Με αυτό το σκεπτικό η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την υπ΄ αριθμόν 1506/2016 απόφαση της έκρινε ότι οι αναδρομικές περικοπές των συντάξεων από τον Αύγουστο του 2012 των πρώην μελών του Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας παραβιάζουν τις διατάξεις του Συντάγματος που κατοχυρώνουν την ισότητα, την αναλογικότητα και την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου αλλά και της υπερνομοθετικής ισχύος ΕΣΔΑ.
Όπως επισημαίνεται στην εξαιρετικά σημαντική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επικαλέστηκε το υπουργείο Οικονομικών για να δικαιολογήσει τις περικοπές των συντάξεων, δηλαδή την επίτευξη των στόχων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, «δεν αρκούν για να καταστήσουν συνταγματικά ανεκτές τις συγκεκριμένες περικοπές».
Μάλιστα στην απόφαση του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου επισημαίνεταο πως :«ανεξαρτήτως του ότι το δημόσιο συμφέρον, για την εξυπηρέτηση του οποίου επιβλήθηκαν οι νέες μειώσεις, δεν ήταν τόσο έντονο όσο εκείνο που δικαιολογούσε την υιοθέτηση των αρχικών μέτρων των νόμων 3833/2010 και 3845/2012 που ελήφθησαν, προ του κινδύνου άμεσης χρεωκοπίας και εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, οι επίμαχες περικοπές συνιστούν μέτρα που λαμβάνονται μεν για την αντιμετώπιση της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, επιβαρύνουν όμως και πάλι- -κατά παράβαση του άρθρου 25 του Συντάγματος υποχρέωσης όλων των πολιτών για εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης- την ίδια κατηγορία πολιτών».
Στην απόφαση των δικαστών του Ελεγκτικού Συνεδρίου επισημαίνεται πως από τις συνταγματικές επιταγές συνάγεται, ότι σε περίπτωση παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, «ο κοινός νομοθέτης δύναται να θεσπίζει μέτρα περιστολής των δημοσίων δαπανών που συνεπάγονται σοβαρή οικονομική επιβάρυνση μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού και ιδίως όσων λαμβάνουν μισθό ή σύνταξη από το δημόσιο Ταμείο».
Ωστοσο το Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο της χώρας ξεκαθαρίζει στην απόφαση του πως η δυνατότητα αυτή «δεν μπορεί να είναι απεριόριστη αλλά έχει ως όριο τις αρχές της αναλογικότητας, της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οι οποίες επιτάσσουν το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής να κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών απασχολουμένων τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως και των ασκούντων ελευθέριο επάγγελμα, δεδομένου μάλιστα ότι η βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών είναι προς όφελος όλων».
Και καταλήγει το Ελεγκτικό Συνέδριο στην απόφαση του ότι οι διατάξεις του νόμου 4093/2012 είναι κατά συνέπεια ανίσχυρες, ως αντίθετες στην ΕΣΔΑ, καθώς «πρόκειται για στέρηση γεννημένου περιουσιακής φύσεως δικαιώματος (σύνταξης συγκεκριμένου ποσού, που έχει ήδη καταβληθεί), χωρίς να προκύπτει ότι η αναδρομική αυτή μείωση υπαγορεύθηκε από επιτακτικούς λόγους δημοσίας ωφέλειας, ενώ δεν τεκμηριώνεται ούτε η αναγκαιότητα και προσφορότητα της εν λόγω αναδρομικής για την επίτευξη του επιδιωκομένου με την συνολική ρύθμιση του νόμου 4093/2012 σκοπού δημοσίου συμφέροντος».