Ο ιδιοκτήτης του σκάφους «Ουρανός» που ήταν το πρώτο που έφτασε στο σημείο συγκλονίζει:
«Ένας από τους ανθρώπους που ανεβάσαμε στο σκάφος δεν είχε τις αισθήσεις του και προσπαθήσαμε να τον επαναφέρουμε με μαλάξεις ενώ έβγαζε αφρούς από το στόμα. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα άτομα ανέβηκαν στο σκάφος μου αλλά νομίζω ότι περισυλλέξαμε περί στα 5 άτομα. […] επέστρεψα στο λιμάνι της Πέρδικας και περίμενα ασθενοφόρο κυρίως για τον άνθρωπο που δεν είχε τις αισθήσεις του. Ένας γιατρός του Κέντρου Υγείας διαπίστωσε ότι ο ανωτέρω είχε πεθάνει».
Ο καπετάνιος του σκάφους «Άγιος Νικόλαος ΙΙ» περιέγραψε συγκλονιστικές εικόνες:
«Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες καθώς υπήρχαν συντρίμμια και κόσμος στην θάλασσα διάσπαρτος. Το Κοριτσάκι που Πέθανε και τον καπετάνιο του «Αντωνία» τους είδα να επιπλέουν ακίνητοι στην θάλασσα σε θέση μπρούμυτα. Το κοριτσάκι το έχασα από το οπτικό μου πεδίο αλλά έμαθα εκ των υστέρων ότι περισυλλέχθηκε από Κάποιο από τα υπόλοιπα σκάφη. Στο σημείο ερχόταν ένα φουσκωτό στο οποίο επέβαιναν δυο άτομα, ένας εκ των οποίων ήταν ο Αντώνης Μαλτέζος. Του είπα να μην περιμένει στο σημείο προκειμένου να μην χαθεί ο νεκρός μέχρι να πάω στο λιμάνι της Πέρδικας και να αφήσω τους διασωθέντες οι οποίοι βρισκόντουσαν σε έξαλλη κατάσταση. Όταν έφτασα εκεί ο Μαλτέζος με το φουσκωτό δεν ήταν εκεί. Άρχισα να ψάχνω την περιοχή προκειμένου να βρω το πτώμα. Την ώρα που προσπαθούσα να το ανασύρω και να το βάλω στο σκάφος μου είδα περί στα 50 μέτρα τον Μαλτέζο με το φουσκωτό και τρεις επιβαίνοντες, δυο κυρίες και έναν ηλικιωμένο να πλέουν προς κάποια κατεύθυνση.
Φώναξα από μακριά στον ηλικιωμένο αν είναι ο υπαίτιος του δυστυχήματος και δεν μου απάντησε αλλά οι δυο κυρίες μου έδειχναν προς το σκάφος χρώματος μπεζ το οποίο απείχε από εκεί που ήμουν περίπου μισό μίλι».
Η μαρτυρία του θύματος που επέβαινε στην λάντζα αναφέρει ότι είδε στο ταχύπλοο την φιγούρα ενός ηλικιωμένου άνδρα. Η περιγραφή του σφίγγει το στομάχι:
«Καθόμουν εμπρός του σκάφους και άκουσα μια κυρία που καθόταν δίπλα μου ότι «ένα σκάφος έρχεται καταπάνω μας». Γύρισα το κεφάλι μου και όντως το είδα με τεράστια ταχύτητα. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι θα αλλάξει πορεία το DUENDE, δεν πρόλαβα να σκεφτώ κάτι άλλο. Τελικά το ταχύπλοο εμβόλισε το σκάφος που επέβαινα και εγώ και οι φίλοι μου βρεθήκαμε κατευθείαν στον βυθό ανάμεσα σε συντρίμμια. Όταν βγήκα στην επιφάνεια αντίκρισα τους φίλους μου. Προσπαθούσαμε να σωθούμε, επικρατούσε το απόλυτο χάος. Ανθρωποι ήταν σοβαρά τραυματισμένοι, άκουγα κραυγές τρόμου και αγωνίας, έβλεπα νεκρούς να επιπλέουν. Δεν υπήρχαν σωσίβια στην θάλασσα, κολυμπούσαμε περιμένοντας βοήθεια».