Παρασκευή, 29 Μαρ.
20oC Αθήνα

Μ’ένα κερί στο χέρι έξω από το Αττικόν – Όχι στο ξήλωμα της ζωής μας

Mέλη της πολιτιστικής κίνησης «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» συγκεντρώθηκαν  «μ΄ένα κερί στο χέρι» έξω από το «Αττικόν», σε ένδειξη «βουβής διαμαρτυρίας για το ξήλωμα της ζωής μας».

«Οι αίθουσες των κινηματογράφων «Αττικόν» και «Απόλλων» δεν κάηκαν και μόνο η είσοδος έχει υποστεί ζημιές», δήλωσε εκ μέρους του «Αττικόν», η Γιούλη Τσακαλάκη, υπεύθυνη του κινηματογράφου, επιθυμώντας, όπως εξηγεί, να μη δοθεί συνέχεια στο «δυσάρεστο γεγονός» της πυρκαγιάς του ιστορικού κινηματογράφου, στην οδό Σταδίου.

Στις 20:00 πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από τον κινηματογράφο κρατώντας στο χέρι ένα κερί.

Το κτίριο, στην οδό Σταδίου, που στέγασε τον κινηματογράφο «Αττικόν» χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1910 από τον μεγάλο αρχιτέκτονα των αρχών του 20ου αιώνα και καθηγητή τότε του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, Αλέξανδρο Νικολούδη (1874-1944), σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτη Δεκόζη-Βούρο. Ανήκει στην περίοδο του εκλεκτικισμού (Νέος Νεοκλασσικισμός) που βασικό χαρακτηριστικό του έχει την εκλεκτική επιλογή αρχιτεκτονικών στοιχείων από διάφορα ρεύματα, χωρίς ενιαίο ύφος. Την περίοδο 1914-1920 πραγματοποιείται μια βασική επέμβαση σε ρυθμό «Νεομπαρόκ». Είναι η περίοδος κατά την οποία σε τμήμα του κτιρίου στεγάζεται το κινηματοθέατρο «Αττικόν».

Το «Αττικόν», χαρακτηρίζεται «Κινεμακολόρ» γιατί προβάλλει «ταινίας χρωματιστάς εκ του φυσικού». Καθώς, δε, διαθέτει και αίθουσα «κομψήν και θερμασμένην με καλοριφέρ», μετατρέπεται σε «Κέντρον του άνθους της αθηναϊκής κοινωνίας, του διπλωματικού σώματος, της Αυλής, κέντρον του καλλιτεχνικού κόσμου». (Από το βιβλίο του Νίκου Θεοδοσίου “Στα Παλιά τα Σινεμά”)

Είναι ο πρώτος «παρλάν», όταν βρίσκεται ήδη κάτω από τον έλεγχο των Ελληνο-αμερικανών αδελφών Σκούρα. Η πρώτη προβολή γίνεται στις 22 Οκτωβρίου 1929. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίκαιρα και τη μουσικοχορευτική ταινία του Ντέϊβιντ Μπάτλερ «Fox Follies». Τεχνικά το αποτέλεσμα είναι κακό.«Η απόδοσίς του είναι καθαρά γραμμοφωνική και ο ήχος της φωνής αποδίδεται τόσο αλλοιωμένος που με κόπο ξεχωρίζει κανείς την ανδρική από τη γυναικεία», γράφει η κριτικός Ίρις Σκαραβαίου στην «Πρωτοπορία» (Δεκ. 1929).

Την περίοδο της Κατοχής, οι γερμανικές δυνάμεις επιτάσσουν το «Αττικόν» για την ψυχαγωγία των στρατιωτών.

Τα μαγαζιά που στεγάζονται στο κτίριο ποικίλουν. Παντοπωλεία, φαρμακεία, καταστήματα κρυστάλλων.

Τη δεκαετία του ’30 δημιουργείται και η δεύτερη κινηματογραφική αίθουσα, «Απόλλων», στο υπόγειο, ενώ εγκαθίστανται εδώ τα γραφεία της «Σκούρας Φιλμς», υπό τη διεύθυνση της οποίας λειτουργούν οι δύο κινηματογράφοι.

Το 1960 οι αδελφοί Γρηγοριάδου και ο Άγγελος Αγαλιώτης εξασφαλίζουν άδεια για επισκευές από την Πολεοδομία Αθηνών και το 1982 πραγματοποιούνται γενικές εργασίες συντήρησης και αναπαλαίωσης πάνω σε μελέτη του αρχιτέκτονα Ι. Χριστακόπουλου.

Η αποκατάσταση του κτιρίου θεωρείται υποδειγματική και αποτελεί πρότυπο αποκατάστασης και συντήρησης και για άλλα νεοκλασσικά κτίρια της πόλης.

Μόνο εξωτερικές ζημιές έχει υποστεί και ο κινηματογράφος «ΑΣΤΥ», επί της πλατείας Κοραή, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, Γιώργο και Δημήτρη Στεριάκη, που όπως δήλωσαν κατάφεραν τελευταία στιγμή να αποτρέψουν τους άγνωστους εμπρηστές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Αττικόν: Γλύτωσε από τους Γερμανούς – Το έκαψαν οι Έλληνες

Ελλάδα Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε