σε όλους εμάς, που έχουμε αντιληφθεί τον ρόλο, που οι σύγχρονοι έλληνες πρέπει να παίζουν σε ότι αφορά την φύλαξη του σπουδαίου πολιτισμού, που πριν από 2500 χρόνια πρόγονοι μας δημιούργησαν σε αυτό τον τόπο. Η Ακρόπολη δεν ανήκει σε κάποιον. Ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο υπουργείο Πολιτισμού, ούτε στους διαμαρτυρόμενους συμβασιούχους, ούτε στο ΠΑΜΕ αλλά ούτε καν στους έλληνες.
Είναι το σύμβολο του οικουμενικού πολιτισμού, κι υπό την έννοια εμείς οι έλληνες πρέπει να νιώθουμε τυχεροί αλλά και τιμή, που οι συνθήκες μας έταξαν να είμαστε οι φύλακες κι όχι φυσικά οι ολετήρες αυτού του μοναδικού μνημείου. Όμως αυτό προφανώς κάποιοι δεν το εκτιμούν. Δεν το εκτιμούν η Αλέκα Παπαρήγα και το ΚΚΕ, που όπως είπαν «ε,δεν θα πάθει και κάτι ο λόφος της Ακρόπολης από την κατάληψη». Προφανώς δεν μπορούν οι του κόμματος αυτού να αντιληφθούν τον συμβολισμό, που εμπεριέχει το μείζον μνημείο.
Ο νους τους φθάνει μόνον μέχρι το μαυσωλείο του Λένιν, που και μόνον να σκεπτόταν κάποιος να το καταλάβει στα πέτρινα χρόνια του Στάλιν και του Μπρέζνιεφ θα βρισκόταν στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιο γκουλάγκ, όπου θα έβρισκε μαρτυρικό θάνατο. Αλλά δεν το αντιλαμβάνονται και πολλοί άλλοι. Δεν το καταλαβαίνουν προφανώς ούτε οι συμβασιούχοι, που καταλαμβάνουν το μνημείο με αίτημα να μονιμοποιηθούν στο Δημόσιο και να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους. Δεν το αντιλαμβάνονται ούτε στο υπουργείο Πολιτισμού, που δεν ήξεραν να προστατεύσουν το μνημείο. Δεν το αντιλαμβάνεται και ο πολιτικός κόσμος, που δεν μπορεί, εγκλωβισμένος καθώς είναι στο στείρο πελατειακό σύστημα, που επί δεκαετίες διαμόρφωσε, να εμπνεύσει τους πολίτες για τις αξίες, που απορρέουν από το σύμβολο της Ακρόπολης, το σύμβολο του Οικουμενικού Πολιτισμού.
Οι συμβασιούχοι, που συμμετείχαν στα έκτροπα της περασμένης Πέμπτης μπορεί να έχουν χίλια δίκια να διεκδικούν την εκπλήρωση των όποιων αιτημάτων τους. Θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν στο υπουργείο Πολιτισμού, στο υπουργείο Οικονομικών, στο σπίτι του όποιου υπουργού. Ακόμα και στη Βουλή. Ουδείς όμως έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται, όποιο δίκιο κι αν έχει, να καταλαμβάνει τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Στο πανανθρώπινο σύμβολο του Πολιτισμού, που υπερβαίνει οποιονδήποτε εξ ημών. Το δυστύχημα είναι ότι κι η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που θα έπρεπε να είχε λύσει το πρόβλημα εγκαίρως, βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια λογική, που είναι ξεπερασμένη και μονόπλευρη, βλέποντας πίσω από τους διαμαρτυρόμενους συμβασιούχους «γαλάζια παιδιά» και κομματικές αντιπαραθέσεις με τη ΝΔ. Θλιβερό.
Ολοι τους, κόμματα και πολιτικοί, επί δεκαετίες τώρα διόριζαν από το «παράθυρο» δημόσιους υπαλλήλους, που η χώρα τους πληρώνει ακριβά, με αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας σήμερα. Η αποτρόπαιη αυτή πρακτική καταδίκασε τους σύγχρονους έλληνες στην μεγαλύτερη μιζέρια της μεταπολεμικής ιστορίας της. Ας μην καταδικάσουν και το μνημείο της Ακρόπολης, το μόνο, που έμεινε όρθιο μέσα στο διάβα των αιώνων για να θυμίζει ότι κάποτε εδώ σε αυτή την χώρα, που σήμερα καταδυναστεύεται από την αθλιότητα, την έλλειψη αξιών και την βλακεία, δημιουργήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς, που συνεχίζει και θα συνεχίζει να εμπνέει την ανθρωπότητα για πολλές χιλιετίες στο μέλλον.