Όμως το βράδυ της Κυριακής η κ. Μέρκελ βρέθηκε αντιμέτωπη με μια διπλή άρνηση.
Έλληνες και Γάλλοι αρνήθηκαν την λογική της δημοσιονομικής πειθαρχίας του 3% σε τρία χρόνια.
Υπολογίζοντας και την Ισπανία, που μοιάζει έτοιμη να σκάσει και την Ολλανδία από την άλλη μεριά, που λερώνει τον «άψογο» Βορρά, η συζήτηση δεν θα είναι πια για το χρέος της Ελλάδας.
Όσο κι αν ο κ. Σόιμπλε δηλώνει με απειλητικό τρόπο το τι πιστεύει για την Ελλάδα ή η κ. Μέρκελ ανοιχτά υποστήριζε τον απερχόμενο Γάλλο πρόεδρο, οι ψηφοφόροι των δύο χωρών απάντησαν με άλλους προσανατολισμούς.
Την Κυριακή το βράδυ έγινε το απολύτως αυτονόητο. Η δανειακή σύμβαση σε τρία χρόνια δεν εφαρμόζεται. Γιατί; Γιατί έτσι είπαν οι Έλληνες. Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει.
Έγινε επίσης κατανοητό το μήνυμα από τη Γαλλία, ότι το ευρωομόλογο για την ανάπτυξη, η ενεργή παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ήρθε ο καιρός να γίνουν. Εδώ και τώρα.
Η Κρίση του Νότου βοηθά πολύ τη Γερμανία. Δεν ισχυρίζομαι ότι την σχεδίασε γι αυτό. Την βοηθά εξ αντικειμένου γιατί δανείζεται φθηνά, δανείζει πιο ακριβά ενώ προσθέτει κι άλλα κέρδη από το γιγάντωμα των εξαγωγών της.
Μέρος αυτού του πλούτου , όλο και μεγαλύτερο, πρέπει να το αναδιανείμει, να το μοιράσει στις χώρες που ζορίζονται στον Νότο.
Αυτό είναι το ευρωομόλογο.
Τη Δευτέρα οι πολιτικοί συσχετισμοί της Ελλάδας έχουν πλήρως αντιστραφεί.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να διαλυθεί, ούτε η Δευτέρα συνέπεσε με τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτή η προσπάθεια εκφοβισμού έχει εντελώς ανάποδα αποτελέσματα.
Η Ελλάδα όμως χρειάζεται να κυβερνηθεί σοβαρά και στο πνεύμα των αποτελεσμάτων της Κυριακής.
Οι προσωπικές φιλοδοξίες και εγωισμοί περιττεύουν. Εντελώς. Οι δήθεν μονομάχοι ας σοβαρευθούν , ίσως περισσότερο και από όσο νομίζουν πως μπορούν.
Την Δευτέρα οι συσχετισμοί της Ευρώπης έχουν σημαντικά αλλάξει. Η συζήτηση για την ανάπτυξη και την διατήρηση της κοινωνίας των πολιτών θα φουντώσει.
Ανάμεσα στην Κίνα και την Αμερική, η Ευρώπη θα πρέπει να αναζητήσει έναν δρόμο ανταγωνισμού και επιβίωσης, που να μην περνά από την εξαθλίωση των πολιτών της.
Εξάλλου το μεγάλο συγκριτικό της πλεονέκτημα είναι αυτή ακριβώς η πολιτική συνείδηση, η υπεροχή πολιτισμού που χαρακτηρίζει την ζωή στα μέρη μας.
Εάν αυτό χαθεί, η ξεχωριστή δημιουργικότητα θα υποχωρήσει και είτε κινεζοποίηση είτε αμερικανοποίηση, η Ευρώπη δεν θα υπάρξει ενωμένη και δυνατή.
Το Γερμανικό δόγμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας θα τροποποιηθεί σημαντικά. Αρκεί αυτό να γίνει έγκαιρα και εύστοχα.
Αλλιώς το ζητούμενο του 2012 δεν θα είναι η χρεοκοπία μόνο της Ελλάδας, αλλά η ύπαρξη του Ευρώ.