υπήρχαν φωνές που τους καλούσαν να είναι ψύχραιμοι και να αποφεύγουν τις «ακρότητες».
Μοιάζει τώρα μακρινό αλλά αν οι εξεγερμένοι εργάτες στο Σικάγο απόφευγαν τότε τις «ακρότητες» θα αργούσαμε πολλά χρόνια να φτάσουμε στο οχτάωρο. Θα πουν ίσως ορισμένοι επισκέπτες αυτού του ιστότοπου ότι έτσι θα γλίτωναν τη ζωή τους τόσοι εργάτες που δολοφονήθηκαν από την εργοδοσία και τις δυνάμεις της τάξης, τω καιρώ εκείνω.
Δυστυχώς, πολλές φορές η ιστορία δεν γράφεται από τους ψύχραιμους που διαβουλεύονται στο Ζάππειο.
Γράφεται με το κόστος σε ιδρώτα και αίμα πολλών από εκείνους που είναι κάθε φορά αποφασισμένοι να “γυρίσουν τον τροχό”.
Μπορούν να καταλογιστούν πολλά στους αγρότες. Για την ποιότητα και το είδος των προϊόντων τους, για τον τρόπο που αξιοποίησαν κάποτε τις κοινοτικές επιδοτήσεις, για την ολιγωρία τους να προχωρήσουν σε νέες καλλιέργειες.
Ολα τούτα δεν τους αφαιρούν το δικαίωμα να κινητοποιούνται και να διεκδικούν τα αιτήματα του. Δεν απαλλάσσει την Πολιτεία από τις ευθύνες που έχει απέναντι τους ούτε αθωώνει τις τράπεζες που τους περνούν τη θηλιά στο λαιμό.
Ολοι εμείς στις πόλεις που αγανακτούμε με τα μπλόκα των αγροτών και ζητάμε την παρέμβαση του εισαγγελέα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Που ακριβώς θέλουμε να ζουν αυτοί οι συμπατριώτες μας. Στα χωράφια τους όπως είναι σήμερα ή στα αστικά κέντρα να ανταγωνίζονται μαζί μας για μια δουλειά για ένα μεροκάματο;
Φαντάζομαι ότι – ανεξάρτητα με τι συνέβη στο παρελθόν – όλοι κατανοούμε πως οι αγρότες αγωνίζονται για την επιβίωση τους στο τόπο και στα χωράφια τους. Οτι απειλούνται με αφανισμό. Οτι ο αγροτικός κόσμος στην χώρα μας μειώθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια από το 30%, στο 10% του ενεργού πληθυσμού.
Αυτά είναι σοβαρά θέματα για να ξεπερνιούνται με οργή κι αγανάκτηση επειδή κλείνουν οι δρόμοι.
Οι κινητοποιήσεις δεν είναι εκθέσεις διπλωματών που παραδίδονται με κάθε επισημότητα. Είναι δυναμικές ενέργειες που συνεπάγονται κόστος. Διαφορετικά θα ήταν δελτία Τύπου που θα τα μετέφεραν οι δημοσιογράφοι στη Κοινή Γνώμη και κάπου εκεί θα τελείωνε το παραμύθι. Ενώ τώρα… Τώρα οι αγρότες πρέπει να γίνουν πεπειραμένοι τηλεστάρ, να μιλούν με ατάκες και σλόγκαν ώστε να προλαβαίνουν να πουν την άποψη τους, πριν ο αμείλικτος τηλεοπτικός χρόνος του αφαιρέσει το λόγο προς χάριν των έγκριτων σχολιαστών και τηλεδημοσιογράφων που θα τον πάρουν για να εκφράσουν την απέχθεια τους για τους κλειστούς δρόμους…