Με δεδομένο ότι η πρωτεύουσα συγκεντρώνει τον μισό πληθυσμό της χώρας, το μισό εκλογικό σώμα και το μεγαλύτερο φορτίο των εγκληματογόνων και εγκληματικών δράσεων, το μενού έχει πάντα ως κύριο πιάτο την Αθήνα και την κατάσταση στο κέντρο, που σταδιακά όπως συνομολογείται έχει καταντήσει τριτοκοσμική.
Υπουργοί, δήμαρχοι και αρχηγοί κομμάτων πλειοδοτούν κατά καιρούς σε μια ατελέσφορη μετρολογία που στις περισσότερες περιπτώσεις εξαντλούνταν στις πρόσκαιρες εντάσεις των αστυνομικών δράσεων και σκόνταφτε στο φράγμα των αρμοδιοτήτων, των πολιτικών αντιπαραθέσεων με αιχμή το τίμημα του πολιτικού κόστος. Πόσο μάλλον όταν δήμαρχοι και αρμόδιοι υπουργοί είτε ανήκαν στη ίδια είτε σε διαφορετική παράταξη έκτιζαν τα πολιτικά τους προφίλ με διαφορετικό συντελεστή, όπως θα λέγαμε και στις οικοδομές.
Πιο πρόσφατη κόντρα ήταν αυτή μεταξύ Χρ. Παπουτσή και Γ. Καμίνη, που χθές συναντήθηκε με τον Μιχ. Χρυσοχοίδη, που από το 1999 ως αρμόδιος υπουργός έχει κάνει ανάλογες συναντήσεις με δημάρχους Αθήνας, τους Δημ. Αβραμόπουλο, Ντόρα Μπακογιάννη, και Νικ. Κακλαμάνη. Οι ίδιοι δήμαρχοι και ο Θ. Μπεχράκης για ένα διάστημα, με αντικείμενο το ίδιο ζήτημα συναποφάσισαν κατά καιρούς μέτρα με υπουργούς τους Γ. Φλωρίδη, Γ. Βουλγαράκη, Β. Πολύδωρα, Π. Παυλόπουλο.
Μόνη περίοδος που υπήρξαν ορατά αποτελέσματα με αόρατες διαδικασίες ήταν αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων. Μόνη περίοδος που καταρτίστηκε τόσο εκτενές συνολικό διυπηρεσιακό προγραμμα δράσεων, που όμως έμεινε εν πολλοίς ανεφάρμοστο ήταν αυτή των Χρυσοχοίδη –Βούγια πρίν από δύο χρόνια. Πιο απτό αποτέλεσμα ήταν οι εισβολές και τα σφραγίσματα σε οικήματα αποθήκες παραεμπορίου, αλλά κανείς δεν κατάφερε να αποτρέψει την γκετοποίηση και κοινωνική άλωση περιοχών, με επίκεντρο αυτή του Αγίου Παντελεήμονα.
Η συγκυρία είναι ζόρικη και ουδείς μπορεί να ελπίζει βάσιμα ότι μια κατάσταση που δεν άλλαξε τόσο χρόνια με ασύγκριτα καλύτερες προϋποθέσεις, μπορεί να διορθωθεί τώρα. Γι αυτό και όταν ερωτούνται οι αρμόδιοι απαντούν προδήλως αμήχανοι, θα δούμε, θα δούμε.
Οι ασφαλείς και προπάντων ανθρώπινοι δημόσιοι χώροι της εκτάσεως και των ιδιομορφιών του λεγόμενου κέντρου της πτωχευμένης πρωτεύουσας ουδέποτε ήταν μονομερώς αστυνομικό ζήτημα. Πώς να αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή και πώς να αναπνεύσουν υποβαθμισμένες περιοχές, χωρίς δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και προγράμματα. Σαν ρολόι πρέπει να δουλέψει ο κρατικός μηχανισμός από το μεταναστευτικό ως το σύστημα της συνολικής διαχείρισης της εγκληματικότητας, όχι μόνο για τη θεραπεία των πληγών του κέντρου. Αλλά και για την αποτροπή τάσεων μετατροπής της κοινωνίας μας σε άγρια δύση με οπλοφόρους νοικοκύρηδες και επαγγελματίες πολιτοφύλακες.