Χρόνια τώρα κάποια περίεργα “φαντάσματα” κάνουν το ίδιο. Σε κάθε ειρηνική, μεγαλειώδη κινητοποίηση εμφανίζονται και σπέρνουν την καταστροφή. Δημιουργούν τις συνθήκες που τρομοκρατούν όποιον θέλει να διαδηλώνει στους δρόμους, μετατρέποντας όποια διαμαρτυρία επιλέξουν σε πόλεμο.
Δηλαδή βοηθούν με τον καλύτερο τρόπο την εκάστοτε κυβέρνηση και την αστυνομία .Αποθαρρύνουν κάθε διαμαρτυρόμενο. Και δίνουν νόημα στη ύπαρξη και τη δράση της καταστολής.
Το ίδιο έκαναν και τώρα. Περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία και την άρπαξαν. Είκοσι μέρες ήταν στο Σύνταγμα οι αγανακτισμένοι. Χωρίς κανένα παρατράγουδο. Ενώνοντας τη διαφορετικότητα τους σε ένα κοινό όραμα. Ένα καλύτερο μέλλον για όλους. Και το αξίωσαν με τρόπο ΑΠΟΛΥΤΩΣ ειρηνικό. Χωρίς κουκούλες. Με πάθος και περηφάνια. Και με όπλα όχι τις μολότοφ και τους λοστούς, αλλά το σύνθημα, το τραγούδι, το χλευασμό και την ανάγκη για μια καλύτερη ζωή.
Έτσι κατάφεραν να ταρακουνήσουν γερά το σύστημα. Βουλευτές παραιτήθηκαν και υπουργοί συνειδητοποίησαν ότι η κοινωνία αντιδρά δυναμικά και ενώνεται πάνω από κόμματα και ταμπέλες.
Αυτό ήταν. Το μακρύ προβοκατόρικο χέρι της εξουσίας έπρεπε να δράσει. Έβαλε την κουκούλα του και κατάφερε μέσα σε δύο ώρες να αδειάσει την πλατεία.
Για να δούμε όμως αν αυτή τη φορά …θα τους περάσει. Γιατί τώρα αλλάζουν πολλά. Κι αυτά τα “φαντάσματα” που χρόνια τώρα ασχημονούν μπροστά στα μάτια της αστυνομίας αλλά ποτέ (!) δε συλλαμβάνονται ξεμπροστιάζονται για τα καλά.