Πάνε τριάντα χρόνια, ίσως και 32, από τότε που ο καθηγητής, Τάκης Αθανασόπουλος παρέδιδε μαθήματα διοίκησης των επιχειρήσεων στην τότε βιομηχανική σχολή του Πειραιά. Πρόσφατα ξενοφερμένος εκείνη τη εποχή της επικείμενης Αλλαγής, ενδιαφέρων καθηγητής, πρότυπο μάνατζερ για ορισμένους φοιτητές, στα χρόνια που ο οικονομικός φιλελευθερισμός ήταν ασύμβατος με τις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου.
Πουλάμε, διαλαλεί πάλι το ταμείο και ο νέος πρόεδρος υποδεικνύοντας ένα πιθανό Ελντοράντο στους κεφαλαιούχους . Σύμφωνα με τις αλλεπάλληλες συνεντεύξεις σε διεθνή μέσα, ο κ. Αθανασόπουλος προσβλέπει σε πωλήσεις τριών δις μέχρι το τέλος του χρόνου και άλλων 19 δις ως το τέλος του ΄15.
Πουλώντας, λοιπόν, επιχειρήσεις και εκτάσεις του Δημοσίου η κυβέρνηση υπολογίζει να εισπράξει σε τρία χρόνια, όσα ενδεχομένως σπαταλήθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Το κοστολόγιο σύμφωνα με επίσημες αναφορές περί το 2006, ξεπερνούσε τα 13 δις, ενώ είχαν προϋπολογισθεί λιγότερα από τέσσερα.
Αυτή η υπόθεση, αν αρχίσει διερεύνηση και ολοκληρωθεί ποτέ, ίσως αποδειχθεί το πιο ελεεινό fast truck στη νεότερη ιστορία. Και πολλές από τις δεκάδες δις που φυγαδεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό αποτελούν προσόδους ενός μίγματος φοροδιαφυγής, και ξεπλύματος γύρω από τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου των Εξοπλιστικών και των Ολυμπιακών.
Γύρω από την δράση του ΤΑΙΠΕΔ, όπως φαίνεται , θα εξελιχθεί προσεχώς ένα αντιπολιτευτικά προσοδοφόρο μέτωπο του οποίου οι γραμμές έχουν χαραχθεί ήδη . Από τη μια η κυβέρνηση με τον καθηγητή προσπαθεί να ελκύσει επενδυτές στο νεοελληνικό Ελντοράντο. Φτιάχνοντας τους την ψυχολογία και τις προϋποθέσεις των ειδικών οικονομικών ζωνών και από την άλλη η αντιπολίτευση την ρίχνει διατυμπανίζοντας , ότι εδώ θα γίνει κάτι σαν … τον τάφο των κεφαλαίων τους .
Είναι ξεκάθαρο ότι οι περιστάσεις απαιτούν επενδύσεις ,που με την σειρά τους απαιτούν προσδοκία κερδών . Όμως σε καμιά περίπτωση η κυβέρνηση δεν πρέπει να συμπράξει σε μια ακόμη υποτιμητική κερδοσκοπία σε βάρος του εθνικού πλούτου. Και ούτε η αντιπολίτευση να τηρήσει μια άκαμπτη ιδεοληπτική στάση προσανατολισμένη στο όφελος των συντεχνιών . Πραγματικά το τι θα απογίνει αυτή η ριμάδα γη τώρα που τη γυροφέρνουν οι ενεχυροδανειστές και η κοινωνία βυθίζεται στο τέλμα, είναι υπόθεση που ξεπερνά την στειρότητα των κομματικών αντιπαραθέσεων.