Ουρές στα ασφαλιστικά ταμεία, στα νοσοκομεία, στα συσσίτια, στα ταμεία ανεργίας. Σύγχυση και μάταιη προσμονή στα γραφεία πρόνοιας για την απογραφή των δικαιούχων με τους εξοντωτικούς ρυθμούς και μεθόδους μιας αναχρονιστικής γραφειοκρατίας.
Κατάντησε ύβρις για την έννοια της πρόνοιας η κατάσταση που επικρατεί τις τελευταίες μέρες στα σημεία απογραφής, όπου εκατοντάδες άνθρωποι συνωστίζονται για την εξασφάλιση του καθοριστικού για την ύπαρξη τους βοηθήματος. Προνοώ από την αρχαιότητα και εντεύθεν σημαίνει, σκέφτομαι εκ των προτέρων, αλλά σ’αυτά τα νεοελληνικά χρόνια η πρόνοια ήταν μια κατ’ ευφημισμόν έννοια. Ακόμη και στις καλές μέρες, πόσο μάλλον αυτή την περίοδο που, ο πανικός και η αβεβαιότητα καταβάλλει πιότερο τους αδυνάτους .Και ταυτοχρόνως βυθίζει σε αδυναμία διαχείρισης των καταστάσεων, μετέωρες υπηρεσίες και ανασφαλείς υπαλλήλους.
Ουρά στη Βουλή οι δεκάδες εφαρμοστικές διατάξεις με το ψαλίδι των νομοθετικών περικοπών να ανοιγοκλείνει και να πετσοκόβει, για παράδειγμα την πρόσβαση των αρρώστων στη νοσηλεία και στο φάρμακο ή να φορολογεί την σύνταξη των γερόντων από τις πέντε χιλιάδες. Με κομμένο φάρμακο και φορολογημένη μικροσύνταξη ο ανήμπορος των πάλαι ποτέ περήφανων γηρατειών πεθαίνει και η ευμεγέθης τάξη των φοροκλεπτών που δημιουργήθηκε από την τεχνητή αβελτηρία του πολιτικού συστήματος μπορεί να ατενίζει τον δρόμο προς την χρεοκοπία με άλλο μάτι.
Όσο ο καιρός θα κυλά προς την πιο χλωμή Άνοιξη των τελευταίων δεκαετιών , η συμπίεση του προυπολογισμού στα απαιτούμενα της μνημονιακής προσαρμογής , θα αφήνει σημάδια αποσύνθεσης λειτουργιών και δομών . Δεν φτάνει για παρηγοριά το νομοσχέδιο για το εθνικό φιλέτο του Ελληνικού που υπόσχεται κατεδαφίσεις αστραπή και ουρανοξύστη στην παραλία να συναγωνίζεται τα ύψη της λαϊκής αγανάκτησης.