Αλλά είναι και πολύ πιο σύνθετη από ότι νομίζουμε. Και χρειάζεται συγκροτημένη πολιτική για να ξεφύγουμε από τα σημερινά αδιέξοδα. Αλλά για να γίνει αυτό πραγματικότητα πρέπει όλοι να αλλάξουμε συμπεριφορά και νοοτροπία και να αποφασίσουμε να πάρουμε άλλη κατεύθυνση, κοινωνία και κυρίως η κυβέρνηση της. Ειδάλλως, τα μέτρα, που ελήφθησαν θα προκαλέσουν μόνον την εύλογη αντίδραση του κόσμου, θα οδηγήσουν στη δεδομένη φτώχεια όλων μας, αλλά και δεν θα λύσουν το πρόβλημα.
Εχουμε εδώ και πολύ καιρό γράψει και ξαναγράψει ότι όλοι, προεξάρχοντος του γραφειοκρατικού και διεφθαρμένου δημόσιου τομέα, κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία επί δεκαετίες τώρα καθιστώντας την αποκλειστικά κρατικοδίαιτη κι εξαρτώμενη από τον δανεισμό και μόνον. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνον το 2009, η χώρα είχε έσοδα μόλις 45 δις ευρώ και έξοδα πάνω από 78 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από το δανεισμό. Κι επειδή ιδιωτική οικονομία ουσιαστικά δεν υφίσταται, όταν χρεοκοπεί το κράτος, χρεοκοπεί συνολικά η οικονομία. Κι ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε μια χώρα απολύτως εξαρτημένη από τις εισαγωγές.
Δεν παράγουμε οτιδήποτε. Και δεν αναφερόμαστε μόνον στις ανάγκες τις ενεργειακές η στην υψηλή τεχνολογία, που ακόμα κι αυτά θα μπορούσαμε να παράγουμε μερικώς στις Ελλάδα. Αλλά στις άμεσες ανάγκες μας, στις γεωργικές και των τροφίμων. Το 1981, η χώρα μας ήταν αυτάρκης σε τρόφιμα και γεωργικά προϊόντα. Από την στιγμή, που εισήχθησαν οι κοινοτικές επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα, οι αγρότες μας έπαψαν να παράγουν για τον καταναλωτή. Και παράγουν ότι παράγουν αποκλειστικά και μόνο για τις επιδοτήσεις.
Με αποτέλεσμα σήμερα να εισάγουμε το 60 με 70% των αναγκών μας. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι θα συνέβαινε αν το ελληνικό δημόσιο δεν μπορούσε να αποπληρώσει τις οφειλές του και κατέρρεε μαζί με το τραπεζικό μας σύστημα. Μοιραία θα πάγωναν κι όποιες εισαγωγές κι οι έλληνες θα πεινούσαν στην κυριολεξία. Για να αντιμετωπισθεί λοιπόν αυτό το απευκταίο αλλά άκρως πιθανόν ενδεχόμενο πρέπει να γίνουν μεγάλες αλλαγές, κυρίως στο Δημόσιο.
Πρέπει να συμμαζέψουν οι κυβερνώντες το Δημόσιο, που είναι η μεγάλη πηγή του κακού, αφού αυτό χρεοκόπησε και συμπαρέσυρε στο σύνολο της την οικονομία. Μπορεί όμως αυτό να γίνει πρακτικά. Αμφιβάλλουμε εντόνως μέχρι να δούμε απτά δείγματα αποτελεσματικότητας από την κυβέρνηση. Διότι το να μειώνεις μισθούς και συντάξεις και να επιβάλλεις νέους φόρους είναι εύκολο. Το μόνο κόστος είναι πολιτικό αλλά πρακτικά είναι πανεύκολο. Απαιτείται μια υπογραφή και μόνον από τον υπουργό Οικονομικών.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές όμως είναι πολύ δύσκολες. Εδώ και χρόνια ακούμε για πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας αλλά ουδέποτε την είδαμε. Οσο όμως αυτό δεν αντιμετωπίζεται, τόσο το πρόβλημα θα υφίσταται. Και για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζονται ριζικές, δύσκολες και αποφασιστικές κινήσεις από την κυβέρνηση, που δεν μας έχει πείσει σχετικά. Παραδείγματος χάριν, δεν έχει ακόμα κάνει τις απαραίτητες διαρθρωτικές κινήσεις για να κλείσουν οι ζημιογόνες υπηρεσίες κι οργανισμοί του Δημοσίου. Όλα ακόμα είναι στα λόγια.
Όπως στα λόγια ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα. Απόδειξη ότι η κυβέρνηση ισχυρίσθηκε ότι άνοιξε το επάγγελμα των φορτηγών δημόσιας χρήσης αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε πρακτικά. Απόδειξη τούτου ότι οι φορτηγατζήδες κι οι μεταφορείς δεν κινητοποιήθηκαν και δεν έκλεισαν τους δρόμους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Κατάλαβαν ότι τα συμφέροντα της συντεχνίας τους δεν πλήττονται.