Πέμπτη, 28 Μαρ.
23oC Αθήνα

H βάση του δέκα. Πίκρα και κατάντημα

H βάση του δέκα. Πίκρα και κατάντημα

Η Υπουργός Παιδείας, εκσυγχρονίστρια με βούλα, ανακοίνωσε ανάμεσα στα άλλα την κατάργηση της βάσης του

 δέκα για την εισαγωγή στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Έτσι μπορεί να ξαναδούμε φοιτητές στο τάδε ξεχασμένο τμήμα του δείνα σκορπισμένου ΤΕΙ να εισάγονται με τον συγκλονιστικό μέσο όρο του 1,5 ή του 2.

Στην ουσία καταργείται το όριο εισαγωγής στην ανώτερη εκπαίδευση. Και γιατί όχι θα πει κανείς. Ιδρύματα έχουμε, μισθούς πληρώνουμε, τα παιδιά για κάποια χρόνια δεν καταγράφονται ως άνεργοι, κάποια λεφτά ξοδεύουν στα τοπικά μαγαζιά και μέσα σε 3-4 χρόνια όλο και κάτι μαθαίνουν που μπορεί και να τους χρησιμεύσει κάποτε.

Δηλαδή επιδοτούμε την ανεργία νέων και εκπαιδευτικών, την τοπική οικονομία και την χαλαρή εκπαιδευτική σχέση. Επιδοτούμε εμείς οι φορολογούμενοι βεβαίως.
Καμία ενδεχομένως αντίρρηση και γι αυτό.

Εξ άλλου η δημιουργία ενός δεύτερου κύκλου, πρακτικών επαγγελμάτων με συστηματική μέθοδο εκπαίδευσης, ήταν και είναι σημαντικό ζητούμενο από την προΤΕΙ εποχή.

Όμως αναρωτιέμαι: Το τμήμα εφαρμοσμένης υφαντουργίας ή λιμναίας ιχθυοκαλλιέργειας πόσα στελέχη αντίστοιχων επιχειρήσεων χρειάζεται να παράγει το χρόνο; Πόσα χρήματα αξίζει , συγκριτικά με άλλες της ανώτατης εκπαίδευσης να δαπανώνται για τη λειτουργία τους; Πόσα χρήματα αξίζει να επενδύσουν και οι γονείς των παιδιών που εκεί θα εισαχθούν για το επαγγελματικό τους μέλλον;

Οι αυτονόητες απαντήσεις είναι μηδέν σε όλα! Η όποια επένδυση είναι αντιπαραγωγική για την οικονομία, μηδενικής απόδοσης για την οικογένεια και τους φοιτητές. Οι τελευταίοι το γνωρίζουν τόσο καλά ώστε σπανίως εγγράφονται σε τέτοιες σχολές.

Έτσι το μέτρο γίνεται κοροϊδία. Πεταμένα λεφτά. Τώρα σε περίοδο σχεδόν χρεοκοπίας, βαφτίζουμε φοιτητές τους ουσιαστικά εκτός εκπαιδευτικού συστήματος. Δεν επενδύουμε στην βελτίωση του συστήματος. Ξοδεύουμε για τη χαλάρωση της αξιολόγησης. Και στη Βουλή δεν θα βρεθεί ένας να αντιδράσει; Και οι λαύροι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ; Και οι παρατάξεις οι φοιτητικές; Και τα δελτία των 8;

Τι όμορφη χώρα, τι διακυβέρνηση με προοπτική ανάκαμψης, τι υπουργός με συνέπεια και πνοή, τι κοινωνία με ανακλαστικά!

Τον Σεφέρη τον πλήγωνε η Ελλάδα όπου κι αν πήγαινε. Κι εμένα με απελπίζει όπου κι αν βρίσκομαι.

Ελλάδα Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε