Η διαμάχη ή «παρεξήγηση», όπως τη χαρακτηρίζουν, των δύο γυναικών για τη φώκια και με ποιο τρόπο πρέπει αυτή να προστατεύεται, άρχισε εδώ και μερικές εβδομάδες. Όπως γράφει το Βήμα της Κυριακής, στο γραφείο της κυρίας Μπιρμπίλη έφτασε μια αναφορά από μια περιβαλλοντική Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Στο Μαντούδι της Εύβοιας κάποιοι «ασυνείδητοι», όπως χαρακτηρίστηκαν, πυροβόλησαν στο κεφάλι μια φώκια 4 μηνών.
Η φώκια ήταν αρσενική και εντοπίστηκε νεκρή στην παραλία Κρύα Βρύση της Κεντρικής Εύβοιας. Έφερε διαμπερές τραύμα στο κεφάλι από πιστόλι! «Δυστυχώς το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των μεσογειακών φωκιών που έχουν πέσει θύματα του ανθρωπίνου παράγοντα τα τελευταία χρόνια» σημείωνε σε έγγραφό της η περιβαλλοντική Μη Κυβερνητική Οργάνωση.
Η κυρία Μπιρμπίλη, η οποία συνεργάζεται στενά με όλες αυτές τις οργανώσεις, άστραψε και βρόντηξε. Κάποιες άλλες πληροφορίες που έφθαναν στο γραφείο της στην οδό Μεσογείων, ότι ορισμένοι οι ψαράδες σκοτώνουν και τα ψαροκάικά τους χτυπούν φώκιες, έκαναν την υπουργό Περιβάλλοντος έξω φρενών. Κάθισε αμέσως και έγραψε μια επιστολή στη συνάδελφό της υπουργό Ανάπτυξης κυρία Μπατζελή, στην αρμοδιότητα της οποίας ανήκει και η αλιεία: «Να απαγορευθεί η αλιεία στις περιοχές όπου υπάρχουν φώκιες. Να σταματήσουν στις περιοχές οι αλιευτικές δραστηριότητες, να σωθούν οι φώκιες»!
Οταν η κυρία Μπατζελή άνοιξε την αλληλογραφία της, βρισκόταν τότε σε πλήρη εξέλιξη το σκάνδαλο με τους διορισμούς στην ΑΓΡΟΓΗ, αλλά η έκπληξή της ήταν μεγάλη. Πώς είναι δυνατόν, σκέφτηκε, να απαγορευθούν οι αλιευτικές δραστηριότητες στην περιοχή όπου κινούνται οι φώκιες;
Κάθισε λοιπόν και έγραψε απαντητική επιστολή, λακωνική, αλλά με νόημα: «Κυρία συνάδελφε, οι φώκιες μετακινούνται,εφόσον μιλάμε για αλιεία και όχι για… δενδροκαλλιέργεια». Με δυο λόγια, έλεγε σε συνεργάτες της η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, η φώκια στη Μεσόγειο και στις ελληνικές θάλασσες δεν βρίσκεται ποτέ σε ένα συγκεκριμένο σημείο αλλά μετακινείται συνεχώς ψάχνοντας για τροφή. Από τον Θερμαϊκό, το Κεντρικό Αιγαίο ως τα παράλια της Τουρκίας, οι φώκιες, όσες έχουν απομείνει, κολυμπούν έλευθερα. Προφανώς, εξηγούσε σε συνεργάτες της η κυρία Μπατζελή, η φώκια δεν είναι δέντρο, ώστε να μένει ακίνητη. Μπορεί να υπάρχει το θαλάσσιο πάρκο για τις φώκιες στην Αλόννησο, αλλά οι φώκιες δεν μένουν ποτέ στατικές σε ένα σημείο.
Το θέμα ωστόσο δεν απεδείχθη και τόσο απλό. Είναι γεγονός ότι ο αριθμός συνεχώς μειώνεται τα τελευταία χρόνια και η μείωση αυτή οφείλεται σε τρεις λόγους: στη θαλάσσια ρύπανση (που είναι μεγάλη γενικά στη Μεσόγειο), στους ψαράδες που τις εξοντώνουν είτε με πυροβολισμούς είτε με μαχαιριές και στους δυναμίτες που χρησιμοποιούν οι ψαράδες για να πιάσουν τα ψάρια. Αποτέλεσμα; Μαζί με τις συναγρίδες, τους ροφούς και τις σφυρίδες να σκοτώνονται και οι φώκιες. Αρα οι ψαράδες είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη μείωση του αριθμού τους και κυρίως στις ελληνικές θάλασσες, αφού πολλές φορές ξεβράστηκαν φώκιες σε παραλίες με εμφανή τραύματα από δυναμίτη.
Η κυρία Μπιρμπίλη μπορεί ακόμη να μην έχει την εμπειρία του πρωτοκόλλου του Υπουργικού Συμβουλίου και μπορεί να μη γνωρίζει πώς επιλύονται τέτοιου είδους «διαφορές», αλλά η αγάπη της για τις φώκιες είναι δεδομένη. Η κυρία Μπατζελή αγαπά και αυτή τις φώκιες, καταγγέλλει πάραυτα στα αρμόδια λιμεναρχεία όσους ψαράδες τις σκοτώνουν, ενώ θεωρεί ότι πρέπει απαραιτήτως να προστατεύονται. Εχει όμως και τους αλιείς στην αρμοδιότητά της και δεν θα ήθελε με κανέναν τρόπο να λάβει κάποια απόφαση- όπως να απαγορεύσει την αλιεία- που μπορεί μεν να ικανοποιούσε τη συνάδελφό της, αλλά θα είχε να αντιμετωπίσει στο μέλλον νέα μπλόκα, αυτή τη φορά όχι με τρακτέρ, αλλά με βάρκες, ψαροκάικα και αλιευτικά.
Πάντως διαστάσεις το θέμα με τη μεσογειακή φώκια δεν πήρε. Υπήρξε ένα είδους φιλικού διακανονισμού της όλης υπόθεσης, αυτή τη φορά προφορικού. Οι δύο κυρίες του Υπουργικού Συμβουλίου είναι φίλες, συνεργάζονται καθημερινώς στενά και κανένα έγγραφο ή αίτημα δεν θα μπορούσε να διαταράξει τη συνεργασία τους. Φθάνει όμως να μην εισέρχεται η μία στα «χωράφια» της άλλης. Ισως, όπως λέγεται, η υπουργός Περιβάλλοντος να παραπονέθηκε για την έγγραφη απάντηση που της έστειλε η συνάδελφός της (αυτή που έλεγε «αν μιλάμε για αλιεία ή για δενδροκαλλιέργεια»), αλλά δεν συνέχισε. Ισως πάλι να έληξε το θέμα όταν κάποιοι από τους συνεργάτες των δύο υπουργών είπαν ότι αν τελικά απαγορευθούν οι αλιευτικές δραστηριότητες εκεί όπου κάθε φορά κυκλοφορούν οι φώκιες, τότε πιθανώς οι ψαράδες «θα κρεμάσουν στα καΐκια τους τις φωτογραφίες των υπουργών με σώμα… γοργόνας και θα τις περιφέρουν στις ελληνικές θάλασσες…».