Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικατρείας μάλιστα η περιπέτεια του πρόκειται να κρατήσει ακόμα άλλα τέσσερα χρόνια!
Ο επιχειρηματίας διεκδικεί αποζημίωση από το ελληνικό Δημόσιο, καθώς παρά το γεγονός ότι εισήγαγε νόμιμα τα επίμαχα προϊόντα για διάστημα περισσότερο των έξι μηνών βίωσε μία πρωτοφανή δίωξη με συλλήψεις και κατασχέσεις και καταστροφές των εμπορευμάτων!
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών τον δικαίωσε κρίνοντας ότι ήταν μη νόμιμη η απόφαση της διυπουργικής σύσκεψης με την οποία άρχισε η περιπέτεια του, καθώς «ελήφθη κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου περί ναρκωτικών», ενώ κρίθηκε ότι υπάρχει ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση.
Ωστόσο, το ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 1330/2016 απόφασή του έκρινε ότι η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου είναι πλημμελώς αιτιολογημένη γιατί δεν εξετάστηκε εάν η ζημία προκλήθηκε από «πρόδηλο σφάλμα» δικαστών ή εισαγγελέων, όταν μάλιστα οι συλλήψεις και οι κατασχέσεις προϊόντων έγιναν από αστυνομικούς, αλλά κατόπιν εισαγγελικών εντολών.
Το ΣτΕ επικαλείται παλαιότερη απόφαση της Ολομέλειας του (1501/2014) που δεν απέκλεισε την ύπαρξη ευθύνης του εισαγγελικού λειτουργού που έδωσε τη σχετική παραγγελία στα αστυνομικά όργανα. Κατόπιν όλων αυτών οι σύμβουλοι Επικρατείας ανέπεμψαν την υπόθεση στο Εφετείο για να διευκρινιστεί με νέα απόφασή του σε ποιους φορείς του Δημοσίου εντοπίζονται οι ευθύνες για την ζημία που υπέστησαν οι επιχειρηματίες.
Η περιπέτεια του επιχειρηματία αρχίζει το 1997. Τότε εισάγει στη χώρα μας διάφορα είδη ενδύσεως και ατομικής χρήσεως (μπλουζάκια, τσάντες, παντελόνια, κάλτσες, παπούτσια, καλλυντικά, απορρυπαντικά, μπίρες, κ.λπ.) τα οποία προέρχονται από την επεξεργασία κλωστικής κάνναβηςκαι διοχετεύονται σε διάφορα καταστήματα «Κannabishop» και «ΚannabisGallery» στην Αττική και σε άλλες πόλεις.
Ωστόσο, με πρωτοβουλία του Γενικού Χημείου του Κράτους πραγματοποιείται διυπουργική σύσκεψη, στην οποία συμμετείχαν οι υπουργοί Υγείας, Δημόσιας Τάξης και Οικονομικών, εκπρόσωποι του ΕΟΦ και του ΟΚΑΝΑ κατά την οποία αποφασίστηκε ότι τα προϊόντα αυτά περιέχουν αμελητέο ποσοστό τετραϋδροκανναβινόλης (THC), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παύει να αποτελεί διαφήμιση της κάνναβης, κάτι που απαγορεύει ο νόμος 1729/1987.
Το αποτέλεσμα ήταν να σταλεί έγγραφο προς το τμήμα ναρκωτικών του υπουργείου Δημοσίας Τάξης, με το οποίο ζητείτο να διενεργηθούν εκτεταμένοι έλεγχοι σε όλη την Ελλάδα. Για περισσότερο από 6 μήνες «ξεκίνησε μια πρωτοφανής δίωξη κατά επιχειρηματιών», οι οποίοι «απολύτως νόμιμα είχαν εισαγάγει και διακινούσαν τα επίμαχα προϊόντα», όπως επισημαίνει το ΣτΕ.
Τελικά λύση στο αδιέξοδο έδωσε το Γενικό Χημείο του Κράτους, το οποίο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι προϊόντα αυτά «δεν περιείχαν καθόλου THC και το κανναβέλαιο που χρησιμοποιείται για την παρασκευή καλλυντικών κρεμών περιέχει μικρή ποσότητα της εν λόγω ουσίας». Επίσης, ανέφερε ότι η περιεκτικότητα της ουσίας σε άλλα προϊόντα (καλλυντικά, κ.λπ.) ήταν πολύ μικρότερη και «ενδεχομένως μη ανιχνεύσιμη», αλλά κι ακόμα «κι εάν έχουν κάποια ποσότητα THC αυτή δεν είναι ανακτήσιμη ή απομονώσιμη».