Πολύ πριν η χώρα μπει κάτω από τον αστερισμό των μνημονίων και της εξωτερικής διαχείρισης των οικονομικών της, οι φυλακές, από χώροι στέρησης της ελευθερίας για σωφρονισμό είχαν μετατραπεί σε χώρους αποστέρησης της ανθρώπινης οντότητας κυρίως για τους πληβείους έγκλειστους. Και σε χώρους απίστευτης διαφοράς κρατικών υπαλλήλων με αντικείμενο την διαχείριση του πιο σημαντικού αγαθού μετά την ζωή του ανθρώπου, δηλαδή της ελευθερίας του .
Τώρα μάλιστα που η οικονομική στενότητα εξαϋλώνει τις δημόσιες δαπάνες και μετατρέπει τους τόπους παροχής κοινωνικών υπηρεσιών του δημοσίου, όπως τα νοσοκομεία, σε κολαστήρια, δεν πρέπει να προκαλεί μεγάλη έκπληξη το τόσο συχνό κροτάλισμα των Καλάσνικοφ σε φυλακές τύπου Τρικάλων .
Είναι η δεύτερη φορά σε ένα μήνα που ο υπουργός Δικαιοσύνης διατρέχει τον Θεσσαλικό κάμπο για να εκτονώσει μια ατμόσφαιρα που μυρίζει πόλεμο και μακρινή δύση την εποχή που οι απέξω πολιορκούσαν τα γραφεία των δικαστών και των σερίφηδων για να φύγουν οι κρατούμενοι .
Είναι η δεύτερη δεκαετία μετά το 2000 και ο εμβληματικός συνδικαλιστής των σωφρονιστικών της μεταπολίτευσης , Α. Αραβαντινός διάγει δεύτερη επικοινωνιακή νεότητα , πότε ως Κασσάνδρα ,πότε ως μάρτυς και πότε ως λυτρωτής .
Η ιστορία των Ελληνικών φυλακών από το 1980 και μετά συμπυκνώνει την αδυναμία του Ελληνικού μεταπολιτευτικού κράτους να διαμορφώσει εκτός των τόσων άλλων που δεν πρόκανε , ένα πολιτισμένο και ορθολογικό σωφρονιστικό σύστημα .
Απέφυγε να επενδύσει σε ένα τομέα καθοριστικό , για το μέλλον μιας κοινωνίας . Και ειδικώς μια κοινωνίας με τις τεράστιες μεταβολές που συνέβησαν κλιμακωτά και πυκνά στην Ελληνική ,από το 1990 και μετά. Άφησε την παραγωγή νομοθεσίας γύρω από τον σωφρονισμό στην μέριμνα νομικών γραφείων που κινήθηκαν κυρίως με γνώμονα την επαγγελματική ιδιοτέλεια και όχι τον εξανθρωπισμό του σωφρονισμού .
Κάπως έτσι όμως φθάσαμε στην εποχή των βραχιολιών που προβλέπει το σχετικό νομοσχέδιο για να αποσυμφορήσει τις φυλακές και ταυτοχρόνως επιστρέφουμε στην εποχή της άγριας δύσης ή του αμερικανικού μεσοπολέμου . Και έπεται συνέχεια σε μια κοινωνία όπου δεν έχει μείνει αρμός για αρμός και με ένα οικονομικό παλιόκαιρο που συνάζει τραπεζίτες κάτω από τις ίδιες τέντες , λύκους και πρόβατα μέσα στα ίδια μαντριά .
Γιώργος Μαρνέλλος