Άκυρη και καταχρηστική έκρινε ο Άρειος Πάγος την καταγγελία σύμβασης εργασίας μητέρας, η οποία απολύθηκε επειδή μπορούσε, λόγω της ηλικίας της, να μείνει και πάλι έγκυος στο μέλλον.
Η ανύπαντρη βοηθός μικροβιολόγου προσελήφθη τον Ιούλιο του 2001 με σύμβαση εργασίας εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου. Τον Ιούλιο του 2003 παντρεύτηκε και τον Νοέμβριο του επόμενου έτους (2004) έμεινε έγκυος. Όμως όλο το διάστημα της κυήσεώς της παρέμεινε κλινήρης λόγω εμπλοκής στην εγκυμοσύνη.
Για το λόγο αυτό πήρε άδεια τοκετού και λοχείας τρεις μήνες πριν τον τοκετό και 3,5 μήνες μετά, δηλαδή 17 εβδομάδες (4 μήνες περίπου) περισσότερο από ό,τι προβλέπει η εργατική νομοθεσία, ενώ όλο αυτό το διάστημα της κύησης και της λοχείας πληρωνόταν κανονικά. Μετά τη λήψη της άδειας μητρότητας η βοηθός μικροβιολόγου είχε μειωμένο ωράριο εργασίας και προσερχόταν μία ώρα αργότερα και αποχωρούσε και πάλι μία ώρα νωρίτερα. Όμως αιφνιδιαστικά την 1η Νοέμβριου 2005 η μικροβιολόγος απολύθηκε.
Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι η βοηθός μικροβιολόγου απολύθηκε λόγω εμπάθειας και δυσαρέσκειας του γιατρού απέναντι σε αυτήν, ενώ απέρριψαν τους εργοδοτικούς ισχυρισμούς ότι απολύθηκε για οικονομικοτεχνικούς λόγους.
Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου “τόσο η εγκυμοσύνη της ενάγουσας όσο και η γέννηση του τέκνου της και οι συνέπειες της μητρότητας σχετικά με τον χρόνο απασχόλησής της, δημιούργησαν δυσαρέσκεια στον γιατρό εργοδότη της και εμπάθεια στο πρόσωπό της, λαμβανομένου υπόψη ότι λόγω της ηλικίας της υπήρχε πιθανότητα να καταστεί έγκυος στο μέλλον”, με αποτέλεσμα ο γιατρός να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας της.
Στην απόφαση τονίζεται επίσης οτι η εργοδοτική εμπάθεια και δυσαρέσκεια στο πρόσωπο της εν δυνάμει για δεύτερη φορά μητέρας εκδηλώθηκε αμέσως μόλις πέρασαν 2,5 μήνες από την ημέρα του τοκετό, οπότε και έπαυσε η προστασία της μητρότητας που παρέχει η νομοθεσία στις εργαζόμενες γυναίκες.