είναι και αυτές που αφορούν στις εργασιακές σχέσεις και αυτό αφορά τους υπαλλήλους στον ιδιωτικό τομέα.
Όπως ανέφερε ο κ. Παπαδήμος στόχος της νέας κυβέρνησης είναι η “ταχεία και αποτελεσματική εφαρμογή κρίσιμων διαρθρωτικών αλλαγών που συνιστούν νόμους του κράτους” και συμπλήρωσε εκτός των όσων αφορούν σε μισθούς και εργασιακό καθεστός των Δημοσίων Υπαλλήλων “τις αλλαγές στην αγορά εργασίας”.
Όπως ανέφερε ο Πρωθυπουργός μιλάμε για νόμο του κράτους που έχει ήδη ψηφιστεί. Πρόκειται για το περιβόητο άρθρο 37 που έφερε για μερικά 24ωρα εκτός ΠΑΣΟΚ τη Λούκα Κατσέλη.
Η τρόικα περιμένει σαφή δέσμευση απ’ την ελληνική κυβέρνηση (και αυτό αφορά και στο επόμενο δάνειο) ότι θα προωθήσει συζητήσεις με τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε να εξετασθούν όλες οι παράμετροι στην αγορά εργασίας που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την οικονομίας στο σύνολό της.
Αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο από μειώσεις μισθών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ακόμη δεν μπορεί να δεχθεί ότι εν μέσω κρίσης στην Ελλάδα υπογράφηκε αύξηση των κατώτατων ημερομισθίων κατά 1,6% τον περασμένο Ιούλιο.
Απ’ την άλλη λένε όμως ότι δεν ζητούν και την κατάργηση των συμβάσεων. Τι εννοούν;
Μείωση των “μαξιλαριών”, των κατώτατων μισθών και μεροκάματων. Αυτό βέβαια στο όνομα της… ανταγωνιστικότητας και της μείωσης της εργασίας.
Η μείωση των βασικών ωστόσο θα συμπαρασύρει προς τα κάτω όλους τους μισθούς, ενώ ταυτόχρονα θα ανοίξει άλλου είδους κερκόπορτες για τους εργαζόμενους όπως τονίζουν οι συνδικαλιστές (και η κοινή λογική το λέει) καθώς η συνεχόμενες απολύσεις δημιουργούν διαρκώς και νέα “απελπισμένα” χέρια εργασίας.
Ας ελπίσουμε ότι ο νέος πρωθυπουργός δεν ανέφερε τυχαία την παρακάτω πρόταση
“Οι νέοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν και να ευημερήσουν στον τόπο τους, μέσα σε περιβάλλον σταθερότητας, ευνοϊκών προοπτικών απασχόλησης, και ισονομίας.”
Διαβάστε επίσης:
Οι τρεις τύποι των υπαλλήλων που πρέπει να απολυθούν