Τα ΜΑΤ και ο ΔΙΑΣ
Υπάρχουν τα μουχλιασμένα γραφεία των αστυνομικών τμημάτων και ο ΔΙΑΣ
Η μιζέρια και ο ΔΙΑΣ
Υπάρχουν οι ευτελείς, οι ασφαλίτες, οι διεφθαρμένοι, αυτοί που πουλάνε τη “μπατσίνη” και ο ΔΙΑΣ.
Οι μπάτσοι και ο ΔΙΑΣ.
Οι αμερικάνοι στην 11η του Σεπτέμβρη βρήκαν την πληγωμένη τους περηφάνεια στους πυροσβέστες τους.
Εμείς έχουμε το ΔΙΑ μας.
Συνέχεια στο δρόμο. Οι μόνοι που σου θυμίζουν καθαρά, ότι το καθήκον είναι αξία ευγενής και αρκετή για να κινητοποιήσει ακόμη και στο να δώσεις τη ζωή σου.
Αυτή η Ελλάδα με τις χρεοκοπημένες ηγεσίες, που έχει χάσει τη γεύση του αγώνα και της προσπάθειας, ξενέρωτη και απογοητευμένη, έβγαλε τον ΔΙΑ.
Ο Χρυσοχοίδης και ο Ραχωβίτσας που το έφτιαξαν τόσο άρτια πρέπει να μνημονεύονται στις εκκλησίες του Δήμου, δηλαδή στις τηλεοράσεις με όλο το τελετουργικό. Τους οφείλουμε και τους ευχαριστούμε.
Πολύ περισσότερο ευχαριστούμε αυτά τα παιδιά, που αγοράζουν μόνα τους μέρος του εξοπλισμού τους, που δουλεύουν έτσι που μας μοιάζουν εξωγήινοι ή μάλλον εξωέλληνες.
Είναι ύμνος υπερβολικός; Είναι η συγκίνηση από το θάνατο που αυτή τη φορά πράγματι ήρθε στο πεδίο της μάχης;
Όχι καθόλου. Ακριβέστερα δεν είναι αυτή η κατάλληλη ερώτηση. Γιατί τα παραπάνω είναι η απόδειξη μιας ελπίδας που τρέχει στο δρόμο καθημερινά, παράλληλα με τη απειλούμενη χρεοκοπία της ψυχής μας.
Αν δεν την διαλέξουμε δεν υπάρχει άλλοθι πως δεν την είδαμε.