Οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές. Όπως αυτή που λέει ότι για να ζεσταθούν μέσα στη παγωμένη νύχτα,μέσα σε μια φουσκωτή βάρκα, οι υποψήφιοι Seals ουρούσαν ο ένας τον άλλο!!!
‘Ολα αυτά δεν ήταν άγνωστα για τους Έλληνες ΟΥΚ, που έχουν περάσει πολύ χειρότερες δοκιμασίες στην “εγχώρια” διαβολοβοδομάδα. Γι΄ αυτό κι όσοι πάνε στους Seals,γυρνάνε πάντα νικητές.
Οι αφηγήσεις των Ελλήνων Seals στον Δ.Βερύκιο:
Ο Μ.Δ, Έλληνας Αξιωματικός των ΟΥΚ, έσπασε ένα πλευρό στον στίβο μάχης κατά την διέλευση του εμποδίου “dirty name” παρόμοιο με το εμπόδιο “πίθηκος” της ΔΥΚ. Ο πόνος τον ακολούθησε σε όλη την διάρκεια της εκπαίδευσης και το μόνο που έκανε ήταν να τον πνίγει μέσα του, καθόσον γνώριζε ότι οι Αμερικανοί γιατροί δεν παίρνουν κανένα ρίσκο και μόλις έβλεπαν την ακτινογραφία θα τον έβγαζαν εκτός σχολείου.
Παράλληλα θυμάται τις εκπαιδευτικές ελεύθερες καταδύσεις για εκμάθηση του ρυθμού εκπνοής κατά την ανάδυση, που γινόντουσαν στον πύργο καταδύσεων στης σχολής. Εκεί ένας συμμαθητής του, ο οποίος δεν μπορούσε να εξισώσει την πίεση στα αυτιά κατά την κατάδυση, δεν το είπε στους εκπαιδευτές φοβούμενος μην τον διώξουν, συνέχισε την κατάδυση, με αποτέλεσμα να πάθει ρήξη τυμπάνου και να χάσει το σχολείο. Κατόπιν για να καταλάβει όλο το σχολείο ότι προέχει η ατομική και η ομαδική ασφάλεια, μας έντυσαν με τις διπλές σιδερένιες φιάλες καταδύσεων, μας είπαν να φορέσουμε τις μάσκες αφού τις γέμισαν με θαλασσινό νερό και μας έστειλαν περπατώντας μέχρι την πίσω μεριά της βάσης μια απόσταση 3 χιλιομέτρων, για να εκτελέσουμε την προγραμματισμένη κατάδυσή μας.
Επίσης θυμάμαι την τελευταία νυκτερινή επιχειρησιακή κατάδυση με τις συσκευές κλειστού κυκλώματος οξυγόνου, που εκτελείτο στα θολά νερά του ναυστάθμου του San Diego. Η κατάδυση είχε την μορφή τελικής τακτικής άσκησης και όποιος δεν την ολοκλήρωνε σωστά, θα τον έδιωχναν από το σχολείο.
Δεν είχαν περάσει 5 λεπτά από την έναρξη της υποβρύχιας πορείας μας όταν το ζευγάρι μου ένας νεαρός Αμερικανός Υπαξιωματικός, δεύτερη γενιά Έλληνας, μου έκανε σινιάλο να αναδυθούμε. Στην επιφάνεια ευτυχώς λίγο μακριά από την βάρκα των εκπαιδευτών μου είπε ότι ο αφόρητος πόνος από τον μηνίσκο στο ΑΡ γόνατο τον αναγκάζει να χρησιμοποιεί κυρίως το δεξί στο οποίο παθαίνει συνεχώς κράμπες. Θα τους φωνάξω να με πάρουν πάνω. Όχι, όχι τώρα του ψιθύρισα, σφίξε τα δόντια, την Δευτέρα μπαίνουμε στην 3η φάση όλα θα είναι διαφορετικά. Θα πιαστείς από τον πίσω ιμάντα της καταδυτικής συσκευής μου και θα κολυμπάω εγώ και τους δύο του είπα. Έτσι και έγινε, καταδυθήκαμε στο όριο των 7 μέτρων για να μην μας δούνε οι εκπαιδευτές κοντά στον στόχο όπου υπήρχαν μεγάλοι προβολείς. Ήταν το πιο ατελείωτο, επίπονο και εξαντλητικό 50λεπτο σε όλη την εκπαίδευση. Το άγχος μου μεγάλο, γιατί από τα 7 μέτρα και κάτω το καθαρό οξυγόνο γίνεται τοξικό και η λιποθυμία έρχεται απροειδοποίητα. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά. Τόσα χρόνια έχουν περάσει και όταν επικοινωνώ μέσω e-mail με το ζευγάρι μου λέει ευχαριστώ για εκείνη την κατάδυση.
Μεγάλος αντίπαλος στο Αμερικάνικο σχολείο είναι το χρονόμετρο. Έδιωξαν έναν Σημαιοφόρο γιατί μετά από τις τρεις δοκιμασίες κολυμβήσεως 2 ναυτικών μιλίων θαλάσσης, έφερε επίδοση 91 λεπτών, ενώ το όριο είναι 90 λεπτά. Λυπούμαστε του είπαν ας είχες προσπαθήσει περισσότερο, εδώ μόνο οι καλύτεροι επιβιώνουν. Επίσης έδιωξαν έναν Σημαιοφόρο στην διαβολοεβδομάδα του οποίου το πλήρωμα λέμβου ήταν τελευταίο σε όλες τις σκυταλοδρομίες, για έλλειψη αρχηγικής ικανότητας «Luck of leadership”
Διαβάστε το υπόλοιπο συγκλονιστικό ρεπορτάζ στο Onalert.gr
Διαβάστε επίσης:
‘Ελληνες κομμάντο Seals μιλούν στο Δ.Βερύκιο – Αποκλειστικές φωτογραφίες