Το σύστημα λειτούργησε για 38 χρόνια και δεν είναι πρόθεση μου να γίνει εδώ η αποτίμησή του.
Σύμφωνα πάντως με την δημοσκόπηση της ΑΛΚΟ, που διεξήχθη σε πανελλαδικό δείγμα 1000 ατόμων με τηλεφωνικές συνεντεύξεις στο διάστημα 17-19 Απριλίου, δηλαδή τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές, η πρόβλεψη ότι, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, το δικομματικό σύστημα ετελεύτησε μοιάζει πολύ πιθανή.
Το κριτήριο ψήφου παραμένει αντιμνημονιακό στο 41%, περίπου σταθερό από προηγούμενες μετρήσεις στις 28 Μαρτίου, ενώ αντίθετα η παραμονή στην Ευρώπη και το Ευρώ υποχωρούν αντίστοιχα από το 46% στο 40%.
Η πολιτική ερμηνεία που προτείνω είναι πως το δίλημμα “τιμωρία ή επιβίωση” δεν άντεξε διότι η επιβίωση δεν ταυτίστηκε με την μνημονιακή σύμβαση.
Ίσα ίσα που η διαφαινόμενη νίκη στην Γαλλία των σοσιαλιστών, αλλά και η ομόθυμη πλέον ανοιχτή ή καλυμμένη δήλωση των κομμάτων περί διαπραγμάτευσης τουλάχιστον όρων του μνημονίου, έχουν δημιουργήσει πεποίθηση πως οι εταίροι-δανειστές μας θα συνεχίσουν την αιμοδότηση ανεξαρτήτως εκλογικών αποτελεσμάτων.
Έτσι το δίλημμα έγινε θέση : τιμωρία και επιβίωση μαζί.
Και η αποσυσπείρωση του μνημονιακού μπλοκ, δηλαδή του δικομματισμού συνεχίσθηκε μιας και πόλωση δεν δημιουργούν, δηλαδή ερώτημα πειστικό στην κοινωνία δεν απευθύνουν.
Το φαινόμενο ενισχύεται από την δημοτικότητα των ηγετών.
Γενική, συστημική απόρριψη αφού το μεγαλύτερο ποσοστό θετικών κρίσεων δεν ξεπερνά το 28% και αφορά στον κ. Κουβέλη, τον οποίο ακολουθούν οι κ. Τσίπρας με 22% και Καμμένος με 20%.
Ο κ. Σαμαράς κατακρημνίζεται από το 25% στο 19% και ο κ. Βενιζέλος συντηρείται στο 18%.
Έχει υπογραμμισθεί επανειλημμένα ο αυτοεγκλωβισμός του κ. Σαμαρά στο πολιτικό τρίπτυχο: αυτοδυναμία, νέες εκλογές, επαναδιαπραγμάτευση σύμβασης.
Πρόκειται για μνημείο πολιτικής τύφλωσης μιας και τα δύο πρώτα επιδεικνύουν παλαιοκομματική αντίληψη (πρόταξη του κομματικού έναντι του εθνικού, του ανεδαφικού έναντι του πραγματικού) ενισχύοντας την οργή κατά του δικομματισμού, το δε τελευταίο επίσης ενισχύει φυγόκεντρες δυνάμεις μιας και δημιουργεί βεβαιότητα περιθωρίων μη εφαρμογής του μνημονίου.
Η πτώση της δημοτικότητας του επιβεβαιώνει πως, τόσο στο κόμμα των “σοβαρών” όσο και των “αγανακτισμένων”, ο κ. Σαμαράς χάνει οπαδούς και κατά συνέπεια το κόμμα του ψηφοφόρους.
Οι προσπάθειες δεξιάς ενδο-δικομματικής πόλωσης με οβίδες ταύτισης Βενιζέλου-Παπανδρέου ή Βενιζέλου -Τ σοχατζόπουλου φαίνεται να παράγουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Διώχνουν τον κόσμο!
Ο κ. Βενιζέλος μετά μια μικρή αρχική ώθηση που έδωσε στην εικόνα του και στο ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει να είναι σε θέση να πάει “λίγο ψηλότερα”. Τόσο η υπόθεση Τσοχατζόπουλου αλλά και οι πολλές καθημερινές αφορμές και πυρά ανακοινώσεων με τη Ν.Δ. υπενθυμίζουν το δικομματικό πλαίσιο και “ανάβουν λαμπάκια”.
Πειστικό πολιτικό δίλημμα δεν είναι σε θέση να παράγει και δείγματα αυτοκάθαρσης ή τολμηρές πρωτοβουλίες συντακτικής αλλαγής του πολιτικού συστήματος δεν “ευαγγελίζεται”.
Του απομένει το “πρώτο κόμμα” που βασικά οργίζει, σε κάθε περίπτωση δεν πείθει, άρα δεν συσπειρώνει περαιτέρω.
Στο “δια ταύτα” της πρόθεσης ψήφου, το έργο ολοκληρώνεται.
Ν.Δ. 18.5% (20.9% πριν τρεις εβδομάδες) , ΠΑΣΟΚ 13.3% (13.6%).
Η Ν.Δ. αποσυσπειρώνεται επικίνδυνα χάνοντας 10% της δύναμης της σε τρεις εβδομάδες ενώ το ΠΑΣΟΚ παραμένει απελπισμένα στάσιμο.
Η συζήτηση για αυτοδυναμία του δικομματισμού -όχι της Ν.Δ.- αρχίζει να γίνεται επίκαιρη….
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 8.3% (7.2%) και ο ΣΥΡΙΖΑ με 7.9% (6.7%) φαίνεται να έχουν επιβάλλει την αίσθηση -ή ψευδαίσθηση – μιας εναλλακτικής κυβερνησιμότητας και κυρίως ριζοσπαστισμού.Γι αυτούς τους λόγους εισπράττουν το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών του δικομματισμού αλλά και των προτιμήσεων κάποιων αναποφασίστων. Ο ρυθμός αύξησης τους προσεγγίζει το 20%!
Αντίθετα ΚΚΕ 7% (7.9%) και ΔΗ.ΜΑΡ. 6.6% (7.2%) εμφανίζουν στασιμότητα ή και πτώση μιας και δεν εκφράζουν ξεκάθαρο κινηματικό, εξωσυστημικό, ανατρεπτικό πολιτικό λόγο.
Το ΛΑΟΣ σταθερό με 3% (3.1%) αλλά και η Χρυσή Αυγή με 3.9% (2.7% ) ακολουθούν.
Η εκπληκτική άνοδος της Χρυσής Αυγής και όχι μόνο στην Αθήνα, δείχνει πως η κατάρρευση του δικομματισμού παρασύρει και μερικά άλλα κεκτημένα της μεταπολίτευσης. Το ταμπού της χούντας υποχωρεί και ο νεοφασισμός αποενοχοποιείται.
Κατά συνέπεια ο κ. Καρατζαφέρης εμφανίζεται πλέον ως συστημικός, μετριοπαθής πολυσυλλεκτικός ηγέτης, περίπου ακατάτακτος στον πολιτικό ανταγωνισμό!
Η πληθώρα των αντι συστημικών λύσεων σε αυτές τις εκλογές και η δεινή κατάσταση της χώρας, αφαιρούν από τους οικολόγους μέρος της αίγλης τους. (2.7% έναντι 2.6%). Το οικολογικό πρόταγμα περνά σε δεύτερη μοίρα και η “διεκδικητική ηπιότητα” δεν συγκινεί.
Το ΔΗΣΥ μοιάζει εκτός θέματος (2.3% έναντι 2.2%) σε αυτές τις εκλογές. Για τους παλιότερους θυμίζει κάτι από ΚΚΕ εσωτερικού σε συνθήκες 1981 .
Για πρώτη φορά τέλος καταγράφεται στο 1.2% η ΔΡΑΣΗ του κ. Μάνου, που ίσως αποτελέσει καταφύγιο αστικής δικομματικής δυσαρεστημένης ψήφου.
Η αποχή και οι αναποφάσιστοι και τα λευκά συγκρατούν ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 25%.
Κι εδώ το αξιοσημείωτο εύρημα είναι πως η δεξαμενή μη εκφρασμένης πρόθεσης ψήφου απαρτίζεται στην μεγάλη της πλειοψηφία (65%) από ΠΑΣΟΚ αντιμνημονιακής κατεύθυνσης.
Η Ν.Δ λοιπόν δεν έχει τίποτε να προσδοκά, σύμφωνα με την δημοσκόπηση, από τους αναποφάσιστους. Τα περιθώρια ελιγμών του κ. Σαμαρά έχουν στενέψει ασφυκτικά.
Σε αντίθεση με τον κ. Βενιζέλο , που στα πλαίσια του δικομματικού ανταγωνισμού δείχνει να έχει περισσότερες επιλογές.
Προς στιγμήν πάντως, και σύμφωνα με την δημοσκόπηση, την πολιτική ατζέντα και την πρωτοβουλία των διλημμάτων έχουν οι κ. Καμμένος και Τσίπρας!
Από μεθαύριο οι δημοσιεύσεις δημοσκοπήσεων απαγορεύονται. Απαγόρευση αναίτια, που αποτελεί κατάλοιπο αντιδημοκρατικής χειραγώγησης δικομματικής πρόνοιας.
Επόμενο λοιπόν, φανερό ραντεβού με τους αριθμούς στην κάλπη.
Μέχρι τότε και λόγω της απαγόρευσης, θα ψάχνουμε στον υπαινικτικό λόγο των Μέσων, να διαβάσουμε “ανάμεσα στις γραμμές”, τα αποτελέσματα των “κρυφών” δημοσκοπήσεων.