Αν κάποιος δεν ήξερε πού τραβήχτηκε η φωτογραφία, θα μπορούσε να υποθέσει ότι βρίσκεται κάπου κοντά στο σπίτι της. Βγήκε να παίξει με άλλα παιδιά της ηλικίας της, να γελάσει, να απολαύσει την ανεμελιά της και… πόζαρε για μια φίλη της. Με αυτό το τεράστιο χαμόγελο, το αποφασιστικό βλέμμα που “λέει” πως το μέλλον της ανήκει. Και πως αν θέλει, μπορεί να ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της γης… Σε όποιο μέρος επιλέξει, από την υδρόγειο σφαίρα που κρατάει στα χέρια της.
Το χαμόγελο δεν έσβησε από τα χείλη της. Ελπίζει. Όπως ελπίζουμε και εμείς γι’ αυτό το κοριτσάκι και όλους όσοι γλίτωσαν από τον πόλεμο και προσπαθούν να αποκτήσουν αυτά που για τους περισσότερους από εμάς είναι αυτονόητα: σπίτι και φαγητό.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΟΥ