Η συζήτηση που έχει ανοίξει στην παγκόσμια επιχειρηματική κοινότητα σχετικά με το ενδεχόμενο να φορολογηθεί η ζάχαρη με ειδικό φόρο κατανάλωσης, ανάλογο με αυτόν που ισχύει στο αλκοόλ και στον καπνό επειδή είναι επιβλαβής για την υγεία και εθιστική για τον οργανισμό, φαίνεται ότι έχει φτάσει τόσο στην ελληνική αγορά όσο και στα υπουργικά γραφεία που σχεδιάζουν τα μέτρα για το μέλλον.
Μάλιστα η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης της Δανίας να καταργήσει το σχετιζόμενο με την υγεία φόρο στα κορεσμένα λίπη και να εγκαταλείψει σχέδια για επιβολή φόρου στη ζάχαρη έχει δημιουργήσει νέους προβληματισμούς. Η αποτυχία της συγκεκριμένης φορολογικής πολιτικής να διαμορφώσει σωστές διατροφικές συνήθειες στους πολίτες, να συνθέσει μια δίκαιη φοροδοτική βάση ανά προϊόν, αλλά και η εισπρακτική του αποτυχία λόγω της διαφυγής πόρων από την κατανάλωση σχετικών προϊόντων από γειτονικές χώρες οδήγησε στην άρση του μέτρου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόφαση αυτή της Δανίας, κράτους- μέλους της ΕΕ με ιδιαίτερη ευαισθησία στην ποιότητα ζωής και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας βάζει σε νέα βάση τη συζήτηση που διεξάγεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την επιβολή φόρων βασισμένων στη λογική της προστασίας τη δημόσιας υγείας. Κύριο πλέον στοιχείο αυτής της συζήτησης είναι η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας τέτοιου είδους φόρων, οι οποίοι όπως καταμαρτυρούν τα στοιχεία δεν υπηρετούν τους αρχικούς στόχους.
Σε ό,τι αφορά στις πληροφορίες που θέλουν το θέμα να συζητιέται και στη χώρα μας, σε σχετική ερώτηση του ΑΠΕ σε στέλεχος του υπουργείου Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων η απάντηση ήταν ότι μία τέτοια απόφαση δεν εξετάζεται από το υπουργείο καθώς θα δημιουργούσε στην αγορά το φαινόμενο του “ελατηρίου υπό πίεση”.
Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος παράγων μιλώντας στο ΑΠΕ, μπορεί η φιλοσοφία όλων των ειδικών φόρων -συμπεριλαμβανομένου και των καυσίμων- να αφορά πέρα από το εισπρακτικό μέρος και στη μείωση της κατανάλωσης του συγκεκριμένου προϊόντος στο οποίο επιβάλλονται, εν τούτοις στην παρούσα συγκυρία ένα τέτοιο μέτρο θα είχε εξαιρετικά δυσμενές αντίκτυπο ιδιαίτερα στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα τα οποία και πιέζονται περισσότερο από τις επιπτώσεις της κρίσης.