Όπως αναφέρει ο αρχαιολόγος και ιστορικός Γεώργιος Σταϊνχάουερ στο βιβλίο «Ιστορική Γεωγραφία του Αρχαίου Κόσμου. Ελλάδα-Ρώμη», κατά την παλαιολιθική περίοδο, η στάθμη της θάλασσας που ακολούθησε την τήξη των πάγων ανέβηκε κατά τουλάχιστον 120 μέτρα.
Πριν όμως γίνει αυτό, εκτιμάται ότι Κέρκυρα-Λευκάδα αλλά και Σαλαμίνα-Αίγινα στον Σαρωνικό αποτελούσαν κομμάτι της στεριάς, ενώ τα βαθύτερα σημεία του Κορινθιακού και του Σαρωνικού ήταν λίμνες.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα, στην ιστορική περίοδο η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε κατά 2-2,5 μέτρα. Προκύπτει αυτό και από ερείπια αρχαίων λιμανιών όπως Πειραιάς, Επίδαυρος και Λακωνικό Γυθείου, με εγκαταστάσεις βυθισμένες στη θάλασσα ή και ολόκληρες πόλεις όπως το Παυλοπέτρι κοντά στην Ελαφόνησο.
Λιμενικές εγκαταστάσεις βυθίστηκαν και στην ανατολική Κρήτη, ενώ αντίθετα στη δυτική υπήρξε ανύψωση. Παραδείγματος χάρη, το λιμάνι της Φαλάσαρνας βρίσκεται μερικά μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.