Ακόμα και ο πιο γρήγορος, ο πιο αδιάφορος περιπατητής στη σημερινή Αθήνα, ακόμα και κάποιος που το θέαμα τον αποκαρδιώνει και κάνει τα στραβά μάτια, δεν μπορεί να αποφύγει εύκολα την πραγματικότητα: τα χέρια που βυθίζονται στους κάδους απορριμμάτων για να βρουν φαγητό αυξάνονται μέρα με τη μέρα.
Σταδίου και Κοραή γωνία, μπροστά από την Εμπορική τράπεζα, σε ένα παγωμένο πεζοδρόμιο έχει βρει απάγκιο ο κ. Βασίλης. Εδώ κοιμάται τα βράδια, κάτω από τα μάτια των περαστικών που κοιτούν αλλά δεν βλέπουν…
Λίγο πριν πέσει το σούρουπο, τον συναντήσαμε στην “αγαπημένη” του γωνία, στο κέντρο της Αθήνας, που αποτελεί το διαμέρισμά του, τους τελευταίους 4 μήνες. Κομμένα χαρτόνια που τα ενώνει για στρώμα, ένα παλιό βρώμικο σεντόνι από πάνω, δυο παλιά μαξιλάρια και ένα σλίπινγκ μπαγκ. Το “κρεβάτι” είναι πλέον έτοιμο για να δεχτεί τον 54χρονο άστεγο από τα Γιάννενα.
Δείτε τα συγκλονιστικά λόγια του κ. Βασίλη
Τον πλησιάζω… ένα κυπελλάκι μπροστά από το υποτιθέμενο κρεβάτι, πάνω σε ένα χαρτόκουτο περιμένει τον όβολο τον περαστικών… Το πρόσωπό του σκαμμένο από τον χρόνο, την πίκρα, τις κακουχίες στέκεται εκεί και περιμένει…αλήθεια τι; το κράτος πρόνοιας, τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου, ή την δημοτική αστυνομία που περνάει από δίπλα κρατώντας το μπλοκάκι των κλήσεων;
Ο κ. Βασίλης δούλευε στο Μετρό αποθηκάριος ήταν χειριστής ανυψωτικού μηχανήματος μέχρι πριν από 4 μήνες που τον απέλυσαν. Είναι πατέρας 4 παιδιών μάλιστα τα δύο σπουδάζουν στα ΤΕΙ της Λάρισας, δεν θέλει να γυρίσει πίσω, ντρέπεται να αντιμετωπίσει κατάματα την τοπική κοινωνία. Στην Αθήνα είναι πιο εύκολα είναι ένας άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους…