Σωρεία καταγγελιών έχουν φτάσει στα γραφεία των υπηρεσιών της γενικής γραμματείας Καταναλωτή.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Eθνους», η υπουργός Λούκα Κατσέλη και ο γενικός γραμματέας Καταναλωτή Δημήτρης Σπυράκος έχουν επεξεργαστεί αυτές τις καταγγελίες και προχωρούν στη θέσπιση κανόνων διαφάνειας, αλλά και στην υποχρεωτική τιμολόγηση συγκεκριμένων ιατρικών πράξεων, εξετάσεων και άλλων νοσηλίων.
Μάλιστα η κ. Κατσέλη θα αναζητήσει και τη συνεργασία της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης τόσο για το θέμα αυτό όσο και για τη δημιουργία θεσμικού πλαισίου στο ευαίσθητο ζήτημα της φύλαξης των βλαστοκυττάρων.
Ταυτόχρονα, στα τέλη του μήνα, ο κ. Σπυράκος θα ξεκινήσει συναντήσεις με εκπροσώπους των ιδιωτικών νοσοκομείων κάνοντάς τους γνώστες των καταγγελιών αλλά και των προθέσεων των υπουργείων.
Όπως γράφει το «Εθνος» η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή όπως και καταναλωτικές οργανώσεις γίνονται αποδέκτες καταγγελιών που μιλούν για εξωφρενικές τιμές τόσο στις εξετάσεις όσο και στα δωμάτια. Υπογραμμίζεται, μάλιστα, η ελλιπής ενημέρωση των ασθενών σχετικά με το κόστος των εξετάσεων και των νοσηλίων, ενώ επισημαίνεται ότι δεν υπάρχουν τιμοκατάλογοι.
Οι νοσηλευόμενοι έρχονται αντιμέτωποι για την ίδια ιατρική πράξη με διαφορετική χρέωση, καθώς ιδιωτικά νοσοκομεία συνυπολογίζουν την κατηγορία του δωματίου. Οσο πιο «λουξ» είναι αυτό τόσο ανεβαίνει και η τιμή της εξέτασης ή της επέμβασης.
Καταγγελίες επίσης μιλούν και για «κόλπα» στις κατηγορίες των δωματίων. Για παράδειγμα σε ιδιωτικά μαιευτήρια τα «τρίκλινα» τα χωρίζουν σε δύο επιμέρους κατηγορίες και η χρέωση -αν και επί της ουσίας τα δωμάτια δεν έχουν διαφορά- είναι υψηλότερη στη μία επειδή υπάρχει μπαλκόνι.
Επιπλέον, πολίτες που έχουν κάλυψη ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας φορτώνονται με περιττές εξετάσεις, τις οποίες στη συνέχεια αρνούνται να αναγνωρίσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες.
Πώς «φουσκώνουν» οι τιμές
Υπάρχουν περιπτώσεις καταναλωτών που μπαίνουν για εξετάσεις κι ενώ ενημερώνονται πρόχειρα για ένα συγκεκριμένο ποσό, εντούτοις ο λογαριασμός τους στο τέλος έρχεται «φουσκωμένος».
Η επίκληση της αναγκαιότητας διενέργειας κι άλλων ιατρικών εξετάσεων δεν είναι δυνατόν να αποκρουστεί από τον νοσηλευόμενο.
Επιπλέον, σε όσους προτιμούν τα ιδιωτικά νοσοκομεία για εξετάσεις δεν γίνεται εκ των προτέρων σαφής τιμολόγηση κάθε εξέτασης.
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό ασθενούς ο οποίος εισήχθη με την υποψία εμφράγματος.
Σύμφωνα με καταγγελία στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, πολίτης επισκέφτηκε ιδιωτικό νοσοκομείο με ενοχλήσεις στο στήθος.
Οι εξετάσεις
Οι πρώτες εξετάσεις δεν έδειξαν ευρήματα εμφράγματος ή άλλου προβλήματος στην καρδιά. Αυτές κόστισαν 1.300 ευρώ. Οι γιατροί είπαν στον νοσηλευόμενο ότι πρέπει να κάνει κι άλλες εξετάσεις, όπως ακτινογραφία θώρακα, τεστ κοπώσεως, γαστροσκόπηση και μαγνητική. Με τη σειρά του ζήτησε έναν υπολογισμό του κόστους, αλλά δεν λάμβανε απάντηση από τους αρμόδιους του νοσοκομείου.
Ο ίδιος θέλησε να φύγει, ωστόσο οι γιατροί δεν τον άφηναν, επικαλούμενοι την ανάγκη προστασίας της υγείας του. Εκανε τις εξετάσεις και, αφού ο ίδιος ρώτησε το λογιστήριο, πληροφορήθηκε πως αυτές θα του κοστίσουν 960 ευρώ.
Τελικά κλήθηκε να πληρώσει και για τις πρώτες και για τις δεύτερες εξετάσεις 2.750 ευρώ.
Ασφαλισμένοι – Ανασφάλιστοι – Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Πολλές καταγγελίες αφορούν την πρακτική των ιδιωτικών νοσοκομείων να επιβάλλουν διαφορετικές χρεώσεις σε νοσηλευόμενους που έχουν κάλυψη ασφαλιστικών εταιρειών σε σχέση με άλλους που δεν έχουν.
Στις καταναλωτικές οργανώσεις γίνονται αναφορές πως όσοι είναι ασφαλισμένοι «φορτώνονται» με υπερβολικές χρεώσεις και εξετάσεις. Το αποτέλεσμα είναι οι ασφαλιστικές εταιρείες στη συνέχεια είτε να μην αποδέχονται την αποζημίωση των πελατών τους, είτε να τους επιβαρύνουν με αυξήσεις στα ασφάλιστρα. Το υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας δεν έχει τη δυνατότητα της άμεσης παρέμβασης στις τιμές.
Επιδιώκει οι τιμές των νοσηλίων και των ιατρικών εξετάσεων να αποτυπώνονται στους τιμοκαταλόγους και μέσα από ένα πλαίσιο κανόνων να ενημερώνεται με σαφήνεια ο ασθενής για το κόστος και τις χρεώσεις. Πηγές αναφέρουν ότι αυτό το θέλουν και οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών νοσοκομείων και γι’ αυτό άλλωστε συμφώνησαν στην πρωτοβουλία της ηγεσίας του υπουργείου να συζητήσουν για τη θέσπιση κανόνων τιμολόγησης και διαφάνειας.
Ιδιωτικά μαιευτήρια – Η αμοιβή ανάλογα με το… κρεβάτι
Συνήθης είναι επίσης η πρακτική της διαφορετικής τιμολόγησης των δωματίων στα οποία νοσηλεύονται οι ασθενείς. Οσο περισσότερα κρεβάτια υπάρχουν τόσο χαμηλότερο είναι το κόστος.
Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί σε κάποια ιδιωτικά μαιευτήρια να υπάρχουν διαφορετικές χρεώσεις για δωμάτια με τον ίδιο αριθμό κρεβατιών, αλλά επειδή κάποια έχουν καλύτερη… θέα να κοστίζουν ακριβότερα. Και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει σαφής ενημέρωση.
Για παράδειγμα σε ιδιωτικό μαιευτήριο στα τρίκλινα δωμάτια έχει γίνει διαχωρισμός σε δύο κατηγορίες. Το λεγόμενο «τρίκλινο κανονικό» και το «τρίκλινο οικονομικό». Η μόνη διαφορά ανάμεσα στα δύο είναι ότι το κανονικό έχει μπαλκονάκι και το δεύτερο δεν έχει με αποτέλεσμα το πρώτο να χρεώνεται προς 2.200 ευρώ και το δεύτερο 3.300 ευρώ.
Επιπλέον υπάρχουν καταγγελίες πως μητέρες νοσηλεύτηκαν στην κατηγορία του «οικονομικού» τρίκλινου και το πλήρωσαν ως κανονικό.
Αποκλίσεις
Κάποιες καταγγελίες μιλούν ακόμη και για αποκλίσεις στις τιμολογήσεις των χειρουργικών επεμβάσεων. Ακριβότερα την πληρώνει ο ασθενής του δίκλινου δωματίου, φθηνότερα του τρίκλινου. Τέτοιες καταγγελίες γίνονται σε μαιευτήρια όπου η επισκληρίδιος αναισθησία σε εγκύους που γεννούν με καισαρική τομή είναι υψηλότερη για εκείνες που είναι σε δωμάτιο με λίγα κρεβάτια. Στο προαναφερόμενο περιστατικό η επισκληρίδιος χρεώθηκε 400 ευρώ έξτρα για τη μητέρα του κανονικού τρίκλινου, ενώ στην άλλη γυναίκα του «οικονομικού» στην τιμή των 2.200 ευρώ περιλαμβανόταν και η επισκληρίδιος.
Επίσης σε άλλο ιδιωτικό νοσοκομείο καταγγέλλεται ότι η απλή «γενική αίματος» τιμολογείται με αποκλίσεις από κατηγορία σε κατηγορία δωματίου. Για παράδειγμα στο τρίκλινο κοστίζει 50 ευρώ, στο δίκλινο 70 και στο μονόκλινο 100 ευρώ.
Το μεγάλο «κόλπο» – Παράνομες χρεώσεις για φύλαξη βλαστοκυττάρων
Παρέμβαση ετοιμάζουν τα υπουργεία Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Υγείας και στο επίμαχο θέμα της χρέωσης για τη φύλαξη των βλαστοκυττάρων. Τα δύο υπουργεία διαπιστώνουν μία άναρχη κατάσταση, με την ανάπτυξη 17 ιδιωτικών τραπεζών φύλαξης, χωρίς κανένα θεσμικό πλαίσιο.
Υπάρχει, λένε πηγές της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, παραπληροφόρηση και καλλιέργεια προσδοκιών με τα βλαστοκύτταρα που αναπτύσσεται από τις ιδιωτικές εταιρείες.
Για παράδειγμα ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι τα βλαστοκύτταρα δωρίζονται για αλλογενή χρήση. Δηλαδή για τη χρήση από άτομα εκτός οικογενειακού περιβάλλοντος. Επίσης σύμφωνα και με την εμπειρία άλλων κρατών δεν μπορούν να κρατηθούν όλα. Η φύλαξη για 20 χρόνια χρεώνεται, επίσης, 2.500 ευρώ. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μία δημόσια τράπεζα της Ακαδημίας Αθηνών.
Από ελέγχους που είχαν γίνει από τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή τον Μάιο προέκυψε ότι ιδιωτικά μαιευτήρια χρέωναν τις μητέρες, χωρίς να το γνωρίζουν εκ των προτέρων. Οι τιμές για τη λήψη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος από τη μητέρα κυμαίνονταν από 225 έως 350 ευρώ.
Τότε η γενική γραμματεία είχε επιβάλει χρηματικά πρόστιμα, καθώς όπως επεσήμανε «τα μαιευτήρια επέβαλλαν την παραπάνω χρέωση ακόμη κι όταν οι γονείς δώριζαν, όπως στις περιπτώσεις που καταγγέλθηκαν στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, τα βλαστοκύτταρα σε δημόσιες τράπεζες για να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον από οποιονδήποτε τα έχει ανάγκη».
Μάλιστα ο Δ. Σπυράκος είχε επισημάνει ότι «αντί για ηθική επιβράβευση και επιδοκιμασία, οι καταναλωτές αντιμετώπιζαν τις υπέρμετρες και αποτρεπτικές για τη δωρεά αξιώσεις των μαιευτηρίων, κατά παράβαση σχετικού προεδρικού διατάγματος (26/2008) που ενθαρρύνει τις δωρεές ιστών και κυττάρων και απαγορεύει την είσπραξη αμοιβής για αυτές. Ετσι η πράξη δωρεάς προς το κοινωνικό σύνολο γινόταν αντικείμενο κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης».
Κατά τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, «η χρέωση αυτή ήταν παντελώς αδιαφανής ως προς την αιτία και το ύψος της. Οι καταναλωτές δεν είχαν καμία πληροφόρηση ποιες ενέργειες ή παροχές καλύπτει αυτή η χρέωση ώστε να σταθμίσουν και να κρίνουν το εύλογο αυτής.
Όπως μάλιστα αποδείχθηκε, παρά την ασάφεια που καλλιεργούσε ο αδιαφανής όρος, στο συνολικό ποσό της χρέωσης δεν περιλαμβανόταν αμοιβή ιατρού, ο οποίος άλλωστε δεν αξίωνε και δεν πληρωνόταν για τη συλλογή των βλαστοκυττάρων».