχνικά” όπως λέει στην απολογια του ο Μαζιώτης σε άλλο σημείο λέει: “Ακριβώς επειδή είμαι κοινωνικός επαναστάτης, και στην ουσία όταν λες οτι εισαι κοινωνικός επαναστάτης είναι σα να μιλάς για το καλό της κοινωνίας….()…εφόσον λοιπόν έχω αυτή την αρχή, δεν θα μπορούσα να βλάψω κανένα πολίτη. Θα μπορούσα να βλάψω αστυνομικό. Αυτούς τους θεωρώ εχθρούς μου. Κι εσείς ειστε εχθροί μου.”
Κατά το Νίκο Μαζιώτη, “η διαφορά της δικατορίας με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, είναι οτι η μεν στρατιωτική δικτατορία, επιβάλλεται κυριως με την ωμή βια, η δε δημοκρατία – σε εισαγωγικά- επιβάλλεται περισσότερο με το διανοητικό έλεγχο των πολιτών με όπλο τα ΜΜΕ, με την εξαπάτηση.”