Την καταβολή του ποσού των 50.000 ευρώ επιδίκασε ο Άρειος Πάγος (απόφαση 1678/2010) σε εργαζόμενο για την αναπηρία που του προκάλεσε τσιμεντοβιομηχανία, καθώς δεν έλαβε τα αναγκαία εκείνα μέτρα υγιεινής και ασφαλείας με συνέπεια να υποστεί πνευμονοκονίωση και να καταστεί ανάπηρος.
Ειδικότερα, βοηθός προϊσταμένου σε τσιμεντοβιομηχανία που εργαζόταν σε αυτή επί μία δεκαετία, το 2001 υποβλήθηκε σε ιατρικές εξετάσεις και διαγνώστηκε ότι έχει προσβληθεί από πνευμοκονίωση και ειδικότερα πυριτίαση.
Από το ΙΚΑ κρίθηκε ανάπηρος σε ποσοστό 50%, όπως επίσης κρίθηκε ότι η πάθησή του δεν οφείλεται σε φυσιολογική εξασθένηση του οργανισμού του, αλλά στο ότι εισέπνεε επί δέκα χρόνια την εκλυόμενη σκόνη από τους φούρνους παραγωγής τσιμέντου που περιέχει οξείδιο του πυριτίου και διέρρεε στο περιβάλλον.
Όπως κρίθηκε από τα δικαστήρια (Εφετείο και Άρειο Πάγο) για τις διαρροές αυτές ευθύνεται “η βαρέως αμελήσασα” τσιμεντοβομηχανία, η οποία κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας περί υγιεινής και ασφαλείας, “δεν έλαβε επαρκή μέτρα για την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων”.
Αναλυτικότερα, η τσιμεντοβιομηχανία δεν χρησιμοποίησε ηλεκτρικά φίλτρα, δεν είχε σύστημα διαβροχής του ανθρακίτη και ελέγχου της αιωρούμενη σκόνης ούτε είχε όμως και σύστημα αποκονιώσεως.
Έτσι, κρίθηκε από τη Δικαιοσύνη ότι η ασθένεια του άτυχου εργαζόμενου οφείλεται στις δυσμενείς και ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας, τις οποίες η τσιμεντοβιομηχανία “από βαριά αμέλειά της δε φρόντισε εγκαίρως με τα προληπτικά μέτρα ασφαλείας και υγιεινής να ελαχιστοποιήσει”.
Επίσης, στη δικαστική απόφαση υπογραμμίζεται ότι κατά την εργατική νομοθεσία ως ατύχημα “από βίαιο συμβάν που επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξ αφορμής αυτής σε εργάτη ή υπάλληλο θεωρείται κάθε βλάβη η οποία είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου που δεν θα ελάμβανε χώρα χωρίς την εργασία και την εκτέλεσή της, υπό τις δεδομένες περιστάσεις εκτελέσεως αυτής”.
Η ασθένεια του βοηθού προϊσταμένου και η ανικανότητα του για εργασία, σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις, συνιστά εργατικό ατύχημα, καθώς “επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας του ή εξ αφορμής αυτής και είχε ως συνέπεια την ολική ή μερική ανικανότητά του για εργασία”.
Επιπρόσθετα, συνιστά εργατικό ατύχημα καθώς η ασθένεια προκλήθηκε από γεγονός αιφνίδιο και απρόβλεπτο και είναι άσχετη με την ιδιοσυστασία του οργανισμού του εργαζόμενου και τη βαθμιαία εξασθένηση και φθορά του.