Αναρωτιέμαι με βάση τις ενέργειες των από το ΚΚΕ ελεγχόμενων σωματείων στο λιμάνι του Πειραιά.
Με βάση τις δηλώσεις της Αλέκας πως η αστική τάξη πρέπει να φοβηθεί τη δύναμη του κινήματος, όπου αστική τάξη οι διάφοροι δυστυχείς επιβάτες και τουρίστες και κίνημα οι 150 περίπου οπαδοί του Τσιμπόγλου.
Με βάση τις επανειλημμένες δηλώσεις του Μαίλη και άλλων Περισσαίων πως το Σύνταγμα είναι αστικό κατασκεύασμα, άρα περιορισμένου σεβασμού για τους επαναστάτες της ντουντούκας του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ εκφράζει ανάγλυφα παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας. Ενοχική για τις τότε πράξεις των νικητών του εμφυλίου, ανεκτική για τις προκλήσεις τώρα των αφρισμένων δήθεν επιγόνων των ηττημένων. Αριστερόστροφη ρητορική μέχρι σήμερα, δεξιές πρακτικές από τότε.
Η σύγχυση που προκαλείται αφαιρεί κάθε δυνατότητα να συνδέσεις το «αριστερό ή δεξιό» με αξίες, πιστεύω καις στάσεις ζωής σήμερα. Απομένει η ιστορική καταγωγή και ταυτότητα, που σε βαθμό κατάχρησης και εν τέλει φολκλορικά επικαλείται και εκμεταλλεύεται το ΚΚΕ.
Δεν θα κατέτασσα ποτέ το σημερινό ΚΚΕ ως αριστερό κόμμα γιατί πιστεύω ακόμη πως η αριστερά έχει σχέση με την ελευθερία και τη δημοκρατία, εμπνέεται από την Ευρωπαική παράδοση του διαφωτισμού και τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης.
Οι όψιμοι μικροί Ροβεσπιέροι του ΚΚΕ, πολύ τζάμπα μάγκες, οι οποίοι σιτίζονται στο κοινοβούλιο και το καταγγέλλουν ταυτόχρονα δεν έχουν , ούτε καν εφαπτομενικά, σχέση με τα παραπάνω.
Το ΚΚΕ σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης αγωνίσθηκε για ψήφους και επιδόματα. Μερίδιο από τα λάφυρα δηλαδή . Όσο κι αν σήμερα καταγγέλλει και καταριέται, στην ουσία ποτέ δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα της παράνομης και συνένοχης εθνικής συναλλαγής. Είναι μέρος, ατόφιο και ολόκληρο, της χρεοκοπίας. Ποτέ δεν έφτιαξε μέτωπο στη διαφθορά, στην εξευτελιστική χρήση και λειτουργία των θεσμών.
Το πρόβλημα δεν είναι να δείρουν τα ΜΑΤ τους τραμπούκους του Τσιμπόγλου. Είναι να αρχίσει η καταδίκη από παντού, η απομόνωση εντέλει των φασιστικών πρακτικών και ανατριχιαστικών νοοτροπιών που αποπνέουν στον Περισσό. Το ΚΚΕ ήταν στην παρανομία. Κακώς. Να μπει στην απομόνωση της σκέψης σαν κάτι το αδιανόητο, όπως και οι καταπατητές φοιτητές του ασύλου, οι κάθε μορφής αυτόκλητοι σωτήρες που βάρβαρα, ανελεύθερα, προκλητικά προσπαθούν να αφυπνίσουν την «ψευδή» μας συνείδηση.
Η κοινωνική σιωπή ή αποδοχή των ενεργειών τους έχει κάτι από τη φρίκη του παρατηρητή της ασέλγειας, εξεγείρει όσο και η απάθεια του ασυναίσθητου.
Το κλείσιμο με το τεφτέρι του εμφύλιου, για να τιμηθούν όλα τα θύματά του, είναι η μηδενική ανοχή στην έμπρακτη παραβίαση της δημοκρατικής νομιμότητας από το ΚΚΕ.
Πέτρος Φιλίππου