Τραπεζάκια απλωμένα στην ανοιξιάτικη λιακάδα, καναπεδάκια για τους πιο χαλαρούς, καρέκλες κάθε είδους, χρώματος και υλικού για τους υπόλοιπους, ομπρέλες, φραπεδάκι, ρετσίνα, ούζο, «Μαγειρεύουμε με λάδι ελιάς και φρέσκια ντομάτα» και «Τomorow everithing is free», λένε οι πινακίδες τους. Όλη η Αθήνα, όλη η Ελλάδα ένα καφέ-εστιατόριο.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως αυτά συμβαίνουν μπροστά στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας “Το Βήμα”, στην οδό Μακρυγιάννη και συγκεκριμένα στο τμήμα της που η Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων πεζοδρόμησε με ωραία και ακριβά υλικά, τοποθέτησε νέα φωτιστικά, προέβλεψε διαδρομές για τυφλούς και ράμπες για ΑΜΕΑ και ανέδειξε ως και τις γραμμές του παλιού τραμ, που βρέθηκαν επί του οδοστρώματος. Και μετά ήλθε η πραγματική ζωή για να τα ανατρέψει όλα. Να είναι τρεις, δύο ή μία οι σειρές των τραπεζοκαθισμάτων στη Μακρυγιάννη; Σε αυτό το ερώτημα- τύπου «κολοκυθιάς»- κλήθηκε να απαντήσει προχθές το βράδυ το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Μόνο μία σειρά, αποφάνθηκε τελικώς. Αλλά ποιος το ακούει…
«Το πιο σημαντικό είναι ότι οι αποφάσεις δεν τηρούνται» είπε στο «Βήμα» η πρόεδρος της ΕΑΧΑ κυρία Ντόρα Γαλάνη . «Πρόβλημα για μένα δεν είναι η λειτουργία αυτών των καταστημάτων,τα οποία θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν, αλλά αυτό που τα συνοδεύει. Γιατί ο ένας θα βάλει πέργκολες, ο άλλος ομπρέλες με διαφημίσεις, ο τρίτος σταντ, οι υπόλοιποι όλα μαζί!» πρόσθεσε.
Πράγματι ο πεζόδρομος έχει αλλάξει όψη μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Και είναι μόνο η αρχή. Άλλωστε δεν είναι αρμόδια η ΕΑΧΑ για το θέμα, αλλά ο Δήμος Αθηναίων, ο οποίος, αντί υψηλού εκμισθώματος, παραχωρεί τις σχετικές άδειες για καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία άπτονται όμως αρχαιολογικών χώρων, μουσείων ή νεότερων μνημείων, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Πολιτισμού.
Και το κυριότερο, χωρίς να έχει εξασφαλισθεί η επίβλεψη και η αστυνόμευση τους. Αυτό ακριβώς ζητεί τώρα με την απόφασή του το ΚΑΣ. Το ίδιο που απαιτεί για κάθε παρόμοια περίπτωση, όπως για την πλατεία Μοναστηρίου ή την οδό Αδριανού. Μόνο που δεν έχει ακουστεί πουθενά.
Από το Μουσείο της Ακρόπολης δεν είναι ορατή μόνο η Ακρόπολη, ούτε θαυμάζει κανείς μόνο το κάλλος του Παρθενώνα. Μπορεί να δει και το δάσος των κεραιών που απλώνεται στα δυτικά του Λεκανοπεδίου. Αλλά κοντά του, το μέτωπο των πολυκατοικιών επί της Μακρυγιάννη προβάλλει εξίσου θλιβερό με τις απροσδιορίστου χρώματος- λόγω καυσαερίου- προσόψεις των πολυκατοικιών και τις ξεθωριασμένες τέντες. Ήταν ένα από τα ζητήματα που επιδίωξε να αντιμετωπίσει πριν από έναν χρόνο ο πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης κ. Δημήτρης Παντερμαλής εν όψει των εγκαινίων, αλλά η συντονισμένη από την ΕΑΧΑ προσπάθεια δεν απέδωσε. Μόνο μία από τις πολυκατοικίες έκανε χρήση των προσφερόμενων κινήτρων (50% του κόστους παρέμβασης) και πλέον σχετικό κονδύλι δεν υφίσταται.
Στο μεταξύ τα μηχανάκια συνεχίζουν να ανεβοκατεβαίνουν ανενόχλητα τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τα αυτοκίνητα να σταθμεύουν στο αρχικό τμήμα της οδού ενώ το τουριστικό τρενάκι του δήμου κυλάει επάνω στους πανάκριβους κυβόλιθους.