Ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης γεννήθηκε το 1967 στη Νίκαια Αττικής και, μετά την αποφοίτησή του από το Β’ Λύκειο Πετρούπολης, συνέχισε τις σπουδές του, αρχικά στη Νομική και εν συνεχεία στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, δίχως όμως να τις ολοκληρώσει.
Με τη δημοσιογραφία ασχολήθηκε αρχικά ως συνεργάτης της εφημερίδας «Εποχή» και των περιοδικών «Πολίτης», «Αντί», «Μετρό» και «Άλφα».
Από το 1993 άρχισε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Η Αυγή», ενώ από το 1999 εντάχθηκε στο μισθολόγιο της, ως συντάκτης διαπιστευμένος στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Την περίοδο εκείνη, επίσης, εργαζόταν ως ανταποκριτής στην εφημερίδα «Νέα Κρήτη» και συμμετείχε στις συντακτικές ομάδες των περιοδικών «Οικοτοπία» και «Ενέδρα».
Στην εφημερίδα «Η Αυγή», πέραν της ενασχόλησής του με τα θέματα της οικονομίας, παρακολουθούσε από προσωπικό ενδιαφέρον και αρθρογραφούσε για θέματα σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις, την κίνηση των ιδεών, της οικολογίας και της μουσικής.
Από τον Μάιο του 2012 και για σχεδόν τριάμισι χρόνια υπέγραφε τη δημοφιλή στήλη της «Αυγής» «Εκλογομαγειρέματα» αρχικά και στη συνέχεια «Στον Αφρό».
Υπήρξε, επίσης, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων της «Αυγής» αλλά και μέλος του Δ.Σ. της εφημερίδας.
Από το 2008 είχε αναλάβει τη διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105,5» όπου διατηρούσε καθημερινή ενημερωτική εκπομπή.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται βαθύτατα τη σύζυγό του και τους οικείους του και αποχαιρετά έναν άξιο συνάδελφο, που είχε να δώσει ακόμη πολλά.
Το κείμενο με το οποίο ο ραδιοφωνικός σταθμός στο «Κόκκινο» τον αποχαιρετά, είναι το εξής:
“Ο Γιώργος «κερνά» άθελά του την πίκρα της αβάστακτης απώλειας σε αφάνταστα μεγάλο αριθμό ανθρώπων: Συγγενείς, φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, συναδέλφους.
Ειδικά για τους συνάδελφους στο «Κόκκινο», η αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας μοιάζει αδιανόητη. Όσοι έφθαναν κατά τις πρωινές ώρες στον 3ο όροφο των γραφείων του σταθμού και έβλεπαν τον Γιώργο να προετοιμάζει την εκπομπή του, ήξεραν ότι μια τους «καλημέρα» θα δεν επέσυρε- σχεδόν ποτέ- την απλή μονολεκτική ανταπόδοση. Ο Γιώργος ήταν εκεί για να επικοινωνεί, να σχολιάζει, να «ανοίγει» συζητήσεις, να καλαμπουρίζει, να σαρκάζει αλλά και να δέχεται «πειράγματα», να απολαμβάνει τις απόψεις, αλλά και τις διαφωνίες των συνομιλητών του. Η ζωντάνια και η ευρηματικότητά του ήταν «σήματα κατατεθέντα» για το σταθμό, τις ώρες που ο Γιώργος βρισκόταν, εδώ.
Όλοι στο «Κόκκινο» εκφράζουμε βαθύτατα συλλυπητήρια στη σύζυγό του Μάρσα και σε όλους τους συγγενείς του Γιώργου. Δύσκολο να αποδεχθείς αυτό που έχει συμβεί. Δύσκολο ακόμη και να κοιτάς ακόμη το άδειο γραφείο του 3ου ορόφου στο «Κόκκινο». Δύσκολο να καταφέρεις να γεμίσεις το ψυχικό κενό που νιώθεις με τις τόσες ζωντανές μνήμες, που – ανάθεμά τες- είναι τόσο ζωντανές, ώστε αναρωτιέσαι αν δικαιούσαι να τις λες «μνήμες»…
Καλό ταξίδι, Γιώργο.”
Με πληρφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ